Chapter 10

Dad's POV

Umagang umaga na pero hindi padin dumadating sina Karding at Rolando. Naalala ko nagpaalam sa amin si Karding na pupunta ng bar. Hindi ko naman alam kong saan ang bar nayon dahil sure ako malayo iyon sa resort.

I heard footsteps approaching us until I saw my daughter. When I saw her, my eyes immediately darkened with anger.

"Saan kanaman ba pumunta. Kahit kailan sakit ka talaga sa ulo. Hindi kanaman namin pinalaking ganyan a." pasigaw na pagsasalita ko.

" what did you say dad? Hindi mo akong pinalaking ganito? Bakit nandiyan kaba sa tabi ko habang lumalaki ako? Habang lumalaki kami ni Gycel? Puro kayo trabaho. Nang graduation ko ng elementary. I'm the valedictorian of our school, but where are the people who should hang my medal? are they there? did they show up? Wala. Pero kahit kailan nag bunganga ba ako sayo? Wala din. Pero sa isang gabing di ako nakarating dito galit na galit kayo agad. Oo di akong perpektong anak. Pero ang tanong perpekto kabang ama sa amin perpektong ina ba si mommy hindi. Lumaki kaming wala ang attention niyo. Kaya wag na kayong magtaka kung lumaki akong bastos." sagot niya sa akin.

Nasampal ko siya ng malakas dahil sa galit.

"Oo hindi kaming perpektong mga magulang. But were trying our best para mabili niyo ang lahat ng mga pangangailangan niyo. Ayaw naming lumaki kayong mahirap ang buhay. Hindi ka makakapag aral sa isang university kung wala ang trabaho namin. Hindi ka makakabili ng paborito mong louis vuitton bags kung hindi kami nagtatrabaho. Yun ba yung gusto mo? Ang maghirap.?"

"Oo kung iyon ang mas makakabuti. Kung yun ang paraan para makasama namin kayo."

"Would you rather choose us than your fuking company? You cant, right? Because you love that more than us." sabi niya na naging rason ng pahkadurog ng puso ko.

Sa sobrang galit ko ay nasambit ko ang isang sikreto na napakatagal ko nang panahon na itinago.

"Hwag mong sabihin na hindi ka namin mahal. if I do not love you I will not take you from orphanage."

"Whaaaaaaaaaaaaaaaat?"

Agad siyang nag walk out.

Maya-maya'y sinundan ko siya para mag sorry. But dinatnan ko siyang walang malay sa sahig. Agad kong tinawag si Rolando para magpatulong na dalhin sa hospital. Isinakay siya namin saspeedboat at dalidaling dinala sa Hospital tinignan siya ng doctor at sinuri. Napagalaman namin na meron siyang Trancient Global Amnesia. Ibig sabihin may temporary amnesia si Karding na magtatagal ng ilang araw lang naman. Nangyari daw ito sabi ng doctor dahil pagka hulog niya sa sahig ay nabagok ang kanyang ulo sa isang matigas na bagay.

Nakita kong gumising na siya.

"Sino kayo? Ako ang dad mo at siya ang mommy mo.."

"Bakit ako nandito? A-anong ginagawa ko dito. Anong dahilan."

"Meron kang temporary amnesia na kung tawagin ay Trancient golbal amnesia. Hindi mo maaalala ang mga nangyari sayo sa mga ilang araw o weeks. Ang ibig sabihin niyan magtatagal kapa dito sa hospital. Anak aalis na kami ng mom mo pabalik ng america dahil marami pa kaming problema na kailangan ayusin. Ok? Bukas na ang aming flight at maiiwan ka muna kay Rolando at sa isang private nurse. Anak all you need to do is magpahinga hanggang sa bumalik ang iyong alaala."

"Ok po."

"Saka ito na ang huling pagkikita natin ngayong buwan uuwi na kami ng bahay sa maynila to fix our things dahil maaga pa kami bukas."

"I love you anak"

Hinalikan siya ng kanyang ina sa noo na agad na nakapangiti sa kanya.

Karding's POV

Uhm. Sabi ni dad may tempo amnesia ako. Pero hindi lahat ng bagay ay nakalimitan ko. May naalala ako.

Ang isang lalaking nakipagtalik sa akin ng isang gabi. Pero malas kolang dahil nakalimutan ko ang pangalan niya.

Nagiisip ako ng mga bagay dahil baka may maalala nako.

Hanggang sa may lalaking pumasok sa room ko. Maganda ang katawan niya at may matitinding muscles but ampangit niya.

Naalala kona. Siya ang lalaking gumahasa sa akin. No. Ginusto ko din pala yon.

"Ok kalang ba karding?"

"Sino pangalan mo?"

"Ako si Rolando." naaalala mo ba ako?

"Yes you are the one who raped me. I mean ikaw ang lalaking ka one night stand ko sa damuhan"

Agad siyang tumawa,

" oo ako nga."

Sa kalagitnaan ng pag uusap namin ay may tumawag sakanya.

Narinig ko ang paguusap nila. Ang kapatid niya daw ay nasa panganib at kailangan niya itong puntahan.

Nagpaalam siya. "Aalis na muna ako. Ang nurse na bahala sayo. Dadalawin kadin dito ni Gycel, yung kapatid mo.

Hindi ko na siya pinigilan dahil mas importante ang kanyang pupuntahan.

Umalis na si Rolando ng may pumasok na isang nurse. Ang pangalan niya ay si Saweerakhan, siya ang private nurse ko.

Magandang hapon po. Uminom napo kayo ng gamot para mabilis po kayong gumaling at makaalala.

As she said those words it seemed to ease me. I feel like we have a conection.

Haystt. Matapos kong mainom ang gamot ko ay pinakiusapan ko siyang magkwento tungkol sa buhay niya. Or kung ano man ang gusto niyang pweding I share saakin.

Ok ito ang kwento ng buhay ko.

"Isa akong biyoda namatay ang aking asawa dalawang taon na ang nakalipas. 16 yrs. Old palang ako ng nabuntis ako ng dati kong boyfriend at Iniwan niya ako matapos ang lahat ng nangyari sa amin. Naging malungkot ang buhay ko. Hindi alam ng mga parents ko ang mga nangyari sa akin hindi nila alam na buntis ako. Nasa probinsya sila habang ako ay nasa maynila nagaaral. Nagpapadala lang sila ng pera pambayad ng mga gastusin ko dito. Syam na bwan kong itinago ang aking pagbubuntis. Isang araw tumawag ang tatay ko dahil may nakapagsabing buntis daw ako. Itinanggi ko ito dahil sa takot. Pupuntahan kita dyan sabi ng tatay ko. Napaisip tuloy ako na ilaglag ang bata. Alam kong isang krimen iyon. Pero ginawa ko talaga para lang hindi mapagalitan at hindi itakwil ng mga magulang. Uminom ako ng pills na mifepristone para mamatay ang bata sa tiyan ko. Pero hindi gumana. Ipinanganak ko ang isang batang babae. Napakaganda niya, pero kailangan ko padin siyang itago sa mga magulang ko. Pagkatapos ko siyang ipanganak ay ibinalot ko siya sa malinis na tela.Pumunta ako sa isang orphanage para iwan ang bata doon. At habambuhay kong pinagsisihan ang ginawa ko. Nag aral ako ng mabuti at naging isang ganap na nurse. Nag ipon ako ng pera pero hanggang ngayon ay hindi ko paden nakikita ang anak ko. Pumunta na ako sa orphanage para makibalita kung sino ang nakakuha sa batang babae na iniwan ng ina sa labas ng orphanage. Nagsinungling ako na kunware ay ako ang aampon sakanya. Pero amnakuha na siya ng isang mayaman na nagtatrabaho. Sa isang sikat na kompanya. At iyan ang aking buhay"

"So hanggang ngayon po ay hinahanap niyo padin siya. E paano kung hindi na siya ibigay sayo ng nag adopt sa kanya?" Pagtatakang tanong ko.

"Hindi ko alam ang gagawin kapag nangyari iyon ang importante sa akin ay habang buhay pa ako ay makahingi ako ng tawad sa kanya."

Naalala ko tuloy ang nangyari sa amin ni Rolando ng isang gabi. Ang nangyari na hindi ko nakalimutan.

Dapat hindi ko ipapalaglag ang anak ko. Mahal ko siya at ayaw kong magsisi sa huli.

Heyy hope you guix vote and comment..

To be continued...