0306-การท่องเที่ยว
บทที่ 306 การท่องเที่ยว
เนื่องด้วยเฟลมมี่กับดัมมี่ตัวใหญ่เกินไปจึงไม่สามารถขึ้นไปข้างบนได้
เกาเผิงจึงสั่งให้พวกมันรออยู่ข้างล่างและพวกคนอื่นขึ้นไปข้างบน
หลังจากที่เกาเผิงขึ้นไปข้างบนได้พักหนึ่ง มีกลุ่มเด็กได้โผล่ศีรษะออกจากด้านบนของบันไดมองลงมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ดัมมี่สังเกตเห็นพวกเด็กแต่ก็ทำทีเป็นไม่สนใจ
“ดูนั่นสิโครงกระดูกเดินได้” เด็กคนหนึ่งได้พึมพำขึ้นมา
“ไม่ใช่ มันเป็นสัตว์อสูรต่างหาก” เพื่อนของเด็กคนนั้นพูดแก้ให้เขา
“มันดูน่าเกลียดจัง”
“ใช่มันดูน่าเกลียดและไม่มีเนื้อด้วย”
“โครงกระดูกจะมีเนื้อไปเพื่ออะไรล่ะ”
“รู้ไหม? ฉันเคยปาหินใส่มันด้วยนะ” เด็กชายตัวใหญ่ได้โพล่งขึ้นมา
“โม้เปล่า นายไม่กล้าทำมันหรอก”
“ไม่เห็นมีอะไรต้องกลัวเลยนี่” เขาได้หยิบหินขึ้นมาขว้างไปที่ดัมมี่
ตุบ
หินได้ลอยตกที่เท้าของดัมมี่
ดัมมี่ได้ก้มลงมอง ก่อนที่จะยกเท้าและบดก้อนหินเบาๆ
ก้อนหินได้แหลกเป็นผุยผงทันที
มันได้หันไปมองเด็กพวกนั้น ด้วยเปลวสีสีขาวในดวงตาที่ลุกไหม้อย่างรุนแรง
เด็กชายได้ตัวสั่น น้ำตาได้คลอเบ้า ก่อนที่จะร้องไห้ออกมาและทุกคนได้วิ่งหนีไป
ผ่านไปสิบนาที พวกเด็กๆ ได้เดินกลับมา
ロックされた章
webnovel.com で好きな作者や翻訳者を応援してください