0166-เมืองที่ล้าหลัง

บทที่ 166 เมืองที่ล้าหลัง

เกาเผิงไม่ได้พักที่หอพัก แต่เขาเข้ามาอยู่อาศัยกับคุณตาของเขา

บ้านของคุณตาเป็นคฤหาสน์ขนาดใหญ่ที่อยู่ไม่ห่างจากตัวสำนักงานใหญ่ไม่มากนัก ตัวบ้านตั้งอยู่ในทำเลที่ดี สามารถเดินทางไปทำงานได้อย่างสะดวกสบาย

หลังจากที่พูดคุยกับคุณตาเสร็จ เกาเผิงก็ลงลิฟต์ไปที่แผนกทรัพยากรบุคคลกับหลิวเฮอ

พอประตูลิฟต์บอกออกมา เกาเผิงก็ได้พบเจอคนที่คาดคิด

นั่นคือชายวัยสามสิบที่ใส่ชุดสูทสีดำ

เมื่อชายสูทดำได้เห็นเกาเผิง เขารีบปรี่ตรงเข้ามาหาเกาเผิงอย่างรวดเร็ว โดยไม่สนใจหลิวเฮอเลย เขาพูดกับเกาเผิงด้วยท่าทีนอบน้อมว่า

“ขอโทษด้วยนะครับ นายน้อยเกา พอดีเมื่อตอนเช้าผมรีบไปหน่อย เลยไม่ได้สนใจนายน้อยนะครับ หวังว่านายน้อยจะไม่ถือโทษโกรธผมนะครับ”

เกาเผิงได้มองไปที่แถบสถานะของชายคนนี้บอกเขาว่า สุขภาพดี

แต่บริเวณโดยรอบกลับไม่สงบเช่นนั้น พนักงานต่างตกตะลึงทำให้เกิดเสียงดังขึ้นเล็กน้อย เนื่องจากชายสูทนั้นคือ เฉาเซียง หัวหน้าฝ่ายการตลาด ตำแหน่งของเขาอยู่สูงเทียบเคียงกับหลิวเฮอ หัวหน้าของพวกเขา