Chapter 125

Ang Maliwanag na bagay ay dinala ng hangin patungo sa makahoy na tulay. Isang lalaki at babae ang nasa tulay, na may gusto sa isa't-isa.

"Hindi pwede, may kailangan akong gawin, kailangan ko nang umalis agad!"

Walang tiyagang sinabi ng lalaki, "Malala ang sugat mo. Wala kang pupuntahan sa susunod na kalahati ng buwan!"

Sumimangot si Chu Qiao at sinabi sa mababang boses, "Wala kang pakielam."

"Qiaoqiao, kaya mo bang tiisin? Para mailigtas ka, Tinalikuran ko ang plano kung tumakas at itinapon ang sarili sa nakakatakot na mundo ng ikasal dahin sa politika. Bilang kabayaran, hindi ba papalipasin mo ang natitirang araw ng kalayaan mo kasama ako?"

"Li Ce, May hinahanap akong tao. Tutulungan mo ba ako?"

Nangkutya si Li Ce. "Lalaki o babae?"

"Lalaki…"

"Hindi."

"Hindi mo kailangan maging prangka!"

"Ang iba ay ayos lang pero ito! Hindi ko matatanggap na manatili sa tabi ko ang isang babae habang may iniisip siyang ibang lalaki!"

"Niloloko mo ba ako? Anong kaugnayan ko sayo?"

"Wala akong pakialam kung ano ang koneksyon natin. Isa itong insulto sa aking pagkalalaki at charisma."

Mahinang lumabi si Chu Qiao. "Li ce, pwede ka bang mag-isip ng iba bukod sa babae at sa pagkalalaki mo?"

Seryosong tono ang isinagot ni Li Ce, "Oo, Kaya kong ipakita ang kahalagahan para sa bansa at akademikong mga gawain. Sa halimbawa, ang bilang ng babae sa imperyo ng Tang at ang kanilang pamamahagi. Ang anatomiya ng babae at estruktura. Gayundin, Nagsumikap akong iangat ang katayuan ng babae sa aking bansa."

Pagdinig ni Chu Qiao ng huling pangungusap, ginustong niya itong bugbugin pero pinigilang niya ang sarili. Nagngingitngit ang kaniyang ngipin, nagtanong siya, "Oh? Paano mo iyon gagawin?"

" Ito...ito qng aking naisip," Tumingin sa paligid si Li Ce at bumulong, "Kung ang lahat ng babae at naging kamag-anak ng maharlika, ang kanilang katayuan ay likas na tataas."

"Kamag-anak ng mga maharlika?"

"Oo, sa halimbawa, sumiping sa mga maharlika, o itanong ang mga anak na babae o kapatid na babae. O, pwede silang ipakilala sa magagandang kababaihan para maging miyembro ng mga mahaharlika. O…. Ah! Qiaoqiao! Teritoryo ko ito, paano ka susugod sa gusto mo?"

Dumating ang gabi. Maliwanag ang ilaw. Ang masaganang Tang Jing ay abalang sa buhay.

Ang kalahati ng buwan ay napakaputi. Ang liwanag ng ay tumapat sa buong palasyo ng Jinwu, na ginagawa nitong ipakita na mas maharlika. Parang batang galit si Li Ce, halos tumakbo at kinaladkad si Chu Qiao sa pavillion ng palasyo. Malakas ang hangin, nagugulo ang mahabang buhok ni Chu Qiao.

Ang liwanag ng buwan ay mukhang basa. Ang sinaunang dakilang pader ng palasyo ay parang paglalarawan ng bituin sa tubig. Ang suot na pulang damit ni Li Ce ay wumagayway sa hangin katulad ng saranggola. Ang katulong sa palasyo, alipin, at opisyales ay nanginginig sa tabi sa takot, at hinayaan silang makadaan. Sinundan sila ng mga katulong at alipin ng palasyo, hawak ang espada at angat ang palda. Para silang paru paro na sumusunod sa hangin.

"Teka…teka lang…" Hindi pa nakakakain ng pagkain sa loob ng ilang araw si Chu Qiao, at nanghihina dahil sa lason na nasa katawan nito. Nakakailan hakbang ito, pakiramdam niya ang kaniyang panghinga ay lumalalim. "Teka lang." Sa kaniyang paghinto, pumisil ang kamay nyacsa kaniyang baywang, itinuri ang isang daliri kay Li Ce, at nagtanong na humihingal, " Baliw ka Li, anong ginagawa mo?" Namula ang mukha ni Chu Qiao dahil sa ehersisyo. Nagulo ang mahaba niyang buhok sa kaniyang likod, mukhang magulo. Dumaan ang hangin sa kaniyang buhok, pagkalat ng natural na bango.

Binaluktot ni Li Ce ang likod niya, nanatiling malapit sa kanya. Tumingin siya sa kanya at nanatiling tahimik. Biglang nag liwanag ang mga mata nito. Mabilis na tumayo siya at tumingin sa paligid, pinag kuskos nito Ng dalawang palad at natawa. Tuwid siyang naglakad sa palasyo na may nakasunod na alipin sa likuran. Itinaas niya ang kamay at may kinuha na bagay na ginawang bulaklak galing sa buhok nito.

Ito ay simpleng panipit na paru-paro; ang mga palamuti ay kadalasan ginagamit ng mga alipin sa palasyo. Gayunpaman, ang panipit ay gawa sa lilang jade na katangi-tangi. Tinanggal ni Li Ce ang alahas nito, na mas malaki ang halaga kapag tiningnan. Ibinigay nito sa alipin ng palasyo, sinasabi nito habang naka ngiti, "Ipapalit ko ito sa gamit mo."

Ang alipin ng palasyo at natigilan at napa luhod sa lupa , namutla ang mukha nito. "Wala akong pake." Sagot nito.

Hindi na galit si Li Ce. Inihagis nito ang kuwintas sa kanya T sinabi, "hindi ang aking sagot. Gusto ko ito." Kasunod, tumalikod ito at nag lakad patungo kay Chu Qiao na hinihila ang dalawang pangipit na paru-paro. Ang ipit ay magagamit, bilang si Li Ce ay hindi na kayuko sa isang paparating na paru-paro. Ginamit niya ang ngipin niya para kagatin ang paru-paro, kagat kagatin nito at iluwa. Sinabi niya sa alipin ng palasyo, "Wag mong gamitin sasusunod ang Jasmine. Hindi ko gustong maamoy ito."

Ang magnolia ng bulaklak sa bawat gilid ng probinsya ay umusbong, nakitaan ng natatanging kagandahan. Biglang nawala ang ulan. Ang putek ay nag kalat sa hardin na nag sasanhi na napakalambot ng lupa. Li Ce sa tunay na buhay ay guammit ng napaka mahal na halaga, nag lakad sa hardin , Napaiyak ng malakas ang eunuchs at alipin ng palasyo. Nag wala ito at binunot ang mga bulaklak na lilang magnolia na pamulaklak at parang maliit na bulaklaking lotus. Itinali niya ang bulaklak sa kanyang panali at dinala sa harapan ng mata niya. Nag pakira ng magandang maputing ngipin, ngumiti ito ng masaya.

"Kamahalan…"

"Kamahalan…"

Napatingin si Chu Qiao sa nakakatakot na alipin ng palasyo na lahat sila ay naka luhod. Hindi na pansin ni Li Ce sila kundi ang bulaklak na magnolia lang at napangiti siya. Ang mata nito ay sumulyap na malapit ng lumiit na ang mata , na parang… parang… oo isang urso.

"maganda!" Nag lakad ng iilan na gumawa ng daan patungo kay Chu Qiao. Sa kaunti pag kudlit, tinali niya ang buhok ni Chu Qiao pataas kasama ng pangipit. Ang bulaklak na magnolia na nakalagay sa gilid ng taengga, na nagsanhi ng mabangong aroma na nagmumula sa buhok nito.

Nabigla si Chu Qiao. Sa sunod na pangyayari nakarinig siya ng pag singhap ng pag payag sa alipin ng palasyo.

"Li Ce, anong ginagawa mo?" Natigilan si Chu Qiao. Hindi ganto ang tingin niya sa kanyang sarili. Itinaas niya ang kamay para tanggalin ang bulaklak na magnolia na pangipit.

"Anong ginagawa mo ?" Hinawakan ni Li Ce ang kaamy ni Chu Qiao paalis at sumimangot habang nag sasalita ng seryoso, "Qiaoqiao, isa kang babae. Hindi ka ba pwedeng maging ganon?"

Natigilan si Chu Qiao at hinanap ang tamang salita. Naaalala niya noon araw na nasa Tian Chengshou naninirahan sa Wupeng, tapos na sa pag aayos si Zhuge Yue sa buhok ni Chu Qiao at itiningala siya, "mag suot ka ng itim o kaya puti araw araw. Parang pupunta ka sa patay." Sabi pa nito.

Namula si Chu Qiao sa paraang pagtitig nito. Natawa si Li Ce at nag salita, "tara na. Ilalabas kita para mag lari." Sa pag tapos ng salita nito, inilibot nito ang ulo at nag salita ng matigas, "Walang susunod. Kapag nakakita ako ng lalaki, tatalon ako sa ilog. Kapag ako na kakita ng babae, kakalimutan niyang nakatabi niya ako sa pag tulog niya kailanman."

Sa mga narinig ni Chu Qiao sa wlang kwentang pag babanta nito ay natigilan siya. Gayunpaman, na supresa siya sa pag babago ng ekspresyon galing sa ibang grupo ng tao. Lumuhod sila sa lupa at hindi binalak na humakbang ng kahit isa. Iilang tao sa likod ay tahimik na tumayo at umalis, sinasabi sa ilan na kong anong ginagawa nito.

"Tara na!" Nakangisi si Li Ce sa pag sasalita kay Chu Qiao. Hinila siya at tumakbo sa tarangkahan ng lungsod pagkatapos ay sumakay sa kabayo. Umupo ito sa harapan habang nakaupo sa likod si Chu Qiao. "Qiaoqiao, bilis! Wag mong hayaang makasunod!"

Naalala ni Chu Qiao na ang taong iyon ay hindi marunong sumakay ng kabayo. Hinila nya ang tali at sumigaw kaya ang kabayo ay tumakbo ng mabilis sa daan.

"Oh" ibinuka nya ang kanyang mga bisig at masayang sumigaw. Malakas ang hangin kaya nililipad ng hangin ang kanyang damit at bahagyang nakadikit sa kanyang katawan. "Qiao Qiao madali ka" ang sigaw niya.

"Giddyup!" Hinatak uli ni Chu Qiao ang tali. Ang kabayo ay tumakbong muli sa Tai Qing Road. Ang mga gwardya sa magkabilang gilid ay lumuhod. Maliwanag ang ilaw at malamig ang hangin, taglay ang bango ng lotus na bulaklak. Ang tunog ng kabayo ay narinig sa buong lugar.

Ang mood ni Chu Qiao ay lumiwanag agad. Ang mga petals ng bulaklak ng magnolya ay humahagod nang mahinahon laban sa kanyang tainga, na nagiging sanhi para ito ay mangati. Siya ay nagpagpag at bumuntung hininga, ang kanyang pagkapagod sa paglipas ng mga araw ay kanyang naramdaman na kumakalat sa buo nyang katawan.

Ang kabayo ay mabilis na lumabas mula sa panloob na lungsod. Lumingon si Chu Qiao, nakikita niya ang mga ilaw sa palasyo na lumiliwanag. Ang mga tunog ng yapak ng mga kabayo ay maaaring marinig mula sa likuran, na tila sila ay hinabol ng isang pulutong. Walang pakialam si Li Ce dahil may karanasan na sya sa ganitong sitwasyon. Sinenyasan niya si Chu Qiao, para pumunta sa kanilang patakas na ruta. Nagpatuloy sila sa pamamagitan ng hindi mabilang na mga kalye at madamong lugar, at matagumpay na nawawala ang mga tao sa paghabol sa kanila ilang sandali.

Mabilis na nakitang nag uusap sila n nag karoon ng paraang para umalis loon ng lungsod.

Sariwa ang hangin. Merong tahimik na lawa kasama ang bulaklakin bangka. Malamyos na tonog na kumakantang mga tao at sa malambing na tono sa instrumentong pang musika ang umalingawngaw sa paligid ng lawa. Umalis si Chu Qiao sa kabayo at tinali nito sa batong sa may puno.

"Qiaoqiao, tulungan mo ko. Hawakan mo ko," sabi ni Li Ce kalmado anc boses nito.

Hinawakan ni Chu Qiao an kamay niya. Bumababa si Li Ce sa kabayo at tumakbo sa tabing gilid ng lawa, sumalok ito ng tubig famit ang kamay at nag salita, "Magaling!"

Nag lakad siya papalapit sa lawa si Chu, gamit ang daliri ay pinakiramdaman niya ang tubig.

Masaya ang dalampasigan sa lawa. Merong kwento kwento, acrobats, mang aawit at nag titinda ng ibat ibag benebenta. Ang amoy ng pagpapaganda ay nanggaling sa mga babae, lumiko sa kabilang lawa kasama sa nag kakantahan.

Hindi niya gustong magsalita. Sa ganitong klase mga lugar, nawalang siya ng masasabi. Maraming taon ang naka lipas. Malayo sa kinalakhian sa puntong hindi niya kayang makisalamuha.

tumingin sa kanya si Li Ce, naka ngiti. Tumayo siya at hinablot niya ang pulsuhan nito at nag salita, "sundan mo ko, sundan mo ko, dadalhin kita sa magandang lugar!"

ang lugar naito ay hindi sentro ng pasilyo na Tang Jing. Ang kainan ay hindi kasing ganda ng isa sa mga sentro ng pasilyo, mala probinsya parin. Pamilyar si Li Ce sa lugar na ito, naglayag sa daan habang hinihila siya. Wala siyang pake kung maging madumi ang damit niya.

Nakasuot silang dalawa na makinang at may taglay na kaguwapuhan at kagandahan, na nakakaakit sa maraming atensyon ng mga tao. May ilang nag bebenta na lumapit sa kanila para pag bentahan ng mag papagandan na prudokto, kaswal lang na bilhan ni Li Ce ang kanyang magandang asawa.

Sa ilalim ng pasilyo, may nakita silang malaking puno. Sa ibaba ng puno ay may tindahan, nang may ari ay ang isang dalaga. Hindi siya kagandahan pero malinis siya. Siya ay merong malaki at maluha luhang mata at nakasuot siya ng bughaw na kulay. Sa kanyang tabi ay mayroong nakatayong lalaki na kasing edad niya.

"Lady Boss!" Sigaw ni Li Ce habang tumatakbo sa tindahan.

Napalingon siya ng marinig niya Ng tinig niya. Napangiti at nasalita, "Si First Master. Nandito ka ulit?"

"Oo," hinila ni Li Ce si Chu Qiao, pinaupo sa upuan sa gilid ng tindahan. "Nagdala ako ng kaibigan rito. Dalawang mangkok na noodle, isang palating baka, kalahating platong hipon na maraming suka please"

"Okay," obligadong pag ngiti ang dalaga. Ang binata na nasa tabi nito ay naka ngiti kay Chu Qiao at Li Ce na natiling tahimik. Ang dalaga ay nag salita, "ito ang unang pagkakataon na nagdala ka ng kaibigan rito."

Tumingin si Chu Qiao kay Li Ce at nakatingin ng pag tataka at napasimangot. "Mag kakilala kayo?"

"Oo." Ngumiti si Li Ce. "Pumupunta ako lagi rtio noong bata ako. Tumatakas palagi sa palasyo. Isang araw, wala akong awang tinugis ng mga guwardya. Hinubad ko ang damit at binigay ko sa maliit na bata at tinanong siya na akitin ang mga guwardya paalis. Gayunpaman, iniwan ko laaht ng pera ko doon sa damit. Pagkatapos na buong araw, ay nagutom ako. Tumakbo ako sa babae. Oh, hindi naman siya katandaan. Nagtayo siya rito ng tindahan kasama ang magulang niya. Nakita niyang nagugutom ako at binigyan niya ako ng mangkok na noodle. Simula noon, ay suki na ako rito."

"Oh!" Tango ni Chu Qiao.

"Qiaoqiao, nahumaling kaba? Naramdaman mo ba na hindi pang kagandahan sa labas ang meron ako pati narin sa loob?"

Pinaikot ni Chu Qiao ang mata nito at nag alumbaba, hindi na sumagot.