Chapter 1

Chapter 1: Xena's intro

XENA CARTER's POV

I'm on my way home when suddenly the block van blocking my way. I stopped my car but I made it sure na hindi masyadong malapit sa kanila.

I glanced at my wrist expensive watch. It's already 3pm in the afternoon. I had my hearing one hour ago and I won.

I took a deep breath and I pinched the tip of my nose. I feel stressed at this moment.

I roamed my eyes around the area, nasa highway pa lamang kami and I'm thankful, there is no civilian ang madadamay sa munting kaguluhan na ito.

I'm used to it, basta pagkatapos kong ipanalo ang kaso ng mga clients ko. Masuwerte lang ako kung walang ganitong mangyayari.

I checked my pistol, nasa gilid ito ng hita ko at ang isa ay tinago ko sa likod ko sa bandang kanan.

"Another stupid people," I murmured to myself at inayos ko pa ang sunglasses ko.

I wore my blue suit, mini-skirt and a pair of blach heels. Nakapusod ang buhok ko na hanggang balikat lang ang haba.

"Lay," I called my reaper.

"Queen," I heard him calling me too.

"Highway 107," I said.

"Copy, queen."

Binuksan ko na ang pintuan ng kotse ko para makababa na ako. I acted that I am innocent and scared of something.

Yikes, kung alam niyo lang. Kanina ko pa kayo gustong patumbahin but of course I train myself, I mean nag-aral ako ng Martial Arts and such.

I mentally rolled my eyes nang isa-isa nila akong tinutukan ng mga armas nila. Hindi rin naman nila makikita ang pag-ikot ng eyes ko.

Naglakad sila palapit sa akin at doon ko na itinaas ang magkabilang kamay ko.

"W-what's going on?" I asked them with pretending na takot talaga ako sa kanila.

"Atty. Carter, right? Xena Carter?" the man asked me. Again, I rolled my eyes. 

As if I am not famous for them na hindi nila mamumukhaan ang beautiful face ko. Hindi 'yan tunog na pagmamayabang.

Ikaw ba naman na ma-trending na ang ruthless attorney na pagkatapos panalunan ang isang kaso ay manganganib kaagad ang buhay.

Dito sa Switzerland ay talagang kilala ako. May mga takot sa akin at iba namamangha lang. Saka sabi nila, I am lucky na nagagawa ko pa ring makaligtas sa panganib. If they know...

"Y-yes, I-I am. I a-am Atty. Xena Carter. Is there anything wrong s-sir?" nauutal ko pang sagot. I'm good with this.

"This can talk," he said, coldly as he pointed his guns on my head.

What a b*bo, may baril ba ang nakakapagsalita? O baka nag-iingay? Tsk.

"But you are lucky Atty. Our boss wants to see you after that...you may rest in peace," he added and I rolled my eyes again.

"Tell your boss, 'see you there, babe," I coldly said and that's my cue to attack him.

Suntok kaagad sa panga niya ang natanggap niya from me. And that was hard, tulog kaagad siya.

I saw Lay, siya na lang ang umatake sa natirang kasama nang weak na 'to. Lima lang sila ang nagkaroon ng lakas ng loob na harangan ako.

"You can go, queen," my reaper said and I just nodded.

Sa isang kisap mata ko lang ay bagsak na lahat ang kalaban namin. Ang weak naman pala ng mga humarang sa akin. Akala ko pa naman gangster from Japan. Tsk.

"Ask them who are the boss they are talking about and dispatch them later," I said.

"Copy, queen."

Sumakay kaagad ako sa kotse ko at pinaandar na ito. Pasalamat sila ay hindi pa namin sila pinatulan kung hindi ay baka imbis na tubig ang ipanliligo nila ay magiging dugo pa.

***

"MY QUEEN, Lord Mori is waiting for you," salubong sa akin ng butler ni papa.

My forehead knotted. I thought nasa China si papa. Kahapon lang siya tumawag sa akin na nandoon siya para sa business meeting niya.

I just arrived on time, I guess. Si papa kasi ay busy person. Paminsan-minsan lang talaga kami nagkikita ni papa. Madalas ay video call lang. 

"Where is papa?" I asked him.

Hindi nagkakalayo ang age nila ni papa, dahil ayon sa pagkakatanda ko ay bata pa lamang ako ay kasa-kasama na siya ng papa ko.

And sabi ni papa, kababata niya si butler Voga. May family na rin ito but until now ay pinagsi-silbihan pa niya ang family namin. Malaki raw kasi ang utang na loob ng parents ni papa sa kanila. Kaya hayan, forever daw nila pagsisilbihan ang pamilyang Carter. Butler Voga is one of papa's trusted person.

"He's in library, my queen," he answerd at nag-bow pa siya sa akin. Kung ano ang trato niya kay papa ay ganoon din sa akin.

Though, ayoko nang ganoong trato dahil kung tutuusin ay ako dapat ang may malaking respect dahil mas matanda siya sa akin saka hindi naman siya naiiba sa akin, eh. He's my second father.

Madalas siya pa nga ang nagbabantay sa akin noong bata pa lamang ako. He's cold, emotionless and silent. Pero mabait naman siya sa mga kakilala niya.

"Thank you, butler Voga," I said.

***

I knocked three times. "Papa?" I called my father.

"Come in," dinig kong saad ni papa mula sa loob ng library niya.

I took a deep breath at hinawakan ko na ang doorknob saka ko pinihit ang pintuan.

My father was sitting on his swivel chair, table in front of him with a million papers. Yeah, million. Sa dami ba naman na nakatambak sa table niya ay sure ako na million 'yon.

My father is a business tycoon. He is the owner of C. Factory. Ano nga ba ang factory niya? It's a guns, and materials. I'm not into business. But papa loves me, he didn't force me na i-handle ko ang negosyo niya.

He said, malaya ako at ayaw niyang ikinukulong ako. Malaya raw ako sa mundo basta raw masaya ako roon.

"Hi papa," I greeted my papa and I kissed his cheek.

'Yong kaninang malamig na aura niya at walang emosyon sa mukha ay napalitan na 'yon nang magaan at lumambot na ang expression ng face niya. 

"Maria," papa called my first name. Yikes, masyadong makaluma ang name na iyon. Kaya mas gusto ko ang Xena, short.

"I thought nasa China ka, papa?" tanong ko. Isa-isa niyang sinikop lahat ng mga papers niya para hindi ako nito maharangan. Umupo ako sa katapat ng table ni papa.

Nangalumbaba at namamangha na tinitigan ako. To be honest, ibang-iba si papa kung hindi kami ni mama ang kaharap niya. Nakaka-intimidate ang aura niya at tila palaging nag-uutos ang tindig nito.

Nasa mid-50's na si papa pero hanggang ngayon ay guwapo pa rin siya.

I met his blue eyes na namana ko ito from him. Nakaka-hipnotismo ang mga mata ni papa kaya siguro na-love at first sight sa kanya si mama.

"You are so beautiful, my daughter Maria. Ganyan na ganyan ang hitsura ng mama mo noong nasa age 20 pa lang kaming dalawa...but until now, kamukha mo rin naman siya. Oh, I miss your mama."

Tumaas ang sulok ng labi ni papa nang makita niyang napataas ang isang kilay ko.

I crossed my arms. "Yikes, papa. Hindi na kaya, mama is full of wrinkles. Bawiin mo po ang sinabi niyo, papa," nakangiwing sabi ko sa kanya and he chuckled.

"Tell that to your mama at nang magwala siya na inaaway mo siya," he said.

Mama is a childish, honestly speaking. Palaging hyper, happy-go-lucky. Kaya nagtataka ako kung bakit sa katulad ni mama na-inlove si papa.

Ibang-iba kasi ang attitude ng parents ko pero tama siguro ang kasabihan na, 'opposite do attracts.'

"Hmm, bakit hindi mo sabihin sa kanya, papa?" tanong ko. Sumandal ako sa likod ng inuupuan ko at nakita ko pa ang paglunok ni papa.

He's scared of mama. Haha. Poor papa.

"And are you looking for me, papa? Hinihintay mo raw ako sabi ni butler Voga," pagsisimula ko at umaliwalas na ang mukha niya.

"Yeah, you're going back to the Philippines, darling."

I was surprised, that's good news. Ilang taon na rin na hindi ako nakauwi sa Philippines and I missed my home land.

Kumikislap ang mga mata ko nang tiningnan ko si papa na nakangiti rin.

"When I coming home, papa?" I asked him, happily.

"Tomorrow," he replied.

Double surprise! One of my reason kung bakit hindi ako umuuwi sa Philippines ay because of my father. Hinihintay ko lang naman talaga si papa kung kailan niya ako payagang umuwi. Masyado kasing magulo ang life namin.

"You seems happy, my daughter."

"Of course, papa! Marami akong na-missed doon! I missed my friends there!" masiglang saad ko at tumango-tango siya.

"And I want you to protect the daughter of Ferrara, Maria," he said, seryoso na ang tono ni papa.

"Ferrara? The president's daughter, papa?" kunot-noong tanong ko and he nodded.

"She was running a senator for this year, and we both know. Susunod siya sa yapak ng ama niya and she's better candidate for that, darling. Ang taga-Xancru ang nagbabalak na tumayong presidente ng Pilipinas and I won't let that to happens."

Xancru, isang Mafia. Sila ang kalaban ng Zeus Carter Mafia at nagbabalak pa talaga ng masama? Idadamay pa niya ang mga Pilipino? Nah, kung siya lang naman ang magiging presidente ay kawawa ang Pilipinas.

"Yes, papa."

"And you meet your husband-to-be, just what I promised to you, years ago."

Gosh! Double kill ang kasiyahan ko!

I am Atty. Xena Carter, Maria Xena Carter is my full name. 25 years old. Soon to be Mrs.Kierson Mojeh.

#GS3:BI