Medoloris Series
Sa pagpatak ng ulan makikita ang mga bundok na mula dito sa aking bintana, ulan, ulan na simbulo ng kalungkotan .
Maaalang ang mga nakaraan , saya, lungkot, pighati mga emosyon na nararamadaman ko ngayon
Ang manyon namin ay sagana sa halaman , at masasaganang halaman puno at puno ng buhay, di ka magugulat kong ang may ari ng mansyon na yun ay ngang nakahiligan.
"tama na siguro to inay ,mukhang magbubulaklak na ang rose na ito ,gaya ng hiling mo po" natutuwang saad ko . tuloy ko itong pinagmamasdan upang maiwasan ang lungkot na aking nadarama, "diba nay ang ganda nya" hindi ko parin naririnig ang kanyang salita "ina-y.." at umiyak nakung tingnan sya .
isang matandang babaing nakaupo sa wheelchair ,habang nakatabingi ang ulo nito.
at wala ng buhay.
lumuluhang sumubsob ako at tinatawag ang pangalan nya ,"inay rosita" paulit ulit pa hanggang sa umiyak ako ng malakas ,iyak na puno ng hinaing at sakit
"maaa ginawa ko lahat ng hiling mo pero diko gustong lumisan ,inay ko po" kasabay ng pag iyak ay ang pagulan ng malakas,batin kong nanunuod ang mga kasabahay ,rinig ang mga singhot at iyak ,hikbi ,dagsa
at awa para sakin.pano na lang ako kung walang ang ina ,lubos ko itong ikinalulungkot pero alam ko sa sarili ko na gusto ko ng paghihiganti mula sa paghihirap ng aking ina mula sa aking amang walang kwenta.
Nedy_Calabia · 歴史
