webnovel

Ms. Hoodie

Paano kung ipinanganak ka na nag iisang babae sa limang magkakapatid? Ano ang iyong gagawin? Matutuwa ka ba o maiinis? O pwede ring halong emosyon. Si Kelly Ann Marie Dela Cruz, ay isang estudyanteng magtatapos na sa kolehiyo at isa ring ulila na sa ama lumaki sya sa piling ng apat niyang kuya dahil isang OFW ang kanilang ina. Naging makabuluhan ang buhay niya lalo't naging nanay at tatay niya na ang mga kuya niya lumaki siyang umaasa sa mga ito. Kung kaya't naging kilos lalaki na rin sya pero lagi siyang sinasabihan ng mga ito na kumilos bilang babae lumaki siyang takot sa mga kuya niya pero pag si Kelly ang nag tampo sila ang unang sumusuyo. Ayaw rin nilang sinasaktan ng iba ang bunso at nag iisa nilang kapatid na babae dahil sobrang "over protective" sila dito. Kung kaya't kawawa ang magiging manliligaw niya dahil di nila papayagang magkaroon ng boyfriend si Kelly hangga't hindi sila na ikakasal apat. Si Kelly ay isang mahiyaing babae pero brusko. Pero nag bago ang lahat noong nakaalitan niya si Patrick Santos sa kanilang klase na isang binatang pinipilit itinatago ang kaniyang pinagmulan. Pero paano nalang kung na hulog na ang loob nila sa isa't isa tapos malalaman ni Kelly na kaya lang pala sya pinapakitaan ng maganda ni Patrick ay sa kadahilanang kamukha sya ng nakababata at yumao nitong kapatid. May kahihinatnan pa kaya ang relasyon ng dalawa? Hali na't basahin natin ang kwelang buhay ni Ms.Hoodie.

lyniar · 若者
レビュー数が足りません
463 Chs

Kabanata 436

Makalipas ang dalawang araw,

Nakabalik na nga sa Manila itong sila Kelly kahit si Patrick ay magaling na rin...

"Welcome back tita Kelly. We miss you na po." Bungad ni Jacob na umiiyak pang niyakap ang tita Kelly nya.

"Oh, don't cry na tita is here na."

"Nako, yan nga eh gustong puntahan ka eh sabi ng daddy nya ng kuya mo eh wag na alam kasi naming magagalit ka." Sabi ni Rica.

"Ah, kasi hospital yun baby boy gusto mo bang mahawa ka rin ng sakit? Paano kung mag ka sakit k din? Edi magiging sad naman sila mom and dad mo pati si baby sister mo. Gusto mo ba ng ganun? Na sad sila?"

"Ayaw po."

"Oh, good boy naman pala ang Jacob namin eh marunong makinig."

"Iyak nga ng iyak yan kasi miss ka na. Sorry at di kami naka bisita sayo sa hospital bunso." Ani Faith.

"Wala yun ate, maliit na bagay lang naman itong injury ko."

"No!" Sabay-sabay sambit ng mga kuya nya.

"Here we go again."

"Sya mag pahinga ka na muna." Sabi ni Kian.

"Opo."

"Kami ng bahala kay Kelly." Sabi ni Rica at inalalayan nila ni Faith ito g si Kelly.

"Ako ng mag aakyat ng gamit ni Kelly." Sabi ni Leny.

At ng makaakyat nga ang girls ang naiwan sa sala ay ang mga boys amg mga kuya ni Kelly. Sumunod rin kasi sa taas itong si Jacob na miss na miss na ang tita Kelly nya.

"Thanks sa time sa pag sundo samin mga tol." Ani Kevin.

"There's no need to thank us we're family. Isa pa si Kelly yon." Sabi ni Keith.

"Yeah. Nga pala, nabanggit sakin ng kapatid ni Patrick na bibisita sila dito together with their parents."

"What?" Anila.

"Ah, don't get them wrong mga kuy's hindi sila mamanhikan they're just want to visit her. Di kasi naka bisita sa hospital ang mga parents ni Patrick dahil sa business matter."

"I see, are you guys close to Patrick's parents?" Ani Nick.

"Well, were in good terms. But of course, they're still Patrick's parents at alam naman nating nasa right ages na yung dalawa kaya takot lang kaming baka one day sabihin nilang mag pa kasal na yung dalawa." Sagot ni Keith.

"Anong kasal? Di pa pwede!" Ani Kian.

"Kuya, aminin man natin o hindi the two are in a relationship."

"I know, but for marriage? It's a big no! Hindi pa ready si Kelly sa ganyang bagay."

"I agree! Masyado pang maaga para mag pa kasal si Kelly." Opinyon ni Kim.

"Well, for me... Kung ano ang gusto ni Bunso doon ako." Ani Keith.

"Ako rin ganon. How about you kuya Flin, kuya Nick?"

Nagkatinginan yung twins at para bang naging malungkot all of a sudden.

"Why? Is there something wrong?" Tanong ni Keith.

"Ahm... Actually guys, nextweek we gonna go back to Canada." Sagot ni Flin.

"Say what?" Anila.

"Flin and I decided that we need to go back to our country that we belong." Sagot ni Nick.

"What? But aren't you guys our brothers? Why don't you two stay here for good?" Sabi ni Keith.

"To be honest, we want to live here together with you guys. But, we're not belong here." Sagot ni Flin.

"Huh! Not belong? Hindi ba at tanggap na nga namin kayo as our big brothers tapos sasabihin nyong you guys are not belong? What heck?!" Ani Kim at nag walk out.

"Kuya Kim!" Pahabol na sambit ni Kevin.

"Hayaan mo siya Kevin. I think we need some space. I have to go may kailangan pa akong gawin." Sabi ni Kian na para bang annoyed at kahit si Keith ay umalis na rin.

Kevin sighed.

"Do you think they're mad?" Sabi ni Nick.

"Listen, I know you two are busy buddies. But please think it carefully before you guys leave us. Not to soon please?" Sagot ni Kevin at nagkatinginan yung twins at sinabing "yes bro, we will."

"I'm worried about Kelly. She's very sensitive about the people leaving her side. That's why we can't leave her alone as much as possible we want to make time with her everyday. Because we don't want to see her cry. We promise our dad before he left us that we will take care of Kelly and we will stay for her forever. Even to mom we promise that we will always got each other's back especially for Kelly. We will do anything for Kelly to make her happy."

"We understand..." Sagot ni Flin na para bang he felt guilty at ganoon rin naman itong si Nick.

Samantala sa kwarto ni Kelly,

"Really? Pupunta dito ang parents ni Patrick?" Ani Faith.

"Oo, yun ang sabi ng ate at kuya ni Patrick ng bumisita sila kay Kelly don sa hospital." Sagot ni Leny.

"Wow! That's pretty cool they're so considerate." Opinyon naman ni Rica na inayos ang kumot ni Kelly.

"Yes ate, ang babait kasi nila sakin."

"Malay mo mamanhikan na." Sabi ni Faith.

"Nako, hindi pwede di papayag ang mga kuya niyan." Ani Rica.

"Ah, oo nga pala... Napaka strict ng mga yon lalo na si kuya Kian."

"Sinabi mo pa."

"Ayoko rin naman po munang mag pa kasal though Patrick proposed to me."

"Ehhhh?" Reaction ng mga hipag nya.

At ipinakita naman ni Kelly yung ring nyang suot.

"Oh my gosh!!! Congrats baby girl!" Ani Faith.

"Thanks ate."

"Awwww... Our baby girl is really grown up na. Congrats bunsuan." Sabi ni Rica.

"Thanks ate."

"Why didn't you tell me naman about diyan? I'm your secretary." Sambit ni Leny.

"Ehhh... Sorry na ate gusto ko lang talaga na dumating ang oras na ito na masabi ko sa inyong tatlo. Dahil alam nyo namang bukod kayo ang the best hipag para sakin eh you girls are like mother to me. That's why I want na sabay-sabay nyong malaman."

"Ahhhhh... How sweet." Sabi ni Faith.

"And we will try our best to take care of you bunso. We are always here for you. Right girl?" Sambit ni Rica.

"Always and forever." Sagot ni Leny.

"Para ka na naming bunsong kapatid kaya syempre di ka namin ilalaglag sa mga kuya mo just tell us pag inaway ka nila kami ang bahala." Sabi ni Faith.

"Hehe... Salamat po talag sa inyo ah."

"I'm here rin po ah." Sabi ni Jacob at nag tawanan dahil nakalimutan na nga nila na naroroon nga rin pala nga sya.

"Halika nga ditong bata ka." Sabi ni Kelly at niyakap ang pamangkin.

"We will support you always tita Kelly."

"Thanks baby boy."

And at the same time,

"Oh, why are you here young master?" Bungad ni Ms. Maricar na nasa office ni Patrick.

"Oh, Ms. Maricar long time nosy."

"Wait, alam ba ng ate at kuya mo na andito ka na sa company? Kagagaling mo lang."

"I'm okay na don't worry about me. How's the engagement this past fre days?"

"Everything is under pur control tumaas rin ang sales natin lalo nung maging model nagin ang Brown Twins."

"Oh really?"

"Here's the data."

Iniabot ni Ms. Maricar yung dala nyang mga papel na ilalagay nya lang sana sa mesa ni Patrick.

"It's our sales become times two itself it's better than last month."

"Yes Young Master, thanks to the twins we have new clients."

"That's good call their manager I want to talk to them personally."

"Okay I will make an appointment."

"Um."

"Buy they your kuya Richmond told me that the Young Miss is injured."

"Yeah. But she's okay now. Tomorrow we will visit her and her family together with mom and dad."

"Nabanggit nga ng kuya mo. Mamanhikan na kayo?"

"No! I mean, not the right time."

"I see, but I'm happy that you're okay with Young Miss brothers now."

"Yah... All my efforts now has been paid."

"Aha, keep it up. Oh, if there's nothing else I will go back to my work na."

"Um. You can."

"Mag papadala nalang ako dito ng juice mo."

"Thankies."

"By the way, when you are not here Ma' lady May take in charge to the interns kaya mamaya may pupunta sayo dito."

"Ohh... Okay make sure na diligent and most importantly boy."

"Oh, yes. Lalaki rin talagang lahat ng interns natin dito. Well, you know your ate May."

"Yah... Baliw sya."

"Haha... Sige na I will go ahead na."

"Um."

At pag labas ng ni Ms. Maricar pinatawag nya yung tatlong interns at ang isa nga roon ay si Cairo ang magiging assistant intern ni Patrick.

"Go-- Good afternoon po Mr. Chairman." Ani Cairo na may dalang apple juice kay Patrick at sandwich.

"Oh... Pakilagay nalang diyan sa mini table may ginagawa lang ako dito, then you can leave."

"Opo Mr. Chairman."

At pagkapatong nga ni Cairo ng pagkain at inumin ni Patrick tinawag sya nito.

"P-- Po? Is there anything you need Mr. Chairman?"

"Nothing but can you just call me Sir?"

"P-- Po?"

"I know you're nervous talking to me but I'm not a monster."

"Hi-- Hindi po Mr. Chairman sorry po." Then he kneel down.

Patrick sighed.

"Get up."

"Ye-- Yes po Mr. Chairman."

Tumayo si Patrick sa kinauupuan nya at ininom yung dala ni Cairo na apple juice.

"How old are you?"

"20 po Mr. Chairman."

"Ohh... You are young."

"Ahm... Maaga po kasi akong nag simulang mag aral."

"I see, what course are you into?"

"Business Management major in entrepreneurship and marketing."

"Ohh... So, you're smart aren't you? Marketing is not easy work to do."

"Ahm... I'm a dean's lister Mr. Chairman and I really want to work here dahil kayo po ang idol ko."

"Really? But why? Are you tired of living?"

"Po?"

"Just kidding. But thanks that you want to work here and for idolizing no... Don't to that I'm not good example to the youngsters like you."

"Pero bata palang po ako gusto ko pong maging gaya nyo."

"Hmm? Why do you seem you know me?"

"Opo kilala ko po kayo dahil kapitbahay lang po kami ni Sir Dave yung best friend nyo po."

"Eh?"

"Kung di nyo po natatandaan ako po yung batang parating pinapupunta sa bahay ni Sir Dave para mag bigay ng ulam."

"Ohhh... Anak ka ni Aling Nesy? Yung may karinderia sa katabing bahay nila Dave? Ikaw yung batang yon?"

"Hehe... Opo, ako po yung batang madalas nyong bigyan ng sukli."

"Ohhh... Ang laki muna."

"Hehe... Opo yung batang laging binibigyan nyo ng sukli sa ulam eh intern na po dito sa company nyo."

"Woah! I didn't expect na dito pa ulit kita makikita. Kaya pala familiar ka lalo na yang boses mong parang laging malat."

"Ah... Opo hehe..."

"So, alam ni Dave na dito ka nag i-intern?"

"Opo, nag pa tulong po ako sa kaniya na makapasok po dito."

"I see, so... bakit gusto mo ditong mag work? Dahil ba sa mga sukli kong binibigay sayo non?"

"Ah, nako hindi po."

"Joke lang, but I'm happy to see you kid. Akalain mo yung batang kaliit noon eh mas matangkad na sakin ngayon at lumaking matalino."

"Hindi naman po kayo parin po yung taong kilala kong kahit mayaman napaka down to earth kaya idol ko po kayo eh."

"Ikaw talaga. Sige mamaya pagtapos ng work kumain tayo sa labas sasabihan ko din si Dave."

"Sige po maraming salamat po sa pag tanggap dito sakin Mr. Chairman."

"Wag ng Mr. Chairman kuya Pat nalang gaya ng tawag mo sakin noon."

"Nako, hindi po pwede dahil kayo po ang boss namin. Magiging bastos po ako pag kuya Pat lang po ang itatawag ko sa inyo."

"Ah... Okay, okay... Pag nasa work sige kahit anong gusto mong itawag pero pag nasa labas na ng company kuya Pat nalang okay? After all, we're friends."

"Yes po Mr. Chairman it's my pleasure po na maging kaibigan at intern nyo at the same time."

"No worries, I'm grateful na itong company namin ang na pili mo."

"Nako, hindi po ako talaga ang grateful kasi naka pasok po ako dito as one of the interns. Ang dami pong nag gusto na mag intern dito kaya sobrang saya ko po talaga na nakuha ako at makita kayong muli."

Patrick smiled "you're still the Cairo that I know long time ago."

"Thankyou po Mr. Chairman."

"Sige na bumalik ka na sa trabaho mo baka may masabi pa ang iba mong kasamahan."

"Yes po salamat po uli."

"Okay."