Chapter 44

CHAPTER 44

--JACOB:

Shete! Nakakainis hanggang ngayon wala pa rin kaming balita kay Alexa.

"Alam mo bro, sure akong okay lang si Alex kaya chill ka lang diyan" Sabi ni Anthony.

"Paano ka naman nakakasiguro?" Inis na tanong ko.

"Wala lang. Feeling ko lang." Saka niya binalik ang tingin sa laptop niya.

Nakakaasar na siya, kanina pa siya diyan. Wala siyang ginawa kundi makipaglindian kay Aira.

RING...RING...RING

Oh that's my phone. Agad ko namang sinagot ang tawag.

"Hello." Sagot ko sa kabilang linya.

"Hello Beans." Sagot naman ng kabilang linya. The voice seems familiar.

"Ahh who's this?"

"Long time no talk." Sht! Parang kilala ko na kung sino ito.

"Shane?" kinakabahang sabi ko.

"Oh! Masosorpresa ka sa ibabalita ko" Sht! Siya nga.

"Ano'ng kailangan mo?" Nakita kong napatingin naman sa direksyon ko si Anthony.

"Andito sa tabi ko si ate Mau." Wtf! Wtf!

"What?! Please Shane, I don't have time for your senseless jokes."

"Yeah, totoo. Hawak ko nga buhok niya habang namimilipit siya sa sakit eh." Sht! Sht! Alam kong hindi na siya nagjojoke this time kasi may naririnig akong dumadaing.

"Ano ba'ng kailangan mo?" Nanginginig na sabi ko.

"Uhh, gusto ko lang maghiganti. Ikaw kasi, kung ako sana ang pinili mo dati edi happy na sana tayo ngayon."

"Please don't hurt her. I'm begging you Shane, Please." Pagmamakaawa ko.

"Nasaktan ko na siya eh, ano pa ang magagawa mo?"

"Sht! Shane. Are you insane?!"

"Kausapin mo oh." Sabi niya sa kabilang linya at hindi na ako nagpaligoy-kigoy pa at agad akong nagsalita.

"Hello Alexa?! Are you there? Okay ka lang ba? 'Wag kang mag-alala, I'll be there as soon as possible."

(J-Jacob?) Sabi sa kabilang linya. Bigla na lang akong nanghina nang marinig ko ang nahihirapang boses ni Alexa.

"Oops, times up! Kung gusto mo pang makita ng buhay si ate Mau, pumunta ka na agad dito. Alam ko namang mattrack mo itong tawag eh. But! Just remember na dapat ikaw lang ang pupunta dito, wala kang isasama kahit isa or else, alam mo na. Whahahahha." Atsaka niya agad ibinaba ang tawag kaya hindi na ako nagkaroon ng time para makapagsalita.

Nang maputol ang tawag, agad kong kinuha ang laptop kay Anthony at sinubukan kong i-track ang tawag. Luckily, hindi naman ako nahirapan sa pagttrack. Agad ko rin namang binalik kay Anthony ang laptop niya nang makita ko ang address. Mukhang kasundo ko ngayon ang panahon kasi alam kong puntahan ang address na na-track ko.

How I wish, hindi pa huli ang lahat.

"Saan ka pupunta?" Tanong ni Anthony nang makita niya akong papalabas na ng pinto.

"Oh akala ko ba wala kang pake kay Alexa?" Seryosong sabi ko.

"Bro, syempre may paki ako sa bestfriend ko. So saan ka nga pupunta?"

"Kung gusto mong malaman, uso tumingin diyan sa laptop, andiyan ang address ng lugar kung nasaan si Alexa."

"Oh... I got it. Okay, I'll be going." Saka siya tumayo at pumunta sa isang guest room na tinutuluyan niya dito sa bahay ni Alexa.

Hmm, I don't have so much time, I have to hurry, or else...

Argghh, I should stop thinking nonsense.

I have to save Alexa as soon as possible.

Pagdating ko sa lugar na pinagdalhan kay Alexa, bigla akong kinabahan.

Kinakabahan ako to the point na nanlalamig ako. Pero mas nangingibabaw ang aim ko na iligtas si Alexa. So here it goes.

Ang creepy ng lugar. Hindi na ako magtataka kasi naman, mukhang abandonado na ang mansyon na inaaapakan ko ngayon. Abandonado pero malinis.

Pagkatapat ko sa isang pinto, may sumalubong agad sa akin na mga maskuladong lalaki. Maghahanda na sana ako para makipaglaban kaso bigla silang umalis sa harapan ko ang binuksan ang pinto para sa akin.

Nang mabuksan ang pinto, agad bumungad sa akin ang isang pigura ng taong nakaupo sa isang silya habang nakatali ang mga kamay at paa.

Agad akong tumungo sa kinaroroonan ni Alexa at agad kong kinalag ang mga tali sa mga kamay at paa niya saka ko siya niyakap ng mahigpit.

"I c-can't breath." Bigla naman akong napabitaw nang magsalita si Alexa.

"Oh I'm sorry Alexa. Are you hurt? Are you okay?" Tanong ko habang iniinspeksyon ang katawan niya.

"Yeah I'm fine?" Bakas sa mukha niya ang gulat pero isinantabi ko muna ang reaksyon niya.

Nang palabas na kami ng pinto, bigla kaming hinarang ng mga maskuladong lalaking nagpapasok rin sa akin kanina.

"Long time no see kuya Beans." Bigla akong nangilabot nang marinig ko ang boses na iyon.

Lumingon ako sa likod namin at nandoon siya, nakaupo sa silyang kinauupuan kanina ni Alexa habang nakangisi.

"Shane? Bakit ka nandito? Kailan ka pa nandito? Ano'ng kailangan mo?" Sunod-sunod kong tanong habang nasa likod ko pa rin si Alexa at hawak ko ang kamay niya.

"Kuya Beans naman ehh, isa-isa lang ang tanong okay? Nag-iisa lang ako. Nandito lang naman ako para makapag-reunion tayo eh. Hahahah." Saka siya tumawa. Kinikilabutan ako sa tawa niya.

"What do you mean?" Kahit babae siya, hindi ko maiwasang matakot sa kaniya. The fact na nagawa niya kaming saktan noong mga bata pa lang kami.

"Alam mo kuya Beans, nakakasakit ka na ha. Makikipagbati lang naman ako sa inyo at gusto kong humingi ng sorry para sa lahat ng nagawa kong kasalanan noong mga bata pa tayo as you can see, nagpagaling ako hindi lamang para sa sarili ko, kundi para na rin sa inyo. Ganiyan na ba ang tingin mo sa akin kuya Beans? Ang hard mo ha." Nakangiti niyang sabi pero hindi nakalagpas sa paningin ko ang namumuong luha sa mga mata niya.

"Shane, that's not what I mean. Alam mo naman ang nangyari sa nakaraan 'diba? Hanggang ngayon Shane, nakatatak pa rin sa puso at isipan ko ang mga nangyari. Kaya hindi mo ako masisisi sa magiging reaksyon ko."

"Kaya nga ako nandito ngayon sa harapan niyo para humingi ng tawad. Alam kong hindi ko na mababago ang mga nangyari na pero sana naman bigyan niyo ako ng chance para patunayan ang sarili ko sa inyo. Ako pa din naman ito, si Shane na babygirl niyo." Puno ng pag-asa ang mga mata niya. Nakikita kong sincere siya sa mga sinasabi niya sa amin. Siguro ito na rin ang tamang panahon para magpatawaran kami.