chapter 6

Comfort

Pagkatapos namin magkwentuhan ni Lola ay Napag desisyunan ko nang umuwi, pero siyempre hindi makakalimutan Ang pasalubong. Binigyan ako nang ohagi ni Lola at choco crinkles. Paborito ko Ang mga iyon.

Pagkarating ko sa bahay ay agad na akong nagbihis. Dala-dala ang mga pasalubong ay kumatok ako sa kanyang pintuan.

KNOCK! KNOCK! KNOCK! KNOCK!

napabukas iyon, at gaya noong sabado ay nakapajama ulit si Aadiv, mukha ring kakagising lang, eh alas 7 pa nang gabi. Ang aga niya namang natulog ah?

Inilahad ko Ang plastic na may pasalubong na nakangiti.

Una, nagtataka niyang tinignan iyon, pero kalaunan ay kumunot ang noo.

"What's this?" Tanong niya habang iniisa-isa ang mga pasalubong. Yes, dali-dali niyang kinuha iyon.

Napatawa na man ako. "Kainin mo na lang. Mauuna na ako." Ani ko at winagayway Ang aking kamay tsaka tinalikuran na siya.

It's been a long day and I'm tired. Hindi na ako kumain at dumeretso na lang sa pagtulog. Pero Sana magustuhan niya ang mga pasalubong ko. 😊

* * * * *

Kinaumagahan ay nagalit ako at gusto kong umiyak. Bakit sa dinami-dami nang araw ay ngayon pa?

This is the time where I complain why I'm a girl. I hate menstruation. I'm sure every girls does, yes it helps to prepare the body for pregnancy but I hate it everytime it comes to me dahil palaging wrong timing! Noong last month ay noong bumisita ako Kay Lola and the taxi driver complained why there's blood in his car seat! Uh! Nakakahiya!

Ngayon naman ay wrong timing rin. Magpapa pool party si Zandra ngayon! Sayang! Tsk...

Today is Monday and I have no time to complain. Kailangan kong magmadali para hindi ma late.

I dumped 20 pads in my bag.

Hindi na rin ako kumain nang umagahan. I have no mood. Masasayang lang ang pagkain. Lumabas na ako at naglakad. Kahit na bawal daw maligo kapag meron ay naligo pa rin ako, ayaw ko nang mainit sa tuwing meron ako. If ever I feel menstruation pains I can always drink pain reliever.

Pagkarating ko sa classroom ay hindi na ako lumapit Kay Aadiv. Nahihiya ako at gusto ko talagang maiyak. Naiinis ako sa sarili Kung bakit ibinigay ko iyon sa kanya! Baka itinapon niya lang dahil Hindi niya gusto. Kung itinapon niya man ay sana hindi ko na lang binigay at kinain na lang, hindi talaga ako nag tira nang para sa kin. Ibinigay ko lahat sa kanya nang walang kasigiraduhan.

Nag quiz si ma'am at 10 over 25 lang ang nakuha ko. Palibhasay hindi ko alam, nakalimutan ko rin ang discussion.

"Bakit ba nag quiz si ma'am eh, Hindi niya sinabi. . . . Tsk. . . " Muni Muni ko habang nagliligpit.

"Hoy miss! Nagsabi si ma'am noh, eh, ikaw ang hindi nakinig." Si Zandra na nakalapit pala sa kin

"Tsk. . . . "

"Meyron ka ngayon noh?" Tatawang tanong Niya

"Oo. At naiinis na ako, ayaw kong maglakad, ayaw kong umupo, ayaw ko ring humiga. Gusto kong umiyak. Pero nag iinit ang ulo ko. Ang lagkit lagkit nang pakiramdam." Nagagalit kong Sabi

"Hay nako, ganyan talaga yan. Kung ayaw mong maglakad eh, di gumapang ka. . . . AHAHAHAHAHAH" itong si Zandra eh, iniinis talaga ako!

"Aww, hindi ka na pala invited sa party, may regla ka eh. AHAHAHAH"

Tumalikod na ako sa kanya pero may pahabol pa siya. "Hoy! May lunch ka?"

Wala. Wala akong lunch. Nakalimutan ko. Tinatamad akong magluto. Baka sa labas na lang ako kakain.

Saktong paglabas ko ay nahagip nang paningin ko si Aadiv na nakasandal sa railing nang lobby. Nakatitig sa kin na parang may Mali.

Sa ganitong paraan ako naiinis nang sobra. Ayaw kong may tumitingin sa kin na parang nagdududa. Tsk.

"What are you looking at?" Mataray kong tanong.

Hindi ko na hinintay Ang kanyang sagot at mabilis na lumabas nang paaralan.

Kumain ako sa malapit na eatery. Hindi rin ako nabusog dahil walang gana. Ang tanging inorder ko ay caldereta, kanin, at maraming orange juice. Hindi ako nabusog sa pagkain kahit pa nasasarapan ako, pero napuno ang tiyan ko sa orange juice.

Pagkatapos magbayad ay lumabas na ako. Sakto ring papalabas si Aadiv. Bakit siya nandito? Bahala na.

Una akong lumabas tsaka sumunod siya.

"What are you doing?!" Naiirita kong tanong, napataas nang konti Ang boses. Eh , paano kase dikit siya nang dikit sa kin, literal! Halos ma feel ko ang kanyang dibdib sa aking likod!

Lumingon ako sa kanya. Nakakairita na rin ang blanko niyang mukha.

"Umalis ka nga!" Itinulak ko siya at nagpatuloy sa paglalakad.

Ilang sandali ay dumikit pa rin siya!

Nilingon ko siya muli. Ngayon, nagagalit na talaga ako!

"May tagos ka." Simpleng aniya.

Nagulat na man ako at tinignan Ang aking skirt. Mayroon nga!

Luminga linga ako baka sakaling may nakakita.

Naagaw ni Aadiv Ang aking atensiyon nang nagsalita siya. "I'll go then." Aniya tsaka aakmang aalis nang hugutin ko Ang kanyang papulsuhan.

"N-no! Uh, stay here! Tabunan mo ko.." naiinis kong tugon. Eh paano ba Naman aalis siya kahit Alam niyang may tagos ako!

He smirked! He's teasing me!

Napa 0 Ang aking mga labi. "Are you teasing me?!" Naglalakihang tanong ko

Nothing. I got nothing! Nagmamadali akong naglakad at kasunod siya.

Nang lalagpasan ko na Sana Ang alleyway ay bigla Niya akong hinugot. Para na man akong spring napatalsik sa kanyang dibdib!

"Hey!" He covered my mouth before I could even complain!

"Shhh....." Aniya kaya napatahimik ako. Ikinulong Niya ako sa kanyang dibdib. His right hand is in my waist while his left hand rested on my back. Nakaharap ako sa kanya at pilit makawala but he just won't budge. Napahawak na lang ako sa kanyang braso.

I am currently listening to his heartbeat. It's calm, like the peaceful sea. While mine is rattling so hard that my ribcage is practically shaking.

Since when did my heart pound so hard?

May nakita kaming gang sa alleyway. Halos lahat ay may hawak na bat. Nakakatakot rin ang mga itsura. Mukhang nagdadrugs.

"Saan pa Tayo kukuha nito pag naubos na?" Tanong nang Isa

"Hindi Tayo kukuha jairo, kundi magnanakaw tayo...." Aniya Nung kausap nang jairo.

Naroon lang kami sa gilid nagtatago para hindi nila makita.

"We should report them." Bulong niya. But I didn't listen. I'm busy listening to his heartbeat and comparing it to mine.

Nang umalis na sila ay bibitawan Niya na Sana ako but I stopped him. Haha!

"May narinig akong kaliskis...." Ani ko sa mahinang tono at luminga linga. Kahit Wala na man, haha!

"I cant hear anyth-" pinutol ko siya nang "shhh...."

Muli Niya akong ikinulong at hindi ko mapigilan ang ngumisi. Ganoon lang kami nang mga ilang minuto. Hindi na rin siya nagsalita.

He really is comforting. . . . .

Pero binitawan ko na siya.