0152-มีม
บทที่ 152 มีม
ซอฟตี้ที่นอนอยู่บนพื้น มันได้เหลือบมองเกาเผิงที่กำลังอุ้มนกอ้วนกลับบ้านไป
เมื่อเห็นว่าเกาเผิงเดินไปไกลมากแล้ว มันจึงลุกขึ้นเดินไปที่โทรศัพท์ ใช้อุ้งตีนซ้ายจับโทรศัพท์ ส่วนอุ้งตีนขวากดเบอร์โทร
‘กรี๊ง!’
“เมี๊ยว” ซอฟตี้พูดอย่างเกียจคร้าน
“เข้าใจแล้วค่ะ” ดูเหมือนว่าปลายสายจะคุ้นเคยกับสถานการณ์นี้เป็นอย่างดี
หลังจากวางสายพนักงานสาวได้เขียนบางอย่างก่อนจะติดต่อหัวหน้าของเธอ
“หัวหน้าค่ะ ลูกค้าหมายเลขสิบสองได้โทรมาสั่งเฟอร์นิเจอร์ชุดใหม่ค่ะ”
“หลี่ไปที่บ้านของเขาสิ ตรวจสอบให้เรียบร้อยหลังจากนั้นค่อยขนเฟอร์นิเจอร์เข้าไป”
“ได้ครับหัวหน้า” ชายหนุ่มที่สวมเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีน้ำเงิน เดินออกจากสำนักงานและขี่รถมอเตอร์ไซค์ไปที่ชายเมือง
...
เมื่อเกาเผิงกลับไปถึงบ้าน เขาได้วางเฟลมมี่ลง
ด้วยน้ำหนักที่เยอะทำให้มันทรงตัวไม่ได้และล้มลงมา มันกลิ้งไปมาอย่างกับลูกบอล
‘แคว่ก แคว่ก’ เฟลมส่งเสียงให้เพื่อนๆ สัตว์อสูรให้ช่วยพยุงมันขึ้นมา
ต้าซื่อมีท่าทีลังเลที่จะช่วยเฟลมมี่
“ห้ามใครช่วยมันทั้งนั้น ถ้าวันนี้แกลุกขึ้นเองไม่ได้ แกก็ไม่ต้องลุกขึ้นมาอีกเลยตลอดชีวิต” เกาเผิงกล่าวอย่างเย็นชา
ロックされた章
webnovel.com で好きな作者や翻訳者を応援してください