[การผจญภัยที่รออยู่]

"พวกเราจะเข้าไปทางแม่น้ำ" วินพูด

"หา?! จะว่ายข้ามแม่น้ำที่ยาวตั้งครึ่งกิโลเนี่ยนะ จะไหวเหรอวะ" แจ็กที่ขับมอเตอร์ไซค์อยู่หันหน้ามาถาม

"ถ้าจะว่ายข้ามละก็ ไหวหรือเปล่านั่นอีกเรื่อง แต่มันอันตรายเกินไป แถมมีเปอร์เซ็นต์ถูกจับได้สูงมาก"

"อ้าว แล้วมันยังไง?"

พวกเขาขับมาถึงสะพานข้ามแม่น้ำด้านหลังคฤหาสน์ วินบอก

แจ็กว่า "จอดบนสะพานเลยเพื่อน เดี๋ยวฉันจะอธิบายให้ฟัง"

แท่กๆๆ พรึ่บ พวกเขาเดินลงจากรถ มาเกาะที่ขอบสะพาน

"พวกเราจะว่ายน้ำเลียบริมข้างกำแพงไปจนถึงท่าเรือด้านหลัง จากนั้นก็แอบย่องผ่านบ้านพักคนงาน และเลยเข้าไปโกดังบันเทิงเริงใจนั่น นอนเล่นเกมสักหนึ่งวัน จากนั้นก็กลับบ้านทางเดิม"

"อ้อ~ ทำแบบนี้นี่เอง"

วินพูดต่ออีกว่า"ระยะทางใกล้เคียงกัน แต่แบบนี้เราสามารถเกาะพักได้หากเหนื่อยขึ้นมา วิธีนี้จะสำเร็จได้เพราะพวกเรารู้ว่าจะมีงานเลี้ยงคืนนี้ เจ้านายก็ไม่อยู่ คนที่ดูกล้องวงจรปิดจะต้องดูไม่ละเอียดแน่นอน แต่ยังไงเราก็ต้องสังเกตมุมกล้องและหลบเอาไว้ก่อน ส่วนเรื่องหมาถึงจะน่าสงสาร แต่พวกเราคงต้องวางยานอนหลับให้มันกินสักหน่อยแล้วละ"

"สงสารเรอะ? สงสารพวกเราเหอะ ถ้าถูกมันขยำอ่ะ ดุหยั่งหมา! ฮื้อ...! ก็มันหมานี่หว่า มึนไปหมดแล้วตู"

"ไอ้วิน แล้วที่นายบอกว่าฉันจะไม่ชอบล่ะ หมายถึงอะไรฟะ" แจ็กถามต่อ

"จะอะไรล่ะ ลมพัดเย็นยะเยือกขนาดนี้ แถมนายดูสภาพตัวเองสิ นายใส่เสื้อสองชั้น สวมผ้าพันคออีก อุณหภูมิตอนนี้ก็…" วินควักมือถือออกมาดู "กรุงเทพวันนี้ 13 องศาเซลเซียส ก็นี่มันวันคริสต์มาสอีฟนี่นะ"

"เออว่ะ! เฮ้ยยย! ไอ้วิน นายจะชวนฉันว่ายน้ำไปจริงดิ?" แจ็กตะโกนอย่างตกใจ

"แล้วที่สำคัญ ฉันมีเว็ทสูทตัวเดียว คงจะพอกันหนาวได้บ้างอยู่หรอก ดังนั้น..." วินเอามือตบไหล่แจ็ก ปั่บๆ "สู้ ๆ นะเพื่อน"

"...."

"ม่ายยยยยยย!!" แจ็กร้องโอดครวญเต้นเร้าๆ อยู่บนสะพาน

...

ตกกลางดึก เวลา 21.00 น.

วินกับแจ็กซึ่งเตรียมของทุกอย่างไว้พร้อมก็เริ่มลงมือปฏิบัติการ 'แข็งไปต่างโลก' ซึ่งชื่อนี้ไม่ได้มีความหมายอะไรมากมาย แต่แจ็กบอกว่าพอมีชื่อแล้วมันฮึกเหิมดี

เริ่มต้นที่พวกเขาขับรถมาข้างกำแพง ยืนคุยกันไม่นาน เสียงสุนัขพันธุ์ร็อตไวเลอร์ก็ดังขึ้นจากอีกฟากกำแพง พวกมันช่างจมูกดีเสียนี่กระไร วินกับแจ็กที่ยืนหันหลังพิงกำแพงอยู่โยนเนื้อข้ามรั้วไฟฟ้าเข้าไปในบ้าน แป๊บเดียวเสียงเห่าเงียบไป มีเสียงขย้ำเนื้อผสมยานอนหลับแทน งั่มๆๆ

พวกเขาไม่ต้องรอให้มันหลับ เพราะมันอาจไม่หลับก็เป็นได้ แต่ขอแค่ง่วงซึมก็คิดว่าเพียงพอแล้วและที่สำคัญเวลาไม่คอยท่าอีกด้วย จึงรีบบึ่งรถไปที่สะพานทันที

"เอาล่ะ ไม่มีรถผ่านแล้ว ตอนนี้เลย!" วินกับแจ็กกระโดดลงน้ำเสียงดัง ตูม! ซ่า~!

"ฮ่าห์! น้ำโคตรเย็น! แจ็กเป็นไงบ้างวะ?!"

"โอะ.. โอเค.. แต่.. นะ.. หนาว...หนาวฉิบ.. หาย.. เลยว้อ..ย" แจ็กตอบเสียงสั่นฟันกระทบกันดัง กึกๆๆ

วินใส่เว็ทสูท ส่วนแจ็กใส่ชุดว่ายน้ำแบบแขนกับขายาว พวกเขาทั้งคู่ใส่เสื้อชูชีพสีเข้มอีกชั้นหนึ่ง แล้วก็ห่วงยางติดผ้าใบเอาใส่เป้ของทั้งคู่ใส่มาด้วย โดยผูกเชือกลากลอยน้ำตามมา

จ๋อมแจ๋ม ซ่า~ ซ่า~

"คิดถูกแฮะ ที่ใส่เสื้อชูชีพมา ว่ายเองเหนื่อยกว่านี้แหง"

"รีบ.. จ้วงเหอะ.. ไม่.. ไหว.. แล้ว.." แจ็กพูดเสร็จก็รีบว่ายไปทันที

...

"วิน เป็นไง..บ้าง โรคหอบ.. น่ะ กำเริบ..ไหม?"

"แฮ่กๆ นิดหน่อย.. ตะกี้สูดยาเข้าไปแล้ว.. ไม่เป็นไรแล้วละ น้ำเย็นจริงๆ พวกเราจะถึงแล้ว นายล่ะ.. เป็นไง กลัวรึเปล่า.. ปากสั่นเชียว"

"ไอ้..บ้า ยังจะมา.. เล่นมุกอีก"

จ๋อมแจ๋ม ซ่า~ ซ่า~ ซ่า~

เมื่อทั้งคู่มาถึงท่าเรือ ดูเหมือนหนทางจะราบรื่นกว่าที่คิด เพราะดูเหมือนทุกคนจะไปรวมตัวกันที่งานเลี้ยงวันเกิด ฉลองกันเฮฮาสุดเหวี่ยงเลย ได้ยินเสียงร้องเพลงดังมาถึงที่นี่เชียว

พวกเขารีบวิ่งแอบเข้าไปหลบในห้องเก็บของที่ท่าเรือ แจ็กเช็ดเนื้อเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนวินแค่ถอดเว็ทสูทออกก็เรียบร้อย เสื้อผ้าข้างในไม่เปียกเลยสักนิด ระหว่างที่แอบดูลู่ทาง วินกับแจ็กก็ซดน้ำซุบเกี๊ยวกุ้งร้อนๆ ที่เตรียมไว้ไปด้วยอย่างเอร็ดอร่อย

ซู๊ด~ ซู๊ด~ "ฮ้า! ค่อยยังชั่ว" แจ็กอุทานอย่างโล่งใจ

"แจ็ก ทางสะดวกว่ะ รีบไปเหอะ อย่างเร็วและเงียบเชียบ นายจำทางได้ใช่ไหม"

"ได้ๆ ไปกัน"

พวกเขาวิ่งแอบย่องไปอย่างเร็ว ผ่านบ้านพักคนงานหลังใหญ่ ที่มีแสงไฟหลากสีส่องวูบวาบออกมานอกหน้าต่าง และเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มกับเสียงเฮฮาปาร์ตี้เต้นกันเย้วๆ

'ขอโทษที่เข้าไปเป็น มะริ่งกิ่งก่อง สะระน๊องก่องแก่ง มะน่องมะแน่งมั๊บ ปะล่องป่องแป่ง ง้องแง้งง้องแง้ง ในชีวิตเธอ~ ปานเป็นผีบ้า เว้าหลาย กะเพราะเธอ ตั้งแต่น้อยจนใหญ่ กะพึ่ง สิเคยเจอมะล่องก่องแก่ง แท้หน้อใจอ้าย~'

"เอ้า เฮ! เฮ! เฮ!"

"โอ้โห้! ดูเพลงที่ร้องกันสิ เพลงเก่าโดนใจวัยโจ๋นี่นา คุณลุงคุณป้าแซ่บกันจริงจริ๊ง" แจ็กหันมาคุยกับวินขณะที่ก้มหน้างุด ๆ ย่องกันอยู่

"เออ ไปให้ถึงก่อนค่อยคุยกัน เร็วๆ เข้า"

แจ็กพาวินไปถึงโกดังบันเทิงเริงใจหลังนั้น ที่เขาปลดล็อคกลอนเอาไว้ ก่อนที่พวกเขาจะปีนลอดเข้าทางหน้าต่าง มองไปไกลๆ เห็นเจ้าสุนัขร็อตไวเลอร์สองตัว นอนหงายยิ้มหวานหลับสบายกันอยู่เชียว แสดงว่ายานอนหลับได้ผล

"เฮ้อ ถึงซะที" วินถอนหายใจอย่างโล่งอก

"แจ็ก ไอ้บ้า! นายจะเล่นคีบตุ๊กตาอะไรตอนนี้ฟะ" วินกล่าวเสียงดุเมื่อเห็นเพื่อนซนไปทั่ว

"ขอเล่นครั้งเดียวเอง ว่าแต่นายนั่นแหละ เบาเสียงหน่อยเหอะ" แจ็กเถียงกลับด้วยเสียงเบาๆ แหบๆ

"ครั้งเดียวพอนา"

วืด~ วื้ด~ แกร๊บ กึง~ ปุ้ง!

"เฮ้ย ได้ด้วยว่ะ แจ่มเลย" แจ็กหยิบตุ๊กตาขึ้นมาอย่างดีใจ"ตุ๊กตาแมวน่ารักดี ฉันจะเอาไปฝากน้ำ"

"นั่นแน่! ตกลงพวกนายมีซัมติงอะไรกันใช่ม่ะ?" วินแซว

"ซัมตงซัมติงอะไร ไม่มี๊" แจ็กเสียงสูงใส่

"...."

แจ็กเดินนำวินไปห้อง VR พวกเขาเข้าไปแล้วล็อกประตู โชคดีที่ห้องนี้รูดม่านสีดำสนิททุกหน้าต่างเอาไว้อยู่แล้ว แต่มันมืดมาก แจ็กเลยใช้มือถือเปิดไฟฉายส่องนำทางเดินเข้าไปยังสองเครื่องด้านในสุด พวกเขากดสวิชท์เปิดเครื่อง ตัวเครื่องเริ่มส่องแสงสีฟ้าอ่อนจาง ๆ

"เย้ จะได้เวลาสนุกอีกแล้วสินะ" แจ็กเอาฝ่ามือสองข้างประกบกัน แล้วถูมือไปมาคลายหนาว "ยังหนาวอยู่เลยว่ะ"

"เดี๋ยวพอเข้าไปนอนในเครื่อง มันจะอุ่นขึ้นเอง VR แคปซูลมันมีระบบพยุงชีพ ปรับอุนหภูมิอย่างเหมาะสม คล้ายๆ นอนจำศีลนั่นแหละ"

"โอ้~ เครื่องนี้มันแจ๋วจริงไรจริง ว่าแต่…พอเข้าไปเกมปุ๊บ จะต้องดิ่งพสุธา สกายไดรฟ์เลยสินะ นึกแล้วยังหวาดเสียวไม่หาย"

"อ้าว นายไม่ชอบหรอกรึเนี่ย มิน่าล่ะไม่เห็นพูดถึงความประทับใจครั้งแรกเลย"

"ก็ฉันไม่ชอบความสูงนี่หว่า ว่าแต่เพลเยอร์ที่เป็นคนแก่คนเฒ่า เขาไม่หัวใจวายกันเลยรึไง?" แจ็กถาม

"เห็นตามข้อมูลบอกว่า ผู้สูงอายุกว่า 80% ชอบกันทั้งนั้นเลยนะ เขาบอกว่ามันรู้สึกมีชีวิตชีวาดี บางคนบอกสกายไดรฟ์มันส์สะใจมาก ฮ่ะฮ่ะ เหมือนได้กลับไปเป็นหนุ่มอีกครั้งจริงๆ" วินยิ้มตอบ

"โอ้โห หัวจิตหัวใจคุณตาคุณยายเหล่านั้นมันช่าง… นี่ใจตูแพ้คนแก่อีกรึเนี่ย ไม่ยอม ไม่ได้การแล้ว ครั้งนี้ฉันเอาจริงละ จะไม่หลับตาปี๋เพื่อวาร์ปลงพื้นเลยเด็ดขาด" แจ็กทำท่าฮึดสู้

"ลองดูเพื่อน แต่ฉันว่าครั้งนี้นะนายจะต้องรักมันแน่นอน เออนี่ แจ็กตั้งเวลาปลุกเอาไว้ที่ 6 ชั่วโมงครึ่งนะ พวกเราจะล็อกเอ้าท์ออกมาก่อนเช้า" วินกล่าว

"โอเค" แจ็กผงกหัวรับ จากนั้นทั้งคู่ยิ้มให้กันและก็รีบเปิดเข้าไปนอนในแคปซูลทันทีด้วยความตื่นเต้น

[ขอต้อนรับผู้ใช้งานเข้าสู่ 'Infinity 69 VR capsule' ค่ะ]

[โปรดเลือกเมนูที่ต้องการค่ะ]

[Another World Online] [VR Communication] [Customer Support]

"อนาเธอร์ เวิลด์ ออนไลน์"

[คุณต้องการเข้าสู่เกมต่างโลกหรือห้องรับรองก่อนค่ะ?]

"เริ่มเกมได้!"

วู้วววววววว

พวกเขาหลับตาลงเมื่อมีแสงสีฟ้าอ่อนพุ่งวูบเข้ามา...

...….

...

จากนั้นเมื่อลืมตาอีกครั้ง เด็กหนุ่มทั้งคู่รู้สึกถึงสายลมอันรุนแรงแต่สดชื่นที่พัดผ่านร่างกาย พวกเขากำลังเหาะร่วงลงมาจากฟากฟ้าในความสูงระดับ 4000 เมตร โดยมีออร่าสีขาวบางห่อหุ้มร่างกายเอาไว้ วินพูดถูก ครั้งนี้แจ็กไม่กลัวอีกแล้ว เขารู้สึกสนุกมันส์สะใจมากๆ เป้าหมายคือ ต่างโลก ที่น่าตื่นตาตื่นใจ สิ่งที่ถาโถมเข้าสู่ร่างกายตอนนี้ไม่ได้มีเพียงแค่สายลมหรือปุยเมฆเท่านั้น แต่พวกเขารู้สึกได้จากทุกอณูของเซลส์เลยว่า….

'การผจญภัยกำลังรอพวกเขาอยู่'

I Will Go To Another World เล่มที่ 1 จบ