[เริ่มปฏิบัติการณ์]

"แล้ว… พวกเราจะตรงเข้าไปทั้งแบบนี้เลยเหรอครับ?"

ผมถามอีกครั้งเพื่อความชัวร์ว่าจะตรงดิ่งเข้าไปลุยกับคนนับร้อยแบบซื่อๆ โง่ๆ อย่างนี้เลยใช่ไหม

"ตรงเข้าไปน่ะใช่ แต่พวกเราจะเล่นละครกันเล็กน้อย" ไนท์ฮอว์ก

ตวัดนิ้วเรียกวินโดวส์ และหยิบขวดเหล้าออกมายกซดทันที

อึ่ก อึ่ก "ฮ้า~! ได้ใจ!" และเขาก็ยกซดอีกครั้งหนึ่ง แต่ครั้งนี้เขาไม่กลืน หากแต่พ่นมันใส่หน้าผมเต็มๆ

พรวด!

"...."

ฟู่ด~! ฟู่ด~! เขายังพ่นซ้ำออกมาเป็นละอองอีก 2-3 ครั้ง จนตัวผมชุ่มเหล้าไปหมด

ผมนิ่ง อึ้ง กะพริบตาปริบๆ และถามด้วยความสงสัยว่า "เอ่อ… เพื่อ?"

"ไอ้บื้อเอ๊ย! ยังคิดไม่ออกอีกเรอะ พวกเราจะแกล้งเมาปลิ้นเข้าไปในกิลด์ และสร้างความวุ่นวายที่ห้องโถงใหญ่ เล่นใหญ่ให้เด่นสะดุดตาเพื่อเป็นตัวล่อให้เจลค์กับวิสเปอร์ลอบเข้าไปด้านหลังกิลด์ได้ยังไงเล่า"

'แผนเป็นแบบนี้นี่เอง' ผมคิดในใจ

"เข้าใจแล้วครับ ว่าแต่… ผมติดใจอะไรนิดหน่อย คือ… ถ้าจะให้ผมมีกลิ่นแอกอฮอล์ติดเนี่ย ใช้วิธีราดเอาก็ได้ไม่ใช่เหรอครับ?"

"มันเปลืองเหล้าน่ะสิ"

"...."

"ไปๆ ไปกันได้แล้ว เล่นให้สมบทบาทคนเมาล่ะ เป้าหมายคือถ่วงเวลาสัก 20 นาที"

จริงๆ แล้วผมไม่เคยเมามาก่อน ผมกับวินเคยแอบเอาเหล้าจีนของป๊าผมมาจิบกัน ดื่มไปแค่คนละอึกเท่านั้น คอแทบลุกเป็นไฟ เลยเลิกกินกันก่อนที่จะเมา แต่ผมก็เคยเห็นในหนังในละครมาบ้างว่าคนเมาเขาเป็นกันยังไง

...

เพล้ง! เสียงกระถางต้นไม้ใหญ่ที่วางประดับสองข้างประตูหน้าของกิลด์แตกเสียงดัง ทำให้ทุกคนในห้องโถงหันมามองเป็นตาเดียว

"อารายว้~า! กิลด์นี้ออกจะหรูหราหมา~เห่า ทำไมเอากระถางต้นไม้มาวางเกะกะแบบนี้ว้า!" ไนท์ฮอว์กเดินเซ เป๋เหมือนคนเมาเปี๊ยบ

"ฮึ่ย!" เพล้ง! เขาเดินไปเตะกระถางอีกใบหนึ่งที่ประตู "อีกแล้~ว มาขวางทางข้าอีกแล้ว ไอ้ต้นไม้โง่!"

ต้นไม้อยู่เฉยๆ ยังโดนด่า ผมเริ่มรู้สึกสงสารต้นไม้นิดๆ

'แต่เอาก็เอาวะ!' ผมคิดฮึดในใจ และเริ่มออกอาการเป๋ตาม

"เฮีย~ค้าบ! เฮีย~ ผมว่าเฮียเมาแล้วล่ะค้าบ เดินไม่ตรงแล้วเนี่ย" ผมเดินเซไปเกาะไหล่ไนท์ฮอว์ก

ไนท์ฮอว์กสะบัดแขนผม และพูดเสียงดัง "เฮ้ย! ใครว่าข้าเมา ข้ายางม่ายเมาเว้ย เคี๊ยก! เคี๊ยก!"

คนรอบข้างเริ่มฮือฮา นินทาและงุงงงเป็นคำถามว่า

"ไอ้สองตัวนี้เป็นใคร?" "เหม็นเหล้าหึ่งเลยว่ะ" "ไอ้พวกขี้เมาเอ๊ย!" "ใครก็ได้ออกไปเคลียร์ดิ"

"เอ่อ สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ 'อาริเอล' ไม่ทราบว่ามีอะไรให้กิลด์ไฮเอนด์ของเรารับใช้ค่ะ" พนักงานต้อนรับในชุดสูททำงานสไตล์สาวออฟฟิส

สีดำคลิบขอบทอง ออกมากล่าวถามไนท์ฮอว์กด้วยท่าทางหวาดหวั่น เธอมีใบหน้าที่น่ารักบ๊องแบ๊ว ดวงตากลมโตสีเขียวอ่อนสดใส ทรงผมสั้นบ๊อบเทสีชมพูกุหลาบ เธอเป็นคนตัวเล็ก สูงประมาณไม่เกิน 160 ซม. รูปร่างสมส่วน ไม่ผอมหรืออ้วนจนเกินไป

"กิลด์ไฮเอนด์? อ้า ใช่ๆ พี่มาที่กิลด์นี้ทำไมน่ะเหรอ คิก คิก คิก" ไนท์ฮอว์กเอาแขนคล้องไหล่อาริเอล "มาๆ น้องมานั่งคุยกับพี่ตรงนี้ดีกว่า"

เขาพาเธอเดินไปที่โต๊ะยาวใกล้สุด ซึ่งมีจอมเวทกับนักธนูนั่งกินข้าว ดื่มเบียร์เหยือกกันอยู่ ทั้งคู่เห็นเดินตรงมาทางตัวเอง ก็รีบลุกออกไปทันทีโดยทิ้งอาหารและเครื่องดื่มเอาไว้ตามเดิม

ไนท์ฮอว์กฉุดอาริเอลให้นั่งลง ผมก็ตามไปนั่งด้วย

"น้องอาริเอลสินะจ๊ะ พี่น่ะนะมากิลด์นี้ เพราะจะมายื่นเปิดเควสยังไงล่ะจ๊ะน้องจ๋า~"

'แหม! เสียงอ่อนเสียงหวานเชียวนะพ่อคุณ อันนี้ไม่ทราบว่าแอบส่วนตัวป่ะเนี่ย' ผมสงสัยในใจ

ไนท์ฮอว์กหยิบเหยือกเบียร์ที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาซดอึกใหญ่ "ฮ้า! เอิ๊ก!"

"คุณลูกค้าจะมาเปิดเควสสินะคะ เควสแบบไหนคะ เดี๋ยวยังไงเชิญที่ เคาเตอร์-- ว้าย!" อาริเอลพยายามจะลุกขึ้น แต่ไนท์ฮอว์กดึงลงมาให้นั่งอีกครั้ง

"จะรีบปายหนายล่ะจ๊ะ คุยกับพี่ก่อน ไปที่เคาเตอร์พี่ก็ไม่ได้ใกล้ชิดน้องอาริเอลแบบนี้น่ะสิ" พูดจบเขาก็จับเอวอาริเอลดึงให้เข้ามานั่งชิดเข้าไปอีก

'อ๊ะ เหมือนอาริเอลจะส่งสัญญาณอะไรบางอย่าง' เธอใช้นิ้วกดที่กำไลข้อมือย้ำๆ หลายที

"ขอโทษครับ คุณลูกค้า" เสียงของอัศวินใส่ชุดเกราะสีดำตัดขอบทองทั้งตัวพูดขึ้น พวกเขามากันสามคน ดูแล้วน่าจะเป็นการ์ดของกิลด์แน่นอน

"เอาไว้คุณลูกค้าสร่างเมาแล้ว ค่อยมาใหม่จะดีกว่าครับ วันนี้รบกวนกลับไปก่อนเถอะครับ"

"บอกว่าไม่ได้เมายังไงล่ะ ฉันกับน้องชายจะมาเปิดเควสนะเว้ย!"

'น้องชายที่ว่า หมายถึงผมสินะ เริ่มชงบทมาให้ตูแล้ววุ้ย'

"ไอ้น้อง! แกดูสิ พี่อุตส่าห์พามากิลด์หรูสุดในเมือง แต่ดู๊! ดูความหยาบคายของกิลด์นี้เด้! เขารับลูกค้ากันแบบนี้เหรอวะ ไม่ได้เรื่องเลยเนอะ ว่าไหม?"

"...เออ! นั่นน่ะซี้~! กิลด์ดูดีซะเปล่า ไม่ไหวๆ" ผมพยายามวางท่ากร่างเต็มที่ "เฮีย! ไหนๆ มาแล้วก็กินข้าวกันก่อนเถอะ" ผมคว้าน่องไก่ขึ้นมากัดเคี้ยวรูดเนื้อเข้าปากในคำเดียว จากนั้นโยนกระดูกทิ้งบนโต๊ะแบบส่งเดช และหยิบถ้วยซุปครีมข้าวโพดที่ตั้งอยู่บนโต๊ะมายกซด โดยตั้งใจซดให้เสียงดังที่สุด

ซู้~~ด!!

"อ้า! อะไรวะกิลด์นี้ อาหารก็ไม่ได้เรื่อง หมาไม่แดกเล้ย!!" ผมปาถ้วยกะจะให้ไปแตกที่พื้น แต่สงสัยตื่นเต้นไปหน่อยเลยลื่นหลุดมือ ถ้วยลอยไปลงที่หัวของจอมเวทคนหนึ่งที่โต๊ะข้างๆ เพล้ง!

"โอ๊ย! อะไรวะเนี่ย?!"

"อุ๊บส์!"

จอมเวทคนนั้นหัวแตกมีเลือดไหลออกมา "แก…! บังอาจมาก-!"

เขาตะโกนอย่างเดือดดาลและเริ่มรวบรวมมานา

"เดี๋ยวครับ ในกิลด์ห้ามต่อสู้กันนะครับ!" การ์ดคนหนึ่งพูดขึ้น

"ไม่สนว้อย! ตายซะไอ้พวกขี้เมา [หอกอัสนี!]" หอกสายฟ้าพุ่งออกมาปลายไม้เท้าของจอมเวทอย่างรวดเร็ว

ผมใจหายวาบ รีบก้มหลบได้อย่างเฉียดฉิว สายฟ้าพุ่งผ่านผมไปยังโต๊ะข้างหลัง

บรึ้ม!

"อ๊า--ก! โอ๊ยเจ็บ!" โต๊ะระเบิดออกพร้อมกลุ่มนักผจญภัยที่โดนลูกหลงอย่างสุดซวย

"แก~! ไอ้ชาโม ตั้งใจเล็งมาทางพวกข้าใช่ไหมวะ แกยังแค้นเรื่องเควสคราวก่อนสินะ" อัศวินคนหนึ่งลุกขึ้นมาได้ก็ตะโกนชี้หน้าถามจอมเวทคนนั้นกลับไป

"ข้าเล็งไอ้เด็กนี่ต่างหากเว้ย แต่พวกแกมันดวงซวยเองเหอะ สมน้ำหน้าแล้ว ไอ้อัศวินสถุนหน้าเงิน!"

"ปากดีแบบนี้ก็สวยสิวะ พวกเราลุยเว้ย!" นักธนูข้างหลังอัศวินคนนั้นยิงคลื่นพลังออกมา ไม่โดนจอมเวทชาโม แต่ไปโดนโต๊ะข้างหลังแทน

"อ๊าก!"

"งั้นก็มาเลยเซ่! วันนี้ขอสะสางหนี้แค้นเลยละกัน" ชาโมกล่าวปลุกใจเพื่อนข้างหลัง ทั้งสองกลุ่มกรูเข้าปะทะกัน

"โอ้ววว!" "ย้ากกก!"

อาริเอลเลิ่กลั่กหันซ้ายหันขวาทำตัวไม่ถูก จนเกือบจะโดนลูกหลง ผมรีบดึงตัวเธอลงมาหลบใต้โต๊ะ

"มาหลบตรงนี้พี่สาว ไม่ต้องออกไปนะครับ มันอันตราย"

"ค่ะ ขอบคุณค่ะ ฮือ~ พี่เพิ่งมาทำงานวันแรกเอง ทำไมต้องเจอแบบนี้ด้วย อือๆ" อาริเอลเริ่มร้องไห้ออกมา

"ไอ้หนู!"

"ว้าย!" ไนท์ฮอว์กโผล่หน้ามาเรียกจนอาริเอลตกใจ "ขอโทษทีน้องสาว ไอ้หนูรีบขึ้นมาช่วยกันเร็ว!"

"โห นี่มัน…?"

เมื่อผมมุดหัวออกไป ภาพห้องโถงใหญ่ของกิลด์ไฮเอนด์ที่สง่างามและ สูงศักดิ์ที่ผมเพิ่งจะเห็นเมื่อสัก 5 นาทีก่อน ตอนนี้ได้เปลี่ยนไปเป็นสนามรบย่อมๆ แล้ว สถานการณ์รอบด้านวุ่นวายโกลาหลไปหมด ทุกคนต่างระเบิดอารมณ์ใส่กันอย่างรุนแรง ด่าทอใส่กัน ต่อสู้ห้ำหั่นกันชนิดที่ใครมาเห็นฉากนี้ เขาต้องไม่คิดแน่ว่าพวกนี้อยู่กิลด์เดียวกันแน่นอน อาจจะจริงอย่างที่ไนท์ฮอว์กบอกไว้ กิลด์นี้ข้างในนั้นเน่าเฟะ เพราะ

ทุกคนในกิลด์ถึงแม้จะดูดี แต่ไม่ได้มีความสามัคคีกันแม้แต่น้อย จากที่

ได้ยินตะโกนต่อว่ากันเสียงดัง มาจากหลายกลุ่มหลายคู่เลย เนื้อหาประมาณว่า

"ดักปล้นคราวก่อน แกแอบจิ๊กไอเท็มไปใช่ไหม ข้าเห็นนะเว้ย! แล้วยังหน้าด้านมาขอส่วนแบ่งเท่าคนอื่นอีก"

"ข้าใช้โพชั่นฟื้นฟูให้คนทั้งปาร์ตี้ ข้าต้องได้มากกว่าคนอื่นสิฟะ!"

"ข้าชุบชีวิตให้แก ข้าได้มากกว่าแก ก็ถูกแล้วป่ะวะ อยากกากแล้วตายเองทำไมเล่า"

"พรีสต์อย่างเธอไม่ได้ช่วยโจมตีบอสเลย แล้วยังหวังจะเอาไอเท็มดรอปจากบอสอีกเรอะ?!"

"ข้าเป็นแทงค์ ไม่มีข้าละก็พวกแกตายห่าไปหมดแล้ว สำนึกบุญคุณกันบ้างเซ่!"

"แกเป็นคนจากฟ้า ต้องเชื่อฟังคนพื้นโลกชั้นสูงอย่างข้าก็ถูกแล้ว

หัดเจียมเนื้อเจียมตัวซะบ้าง!"

ทุกคนเข้าถาโถมต่อสู้กันแบบที่ไม่ได้สู้กันด้วยสกิลปกติทั่วไปนะ

มีทั้งกัดกัน ทึ้งผมกัน ปาอาหารใส่กัน แววตาของสมาชิกกิลด์ไฮเอนด์ตอนนี้ราวกับ เก็บกดความแค้นเคืองกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อนเลยทีเดียว ทุกคนเหมือนคบหากันด้วยผลประโยชน์ล้วนๆ ต่างคนต่างเห็นแก่ตัว ร่วมมือหาทางโกงคนอื่นไม่พอ ยังโกงกันเองอีกต่างหาก มิน่าละตาลุงไนท์ฮอว์กถึงโมโหที่ผมเอ่ยปากชมไปตอนนั้น

อัศวินเกราะดำทองการ์ดของกิลด์ประมาณ 10 คน ยังคงพยายามจะห้ามการต่อสู้อย่างสุดกำลัง ช่างน่าเห็นใจ เพราะพวกเขาลงมือโจมตีสมาชิกกิลด์ไม่ได้ แล้วนี่มันสงครามระดับคน 100 คนกำลังบวกกันอยู่ ความหวังในการห้ามทัพช่างริบหรี่ และที่สำคัญยังมีคนที่สนุกสุดเหวี่ยงในการปลุกปั่นสงครามครั้งนี้อยู่….ไนท์ฮอว์กนั่นเอง

เพล้ง! เพล้ง! โครม! ตูม! เปรี้ยง!

ในห้องโถงใหญ่ขณะนี้มี ถ้วย ไห จาน ชาม ช้อน ส้อม ลูกธนู มีดและสกิลมากมายปลิวว่อนไปทั่วทุกทิศทาง ผมหันไปข้างๆ เห็นไนท์ฮอว์กกำลังปาแก้วปาจานใส่หัวนักผจญภัยอย่างมันส์ในอารมณ์อยู่

"เคี๊ยกฮ่า! ตีกันเข้าไป สนุกจริงว้อย!"

"...."

"ไอ้หนู!"

"ครับ?"

"ทำได้ดีมาก แกนี่มันแสบดีจริงๆ ข้ายอมรับเลย"

"เอ่อ ขอบคุณ--ครับ!" ขณะที่ตอบ ผมก้มหลบมีดสั้นเล่มหนึ่งที่พุ่งมาจากไหนไม่รู้ได้ทันพอดิบพอดี

"ข้าเห็นแกใช้ระเบิดตอนที่สมาคม มีระเบิดอะไรอีกบ้าง"

"ก็มีระเบิดแสง ระเบิดควัน ระเบิดพริกป่น แล้วก็..."

"ส่งระเบิดควันกับพริกป่นมาให้ข้า"

ผมรีบส่งถุงที่ข้างในมีระเบิดควันกับพริกป่นขนาดเท่ากำปั้นให้ไนท์ฮอว์ก เขารับไปปุ๊บ รีบขว้างระเบิดทั้งคู่ออกไปพร้อมกัน

ฟิ้--ว บรึ้ม! บรึ้ม! บรึ้ม! ฟู่~~ว ซ่า ฟู่~~ว ซ่า

ผมเพิ่งได้เห็นเทคนิคดีๆ เข้าแล้ว เป็นการคอมโบคู่กันระหว่าง ควัน+พริก พริกป่นมีการกระจายตัวน้อยมาก แต่เมื่อได้แรงลมส่งของควันเข้าไป ทำให้ตอนนี้พริกป่นกระจายไปทั่วบริเวณเลยทีเดียว

"อ๊าก! แสบตา!"

"โอ๊ย! นี่มันอะไร?!"

"ใครมันเล่นสกปรกแบบนี้?!"

"อ๊ากแสบว้อย!!"

"คี๊ก! คี๊ก! เคี๊ยก! เคี๊ยก! เคี๊ยก! ค๊ากกกก! โอ๊ย ปวดท้องว้อย!" ไนท์ฮอว์กขำหัวเราะสะใจมาก มากยิ่งกว่าที่เคยหัวเราะเยาะใส่ผมอีก

คงสนุกเขาเลยจริงๆ

"พวกเราเผ่นได้แล้ว ตามไปสมทบกับพวกนั้นกัน"

"โอเคครับ"

พวกเราก้มหัวงุดๆ ออกไปอย่างเงียบเชียบ ปล่อยให้สงครามในกิดล์ไฮเอนด์ดำเนินต่อไป

...

ขณะที่กำลังวิ่งอ้อมไปหลังกิลด์ ผมถามขึ้นว่า

"แล้วกิลด์มาสเตอร์ที่ชื่อรอธฟิลด์ไม่อยู่เหรอครับ?"

"ที่พวกข้าเริ่มแผนในเวลานี้ ก็เพราะมันตรงกับ 'การประชุมกิลด์สามัญประจำเดือน' เริ่มประชุมสองทุ่มตรง กิลด์มาสเตอร์กับรองกิลด์ จะต้องเข้าประชุมทุกคนโดยไม่มีข้อยกเว้น และระหว่างประชุมห้ามเปิดวินโดวส์เด็ดขาด กว่าจะประชุมเสร็จก็เที่ยงคืนนู้นแหละ"

"โอ้ อย่างนี้นี่เอง แล้วนี่พวกเราจะแอบเข้าไปทำอะไรกันเหรอครับ?"

"เฮ้ย! ถามมากจัง เดี๋ยวเข้าไปถึงแล้ว แกก็รู้เอง" ไนท์ฮอว์กแยกเขี้ยวใส่ และชี้ไปยังข้างหน้า "นั่นไง ประตูลับด้านหลัง"

'แต่ผมไม่ยักกะเห็นประตูแฮะ' ผมคิดในใจ 'ผมเห็นแต่อัศวินใส่เกราะสีดำขอบทองสองคนยืนอยู่'

"ลุง! มีการ์ดยืนหัวโด่อยู่นั่น พวกเราจะวิ่งตรงไปทั้งยังงี้เลยเนี่ย

นะครับ?!"

"ไม่เป็นไรน่า ลองสังเกตที่เท้าพวกเขาสิ"

"ที่เท้า?" ผมเพ่งมองไปและเหมือนจะเห็นอะไรบางอย่างสีม่วงพันอยู่รอบเท้า และเมื่อพวกเราวิ่งเข้าไปถึงที่การ์ดยืนอยู่ ก็ได้รู้ว่ามันคือ 'โซ่' เรืองแสงสีม่วงจางๆ และมีแม่กุญแจใหญ่ล็อคเอาไว้อยู่ด้วย

"สกิลกับดัก [สแตนด์ สติล] (Stand Still) ของเจลค์ สกิลนี้จะสามารถล็อคเป้าหมายให้ยืนเฉยๆ นิ่งๆ ได้เป็นระยะเวลานานเท่าไรก็ได้ จนกว่ามานาของผู้ใช้จะหมด"

"โห สกิลจะเทพไปไหน ว่าแต่ล็อคแล้วอัมพาตด้วยเหรอครับ ทำไมสองคนนี้ไม่พูดอะไรเลย"

"แกลองเปิดเฮลเม็ทของการ์ดดูก็ได้ สองคนนั้นมันสลบไปแล้ว คงฝีมือวิสเปอร์นั่นแหละ"

"อ๋อ อย่างนี้นี่เอง เพื่อไม่ให้ใครสงสัยใช่ไหมครับ ทั้งคู่เจ๋งดีแฮะ"

"เอาล่ะ ตามมา" ไนท์ฮอว์กเดินทะลุกำแพงวูบเข้าไปเฉยเลย ผมเลยย่องตามเข้าไปบ้าง

"เป็นเหมือนมนตร์บังตาสินะครับ"

"ฟวี๊ด! ไอ้หนูเงียบก่อน" ไนท์ฮอว์กดึงผมไปหลบข้างหลังตู้ที่อยู่ใกล้กับประตู และกระซิบบอกผมว่า

"ดูเหมือนกำลังมีคนเดินมา… สองคน"

ผมชำเลืองมองจากข้างหลังตู้ และเห็นว่ากำลังมีการ์ดสองคนเดินมาจริงๆ ห่างออกไปประมาณ 50 เมตร ตามทางเดินทอดยาวที่มีไฟสลัวๆ เป็นระยะ

"ไอ้หนู แกลองแอบฟังสิ ว่ามันคุยอะไรกัน เร็วเข้า"

ผมตัดสินใจใช้สองสกิลพร้อมกันเลย 'เปิดใช้งาน [หูเกือบเทพ] และ [ดักฟัง]'

เสมือนมีคลื่นเอคโค่แผ่ออกไปจากหูของผม ผมได้ยินเสียงเล็กน้อยแม้แต่เสียงหึ่งๆ จากดวงไฟตามทางเดิน เสียงยุงที่กำลังบินใกล้เข้ามา ผมพยายามเพ่งสมาธิไปยังการ์ดทั้งสองคนและรู้สึกว่าคลื่นพุ่งฟุ่บออกไปเป็นเส้นตรง และไปแตกกระจายที่เป้าหมาย

ติ๊ง!

คุณได้สำเร็จการเรียนรู้สกิล [หูเกือบเทพ] 'ระดับ B'

สกิลนี้เป็นของคุณโดยสมบูรณ์แล้วค่ะ และจากผลการเรียนรู้ครั้งนี้ทำให้สกิล [ดักฟัง] ของคุณอัพเกรดขึ้นเป็นระดับ B ค่ะ

"ที่ห้องโถงใหญ่เห็นว่าตีกันเละเทะเลยแน่ะ"

"อีกแล้วเหรอวะ 2-3 วันก่อน ก็ทะเลาะกันไปครั้งหนึ่งแล้ว ยังดีว่ามาสเตอร์อยู่ด้วย ไม่งั้นคงเละเหมือนวันนี้แหละ"

"กลุ่มการ์ดเข้าเวรที่ห้องโถงใหญ่กะนี้นะ พูดได้คำเดียวเลยว่า

'งานหยาบ'"

"กิลด์นี้แม่งมีแต่คนโลภมาก ไม่รู้จักพอทั้งนั้นนี่หว่า"

"ถ้าไม่ติดว่าจ่ายเงินเดือนดีนะ ข้าคงออกไปกิลด์อื่นแล้วว่ะ"

"เออ เหมือนกัน ว่าแต่…การ์ดประตูหลังมันเป็นอะไรรึเปล่าวะ

ไม่เห็นพวกมันเข้ามาบ่นหรือคุยอะไรในช่องแชทปาร์ตี้ [ยามไฮโซ] เลย ปกติป่านนี้เห็นพวกมันบ่นตลอดเลยว่า 'เมื่อไรพวกแกจะมาเปลี่ยนเวร?' 'อย่ามาช้านะเว้ย'"

"ไม่รู้สิ แต่ที่เช็คจากหินวงจรปิดเมื่อกี้ เห็นพวกมันก็ยืนกันอยู่นะ" (หินวงจรปิด - เป็นหินมานาสีดำที่สามารถรับส่งสัญญาณถ่ายทอดและบันทึกภาพได้ เสมือนกล้องวงจรปิดของโลกนี้)

"เออ เดี๋ยวก็รู้ ว่าแต่เอ็งเห็นพนักงานต้อนรับคนใหม่ยังวะ น้อง

อาริเอลน่ะ โคตรน่ารักเลยเว้ย ตัวเล็กสเป๊คป๋า แถมหน้าอกหน้าใจเนี่ย หูย! แม่ให้มาเยอะ--"

"แย่แล้ว! สองคนนั้นกำลังจะมาเปลี่ยนเวร!"

"แม่งเอ๊ย! พวกมันต้องเพิ่งเปลี่ยนเวลาอยู่เวรยามกันใหม่แน่นอน แบบนี้ไม่มีทางอื่นแล้ว ต้องจัดการแบบเงียบเชียบ อัดโชะเดียวให้สลบ อย่าให้มันแจ้งสัญญาณเตือนได้ทันเด็ดขาด แกต้องช่วยข้าจัดการหนึ่งคน ไหวนะไอ้หนู"

"ไหวครับ และผมมีแผนแล้ว"

ขณะที่การ์ดทั้งสองกำลังจะเดินถึงประตูหลัง เหลือระยะไม่ถึง 5 เมตร จู่ๆ ก็มีอะไรบางอย่างลอยมาจากความมืด

ฟิ้~ว แปะ! แปะ!

เปลือกกล้วยสองลูกลอยมาแปะเข้าที่หน้าอกการ์ดทั้งสอง และร่วงหล่นตรงพื้นข้างหน้า

"อะไรวะเนี่ย? ใครมาเล่นบ้าบออะไรแถวนี้"

"ไอ้การ์ดประตูหลังแหง ไอ้บ้านั่น! ข้าจะเก็บไปยัดใส่ปากมันเอง"

"เออ ข้าเอาด้วย เล่นกับใครไม่เล่น"

จังหวะที่การ์ดทั้งคู่ก้มเก็บเปลือกกล้วย ไนท์ฮอว์กถีบตัวยันกับกำแพงกระโดดข้ามหัวการ์ดอย่างไว ลงมือสับสันมือเข้าที่ท้ายทอยเต็มแรง

และในจังหวะเดียวกันผมเปิดใช้งานสกิล [ตีนแมว] เขาวิ่งเต็ม

สปีดตรงเข้าหาการ์ดที่ก้มอยู่เช่นกัน การ์ดได้ยินเสียงเหมือนแมววิ่งเข้ามาหา ฝีเท้ากระทบพื้นอย่างแผ่วเบา

จิ… จิ… จิ…

การ์ดที่ไม่ทันนึกเอะใจว่าจะเป็นศัตรู เงยหน้าขึ้นมารับเข่าขวาของผมเข้าเต็มเปา

ตูม! ตึง!

การ์ดทั้งคู่สลบลงไปกองกับพื้นจากการโจมตีทีเผลอเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น

"เย้ สำเร็จ!" ผมโห่ร้องดีใจ

ติ๊ง!

คุณได้สำเร็จการเรียนรู้สกิล [ตีนแมว] 'ระดับ B'

สกิลนี้เป็นของคุณโดยสมบูรณ์แล้วค่ะ

"ไม่เลวนี่ไอ้หนู ข้าขอชมเชย"

ผมรู้สึกประหลาดใจนิดหน่อยที่ได้รับคำชม และพลางคิดว่า 'เออ หรือว่าไนท์ฮอว์กคงจะเป็นคนดีจริงๆ สินะ'

"สกิลแกนี่มัน... เหมือนหน้าตาแกเลยเนอะ เคี๊ยก เคี๊ยก เคี๊ยก" ไนท์ฮอว์กพูดเสร็จก็หัวเราะขำใส่

"...."

'ตกลงนี่จะชมหรือเยาะเย้ยตูฟะ?'

จากนั้นตามทางเดินที่วกวนของด้านหลังกิลด์ไฮเอนด์ ก็ไม่พบการ์ดเดินเพ่นพ่านอีกแล้ว จะเจอบ้างประปรายที่ยืนสลบขาถูกล็อคโซ่เอาไว้อยู่ และหลังจากเดินผ่านทางเดินที่ทอดยาวประมาณ 50 เมตรอีกครั้ง พวกเราก็มาถึงจุดหมาย ห้องส่วนที่ลึกที่สุดของกิลด์ ประตูห้องนี้เป็นสีแดงขอบทองเช่นเดียวกับประตูหน้าของกิลด์ แต่ต่างกันตรงที่มีสัญลักษณ์รูปกิลด์ไฮเอนด์อยู่ตรงกลางประตู

"ที่นี่แหละ" ไนท์ฮอว์กพูด และเขาก็เปิดประตูนำเข้าไป ผมเห็นวิสเปอร์ยืนกอดอกหลับตาอยู่ข้างประตูทางเข้า ภายในห้องนั้นใหญ่พอประมาณ เพดานสูงโค้ง พื้นเป็นหินปูนขัดมัน และผมเห็นเจลค์นั่งอยู่กลางห้องซึ่งกำลังหันหน้าง่วนอยู่กับอะไรบางอย่าง...

"โอ้ ว้า~ว!"

เมื่อก้าวเดินเข้าไป ผมตกตะลึงกับสิ่งที่ได้เห็นทันที มันช่างดูสวยตระการตา มีค่าน่าปกป้อง ล้ำเลิศพิศมัยและแฟนตาซีอย่างหาที่เปรียบมิได้ ภาพตรงหน้าของผมคือหินคริสตัลผลึกใสๆ สีเหลืองอำพันหลายแท่งรวมตัวกันเป็นพุ่ม โดยแท่งใหญ่สุดอยู่ที่กึ่งกลางพุ่ม ชี้ขึ้นด้านบนอย่างองอาจสง่าผ่าเผย

"นั่นมัน..." ผมเอ่ยถามอย่างตกตะลึงในความงดงาม

ไนท์ฮอว์กหันมายิ้มให้ผมอย่างภาคภูมิใจและพูดว่า

"สิ่งนี้คือ..."