2

Makadiyos na Doctor ng Kabanata 2

Kabanata 2: Tumawid

Kabanata 2 Pagtawid

Sa landas na puno ng puno, isinara ni Mu Zhili ang kanyang leeg at itinaas ang kanyang tamad na mga mata. Nakita niya ang kanyang itim at maningning na buhok na mahinang nakadikit sa kanyang mga balikat, at ang kanyang malilinaw na mga mata na kumikinang sa tubig ay naipit na magkakasama. Sa perpektong mukha ng binhi ng melon ni Zhang, tinakpan ng mainam na dumadaloy na dagat ang kanyang makinis na noo, nakabitin sa makapal at payat na mga pilikmata, na inilalantad ang patas at pinong balat na walang maihahambing.

Nakasuot ng puting damit sa kanyang katawan, mayroon siyang malambot na ugali na hindi maitutugma ng mga ordinaryong tao. Mukha siyang tahimik tulad ng isang orchid ngunit may isang malakas na akit.

Hindi siya nanatili nang umalis siya sa silid aralan, ngunit diretso siyang umuwi.

Ang pamilyang Mu ay mayroong isang pamilyang medikal na may libu-libong taong pamana. Ang mga tao sa pamilya Mu ay nag-aral ng gamot sa mga henerasyon, nang walang pagbubukod, at si Mu Zhili ay nag-aaral ng gamot mula sa edad na tatlo, at nag-aaral ng gamot na Intsik sa loob ng 15 taon.

Ang Mu Zhili ay ang pinaka kamangha-manghang henyo sa pamilyang Mu. Siya ay may napakahusay na kasanayan sa medisina. Maaari niyang pagalingin ang mga sakit sa mundo sa isang solong kamay. Mayroon siyang walang kapantay na talento sa medisina. Naaalala niya ang lahat ng kaalamang medikal hangga't nasabi niya ito minsan. .

Nagsimula na siyang magpatingin sa doktor nang siya ay labindalawang taong gulang. Ang kanyang lolo ay kasama niya dati, sa takot na nakita niya ang maling doktor, ngunit hindi siya kailanman nagkamali, at sa wakas ay binitawan siya ng lolo.

Ang sinumang nasa pamilya Mu ay isang matandang Tsino na doktor na lubos na pinupuri sa Tsina. Gayunpaman, madalas na nabigo sila ng Mu Zhili. Minsan ang isang sakit na mahirap silang harapin ay madaling malulutas sa mga kamay ni Mu Zhili. Nahihiya sila, ngunit syempre mas nasasabik sila at nalulugod.

Sa kanilang pananaw, ang pag-asa ng pagtaas ng gamot ng Tsino ay nakasalalay sa Mu Zhili.

Ang lahat ng mga tao ay hindi maramot upang ibigay kay Mu Zhili kung ano ang natutunan sa kanilang buong buhay, at si Mu Zhili ay seryoso din sa pag-aaral, na ang masipag na pag-uugali ay hindi kailangan ng pangangasiwa ng tao, si Mu Zhili ay talagang mula sa mga buto ng Pag-ibig Gamot ng Intsik.

Lumalaki sa isang pamilyang medikal, nangangamoy siya ng gamot na Intsik mula nang siya ay ipanganak at mayroong hindi maipaliwanag na pagmamahal sa gamot na Intsik.

Mas mahusay na sabihin na si Wang Fengqi ay pinuno ng isang daang pamilya, mas mahusay na sabihin na si Mu Zhili ay pinuno ng isang daang pamilya.

Ang pinaka gusto niya tungkol sa Mu Zhili ay ang pag-aralan ang mga walang magawa na sakit ng ibang tao, at ang hamon ng mataas na kahirapan ay ang kanyang libangan. Ngunit siya rin ay isang mababang-key na tao, kung hindi man dapat malaman ng lahat ngayon na si Mu Zhili ay isang henyo na doktor.

Sa lalong madaling pag-uwi ni Mu Zhili, nakita niya na ang bulwagan ay puno ng mga tao. Sa masusing pagsisiyasat, nakilala ni Mu Zhili na ang nasa katanghaliang lalaki na may pene sa isang kamay ay hindi ang tinatrato niya kahapon?

"Genius doctor, sa wakas bumalik ka." Halos maluha ang luha ni Lin Qiang nang makita niya si Mu Zhili.

Naglakad siya sa harap ni Mu Zhili at lumuhod, sinasabing ang lalaki ay may gintong nasa ilalim ng kanyang mga tuhod, ngunit wala siyang pakialam, "Doctor, salamat sa pagligtas mo sa akin at pagligtas sa aming pamilya!"

Pinanood ni Mu Zhili ang pag-uugali ni Lin Qiang at dali-daling tinulungan siya: "Isang kamay lang, sobrang magalang ka."

Nang nagligtas siya ng mga tao kahapon, naisip lang niya na ang sakit ay kakaiba at halos kapareho ng isang sakit na nakita niya sa mga sinaunang libro, kaya't sinubukan niya itong gamutin. Kung magtagumpay ito, pagkatapos ay mayroon siyang ibang sakit.

"Ang iyong biyaya na nakakatipid ng buhay ay hindi malilimutan ni Lin Qiang. Nang ipadala ako ng aking asawa sa ospital dati, sinabi sa amin ng doktor na walang paraan. Hiningi nila ang aking asawa na maghanda para sa aking mga problema. Kung hindi dahil sa henyo doktor, pupunta ka at ililigtas mo ako. Kung gagawin ko, baka patay ako ngayon. Ako ang haligi ng aking pamilya. Kung mamatay ako, ano ang gagawin ng aking asawa at mga anak? Iniligtas mo ang aming pamilya. "

Sa sandaling ito, naiintindihan ng ibang mga tao sa bulwagan ng pamilya Mu kung ano ang nangyari, at lahat sila ay tumingin kay Mu Zhili na may paghanga, ang pagmamataas sa kanyang mukha ay lampas sa mga salita. Si Mu Zhili ay sanggol ng kanilang buong pamilya Mu, na gumaling sa karamdaman na hindi magagamot ng ospital, kaya natural na nagmamalaki sila.

"Hehe, ang aming Mu pamilya ay nag-aral ng gamot nang maraming henerasyon upang makinabang ang lahat. Ito ang dapat nating gawin bilang isang doktor. Masayang-masaya din ako na iligtas kita. Ang tito na ito, mangyaring umupo muna."

Si Mu Zhili ay umangkop na sa sitwasyong ito, dahil magaganap ito minsan bawat tatlo hanggang lima, at ang ilang mga tao ay dumating upang humingi ng payo sa medisina.

"Mr.Panganga, walang maibibigay sa iyo ang aming pamilya. Ang singsing na ito ay ibinaba mula sa aking mga ninuno ng mga pamilya. Ibinigay sa iyo upang maipakita ang aming damdamin. Mangyaring tanggapin ito." Kinuha ni Lin Qiang ang isa mula sa kanyang mga braso. Inabot ni Mu Zhili ang masalimuot ngunit napakagandang singsing.

"Masyado kang magalang, hindi mo kailangan ito, dapat mong itago ang naibigay mula sa iyong mga ninuno." Si Mu Zhili ay ngumiti at sinabi, dahil naglagay siya ng isang palayok na nakasabit upang mailigtas ang mundo, natural na hindi siya makakatanggap ng anumang gantimpala.

Gayunpaman, nasasabik si Lin Qiang nang marinig niya ang mga salita ni Mu Zhili: "G. Mu, kung hindi mo ito tatanggapin, magluhod ako dito ngayon at hindi na babalik." Bilang isang kilos, si Lin Qiang ay lumuhod muli.

Bagaman si Lin Qiang ay hindi isang may kakayahang tao, mayroon pa rin siyang kabaitan na mabayaran.

Nang makita ito, si Mu Zhili ay medyo napahiya din. Sinulyapan niya ang pamilya Mu na nasa paligid niya, lalo na pagkatapos makita ang pagtango ni Lolo, kinuha din niya ang singsing: "Salamat nga."

Sumuko si Lin Qiang at umalis pagkatapos magpadala ng banner.

Pagkaalis ni Lin Qiang, tinignan ni Mu Zhili ang singsing sa kanyang kamay. Nahulog ang loob niya sa singsing nang una niya itong makita. Ang pagkakagawa ay magandang-maganda, at ang hollowed-out na pattern ay mukhang isang klasikong ugali. Magandang tingnan.

"Ang ganitong klasikal na cultural relic ring ay bihirang ngayon. Ang mga tao ay nagsusuot ng singsing na ginto at pilak. Hindi masama para sa akin na magdala ng isang sinaunang singsing!"

Gayunpaman, sa sandaling pagsuotin ni Mu Zhili ng singsing, kumulog ang kulog, ang langit at ang lupa ay nagbago ng kulay, ang orihinal na nakasisilaw na araw ay nagtago sa mga ulap, itim, ito ang panghuli na itim, na parang ang buong mundo ay naiwan may itim, kahit humihinga Lahat ay nalulumbay.

Nagulat si Mu Zhili, paano ito nangyari? Kasabay nito, ang kanyang singsing ay naglalabas ng isang nakasisilaw na ilaw, tulad ng isang maliwanag na ilaw sa gabi, maliwanag at nakasisilaw.

Sa di kalayuan, ang buhawi ay sumirit at humihip, nang kakatwa na lumiligid lamang patungo sa Mu Zhili, si Mu Zhili ay nagmamadali na iwasan, ngunit ang singsing sa kanyang kamay ay nagpapalabas ng walang katapusang lakas upang akayin siya sa gitna ng buhawi.

Nagmadali na tinanggal ni Ring ang nababahala na Mu Zhili ng singsing, ngunit ang singsing ay tila bahagi ng kanyang kamay. Hindi niya ito maiaalis kahit paano niya ito hinubad, at dinala niya si Mu Zhili diretso sa buhawi.

Umiikot ang mundo, masakit, buong isip ni Mu Zhili ay puno ng salitang ito, isang gulo nito, huwag kang malas! Si Mu Zhili ay tumangis, at lahat ay nakakita ng buhawi na hinihipan sa kalangitan, pagkatapos ay nawala.

Ito ay isang kakaibang likas na tanawin, na naitala ng mga tao ng Huaxia, at ang henyong doktor na si Mu Zhili ay nawala sa mundo ng Huaxia.

Luo Tiancheng, Mu Mansion.

← Mas matandaBago →

©