Chapter 28

Chapter 28 : Baby

"You got to be kidding me!."

Hindi ko alam kong natuwa ba sila sa nalaman o hindi. Ang malinaw ay gulat na gulat ang mga ito. Kapwa natulala sina mommy and daddy. They attend a party last night that would explain why they're not here. Si Cassey naman kasama ni Daniel. Everything is going smooth between us though.

"Talaga ba?." Cassey clarified.

I nod.

"So , kayo na ulit?."

"Yes-

"No."

Gulat akong napatingin kay Caden.

"What?."

Kahit dismayado na ako sa kaniyang sagot ay nakuha pa niyang ngumiti.

"Manliligaw pa po ako."

Mas lalo akong nagulat sa susunod niyang sinabi.

"Manliligaw ka pa?! Buntis na ang anak ko ah!."

Kinabahan ako bigla. Parang biglang galit na si daddy.

"A-Ano.."

"No! You have to marry my daughter ASAP!." mariing sabi ni dad. Sumang-ayon naman si mommy at tumango.

Despite of being pressured. Caden remained calm.

"That's my plan , sir. Manliligaw po ako para maging kabiyak ng anak niyo."

Lahat na lang ata nf sasabihin niya ay nakakagulat. Halos hindi na ako makaimik sa mga sinasabi nito. Kung ano ano pa ang pinag-usapan nila pero ang natatanging laman ng isip ko ay ang sinabi niya.

*That's my plan , sir. Manliligaw po ako para maging kabiyak ng anak niyo. *

"Ayos ka lang?."

"Ha?." maang akong napatingin sa kaniya.

"Kanina ka pa tulala."

Napatingin ako sa kanila. Nasa akin naman ang mga tingin ng mga ito.

"Anong masasabi mo , Scarlette?." tanong ni mommy sa akin. Hindi ko naman alam ang sinasabi nila kaya parang tanga akong natahimik.

Caden giggled beside me.

"A-anong sinasabi nila?."

"Nothing." iling niya. Nang lumingon ako kina mommy ay patago silang ngumiti.

"Let's eat. Nagugutom na si baby." bulong ni Caden sa akin at inalalayan ako patungo sa mesa.

Paulit-ulit kong kinulit si Caden tungkol sa pinag-usapan nila. Masyado talaga akong lutang kaya wala akong narinig. Kahit naman anong gawin ko ay hindi niya sinasabi.

For now , we're travelling back to the province. He can't wait to share the good news to everyone. Sinabi kong tawagan na lang niya but he insist to tell them personally. I didn't argue at all.

"I miss them , actually. Miss ko na sina Zach."

"Si Zach talaga?."

Palihim akong napangiti nang maramdaman ang pagseselos nito.

"Miss ko na nga siya."

Hindi na maipinta ang kaniyang mukha.

"Again?."

"Miss ko na si Zach. Bait kaya niya sa akin."

He didn't say another word. He fall silent. Nang silipin ko ay blanko lang ang kaniyang mukha habang nakatuon ang mata sa kalsada. He glanced at me and forced a smile though it result to a bitter one.

"Galit ka?."

"Ako?. No." iling niya. But no matter how hard he denied it. I can see it through his eyes.

"Ba't natahimik ka?."

"May iniisip lang."

"Like what?." Sinulyapan niya ulit ako.

Hindi niya ako sinagot at sa halip ay nagtanong.

"If someone flirted with me. What will you going to do?."

"Kakalbuhin ko kapag babae. Papatayin ko kapag lalaki. Or I could kill them both right? Mas mabuti siguro at baka hindi magtanda at bumalik."

He look at me with disbelief and at the same time a hope in his eyes.

"Gagawin mo talaga iyon?."

"No." Bumagsak ang kaniyang balikat.

"Hindi ko iyon gagawin dahil alam kong hindi mo hahayaang may ibang babaeng makalapit sayo at lumandi sayo maliban sakin , right?." napatingin ito sa akin. Abot tainga ang ngiti na ginawad ko sa kaniya.

"Kapag talaga nanlandi ka ng iba. Makikita mo , Escariaga. Hindi na talaga ako babalik sayo." I warned. Ngumisi lang ito.

"Seryoso ako!."

"Copy , baby. Hindi na."

"Bakit? Nanlandi ka talaga dati? Tell me. Anong ginagawa mo sa bar ni Troy? Ba't ganoon ang hitsura mo?."

Tumawa ito. Naningkit ang kaniyang mga mata. I rarely see him laugh this hard. But when he does , I don't want to look away and just stare at him at all time.

"I needed his advice. Remember when you're at Batanes when he called you and said he like you." Aniya

"What about that?."

"I'm actually there. Pinagseselos lang niya ako. Tang*inang lalaki yun."

"Bakit ganoon ang hitsura mo?."

"Kakagising ko lang kasi. Nag-inuman kami the last night. Saka ang init kaya sa loob. Hindi ako sanay kaya wala akong t-shirt. I was from the bathroom kaya inaayos ko ang belt ko. Ano bang iniisip mo?."

Nag-iwas ako ng tingin. Ayokong isipin. Hindi ko alam kung matatawa ako o ano.

"Green minded mo."

"E ba't kasi ganoon?."

Hinampas ko ito sa kaniyang balikat. Hinuli niya ang aking kamay at pinagsiklop nang sa kaniya. He kissed the back of my palm.

"I love you , Avery." Tinitigan ko siya. I don't know what to feel. It's too overwhelming.

"Pwedeng paki-ulit?."

Ngumiti siya bago sumigaw.

"I love you , Avery!!."

Naiiyak kong inabot ang kaniyang pisngi at hinalikan ito.

"I love you too."

Nakatitig sa akin sina Zach at Zarah mula kanina ng dumating kami. Maya maya silang nagtitinginan.

"What's going on?." Zach was the one to ask first.

"I'll tell you later."

Akala ko ay sasabihin ni Caden ang totoo pero hinila na niya ako papasok ng bahay habang naiwan na naguguluhan ang dalawa sa labas. Excited pa naman sana ako na makita ang reaksyon nila sa malalaman nila.

"Bakit hindi mo sinabi sa kanila?."

"I'll tell them later. For now , rest for awhile. May aasikasuhin lang ako saglit."

He kiss my forehead before heading out. Umidlip ako sa saglit dahil inaantok rin ako. Nang magising ako ay wala parin si Caden. Walang tao sa bahay nang lumabas ako.

I was taking a stroll around when I caught a familiar face near the deep well.

"Why are you here?." Napalingon ito sa akin.

"I heard , someone's having a party. Ang sama naman siguro kung hindi ako invited tapos ako ang nagsabi sa totoo."

"Look. Caden and Brytte are not in a good relationship because of you. I'm sure they both don't want to see you here."

She smiled bitterly. "Do you know why I like Caden though someone love me like what I wish?."

Hindi ako umimik.

"Because he understand the deepest feelings I felt kahit hindi ko iyon ipinapakita sa kaniya. Parang kapatid lang niya ako pero mas alam pa niya ang nararamdaman ko sa loob. They tend to misunderstand my actions and because of it , I live a life like what they think I am."

"You shouldn't live by what other expect. You know yourself better than anyone."

"I know. Don't worry. Hindi ako mangugulo rito."

"I don't think they will like you in here."

Saglit siyang natahimik. "I have one last place to go. Pagkatapos ay aalis na ako."

"I'm sorry."

"No one's been sorry to me." aniya at iniwan ako roon.

"I've been looking for you. Where have you gone?."

Nag-aalalang sumalubong sa akin si Caden nang makabalik ako sa bahay.

"Naglakad lakad lang."

"You okay? You look down." Hinawakan niya ang aking kamay.

"Nandito si Maxine." Hindi ito nagulat. Malamang ay alam na rin niya.

"Nagkausap ba kayo?."

Tumango ako.

"May sinabi na naman ba siyang masama?."

"Wala." iling ko. "Naaawa ako sa kaniya."

"She'll be fine. Kaya na niya ang sarili niya. Wag mo na siyang isipin. Don't stress yourself."

Hahalikan na sana niya ako nang may tumikhim. Mabilis itong napalayo sa akin.

Taas kilay na nakatingin sa amin si Zach.

"I don't know what's going on but everything is prepared."

Taka kong tiningnan si Caden dahil hindi ko alam ang sinasabi ni Zach. Anong paghahanda?

"Thank you , Zach." tipid na ngumiti sa amin ang huli.

"Let's go."

Caden held my hand. Nagpadala lang ako sa kaniyang paglalakad. Nakasunod sa amin si Zach na nakakunot parin ang noo. Sumakay kami sa kotse.

"Saan tayo pupunta?."

Sa tuwing nagtatanong ako ay ngumngingiti lang si Caden. Kahit na anong pangungulit ko ay hindi ito nagsasabi.

Ilang saglit pa ay huminto ang sasakyan. Doon ko lang napagtantong nasa mansyon nila kami. Naunang lumabas nang sasakyan si Caden at pinagbuksan ako ng pinto. Iilang katulong ang nakasalubong namin pagpasok ng bahay. Kakaiba ang tingin nila sa akin. Bigla akong kinabahan. Zach is still behind us. Hindi rin umaalis sa akin ang kaniyang mga mata. Bakit parang mga mata iyon na nanghuhusga?

Mas kumalabog ang puso ko sa kaba ng pumanhik kami sa malaking dining area ng mansyon. Pangatlong beses ko pa lang na makaapak rito.

Nadatnan namin roon sina Tita at Tito. Naroon si Brytte at Zarah. Nagtagpo ang mga mata namin ni Tito. Napatigil ako sa paglalakad nang makita ang titig nito sa akin na para bang galit ito sa akin.

Maybe they all hate me. I've broke Caden's heart. Siguro ay wala na silang tiwala sa akin. I never been this scared but I am now. Ayoko kong lumakad dahil pakiramdam ko ay babagsak ako sa sahig sa panlalambot. I tighten my grip in his hand. Pilit ko ring tinatago ang panginginig ko.

"It's okay." bulong ni Caden sa akin at pinaghila ako ng upuan. Magkatabi kami ni Zarah. Kaharap ko naman si Brytte na ganoon rin ang tingin sa akin.

"What's going on Caden?." malamig na tanong ng ama niya.

I steadied my eyes on the empty plate before me. I want to run away. Kung hindi lang nakahawak si Caden sa akin.

"I have an announcement to make."

"What is she doing in here?." Brytte ask.

"Akala ko ba ay na pag-usapan na natin ang bagay na to , Caden?." His dad ask again.

"Yes dad. But things have changed."

"What do you mean-

"I wish to tell you after we eat. Kumain na muna tayo."

Their maids serve the food. They all look delicious but I can't move my hand to touch any of it. Nakakatakot gumalaw kapag nasa sayo ang mga mata ng lahat.

They serve the last food. Adobo. One of my favorite food. Agad kong nalanghap ang aroma nito pero sa halip na matakam ay muntikan na akong masuka. Ba't ang baho? Sobrang baho talaga. Nasusuka ako. Siguro ay dahil buntis ako. Nagbabago ang mga hormones sa katawan ko.

"Eat."

Hinayaan kong lagyan ni Caden ang pinggan ko. Hindi ko naman siya mapigilan sa paglagay ng adobo. He probably know it is my favorite. Kaso hindi ngayon. I tried hard not to vomit.

"Kumain ka na." tiningnan ko si Caden pero abala ito sa kaniyang sariling pagkain. Ganoon din ang iba pero maya mayang sumusulyap sa akin.

"You should eat , Avery." napatingin ako kay Tita. Siya lamang ang hindi nakakatakot ang tingin sa akin. Kahit pag-ngiti ay hindi ko magawa. Ayokong igalaw ang mga labi ko o ibuka ang bibig ko at baka masuka ako.

"Ayos ka lang ba?." Caden ask. Nasa sa akin na naman ang tingin ng mga ito.

"I'll excuse for awhile."

Hindi ko na hinintay ang sanong ng mga ito at nagmamadaling lumabas roon. Mabuti na lang at may nakasalubong akong katulong na napagtanungan ko kung saan ang banyo. I locked the door before vomiting in the sink.

"Avery?." Narinig ko ang boses ni Caden at ang katok nito.

Inayos ko ang sarili ko bago binuksan ang pinto.

"You okay?." Umiling ako.

"Let's go home."

"They're not mad at you."

He fixed my hair and caress my cheek.

"A-Are you sure?."

"Are you scared?." Tumango ako at yinakap siya.

"Don't be scared. I'm here."

Nagdadalawang isip man ay sumunod ako sa kaniya pabalik ng dining. Nadatnan naming nag-uusap ang mga ito. Natahimik lang sila ng makita kami.

"Mom-

"Buntis ba si Avery?."

Pareho kaming gulat sa tanong ng ama nito.

"Alam niyo na?." Caden ask. Umiling naman ang mga ito.

"Kaya nga nagtatanong diba?." sarkastikong saad ni Zarah.

"Yes. She's pregnant. At ako ang ama."

They all fall silent.

"You got to be kidding me." Brytte exclaimed.

"My therapy is successful."

Gaya nina mommy at daddy ay hindi rin ito makapaniwala. Ilang beses pang inulit ni Caden sa kanila ang totoo.

"Congrats!!." Zarah hug me excitedly.

"Congrats then." Zach said cooly.

"I'm happy for you son. Congrats hija." Yinakap din ako ni Tita.

"Kayo na ba ulit?." His dad asked. Hinintay kong si Caden ang sumagot pero nakatingin ito sa akin na naghihintay na sabihin ko ang sagot.

I nod because apparently we are.

"I'm happy for the two of you." His dad said and eventually hug the two of us.

"Congrats." Brytte congratulated in cold tone.

Caden eyed him and he just raise his eyebrows.

"What do you want me to say?."

"Baka mag-away na naman kayo." Their mom warned and they both back off. Brytte smirk at his brother and give me a small smile.

"Pasensya ka na. May saltik."

"What did you say?." Alam ng kapatid nito at akmang tatayo pero napigilan agad ni Zach na nasa kaniyang tabi.

"Manahimik nga kayo." Saway sa kanila ni Zarah.

I thought this is going to be the worst day of the week but the day proved to be full of good news and excitement. Akala ko ay galit sila sa akin but they understand what I did. They all did.

"This ia your room?." tanong ko kay Caden. He tour me around the mansion since I haven't been familiar with the place. Pinakita niya sa akin ang kwarto nito sa mansyon. Kumpleto pa ito sa mga gamit. Naroon pa ang mga pagmamay-ari niya noong bata pa siya.

A smile immediately formed in my lips when I saw his photo. Mukhang tatlong taon pa lang siya ng kunin iyon.

"Ang cute mo." I complemented.

"Ang cute kamo ng boyfriend mo." He corrected and went on hugging me from back.

"Hindi pala boyfriend. Husband? Siguro , fiancè muna."

I held my hand for him to see. Hinawakan niya iyon at hinalikan.

"No ring , baby." I said.

"Can't wait?." He asked and kiss my ring finger.

"Tagal kasi."

"I'll give what you want but not now. Baka kapag nanganak ka na."

"Tagal naman." reklamo ko. Mas maganda sana kong bago ako manganak ay kasal na talaga kami ng totoo.

"Sorry baby , baka kasi hindi mo kaya kapag aasikasuhin pa natin iyon."

I didn't argue at all.

"Are you mad?."

"No. Tama ka naman. Baka hindi ko kayanin."

I'm a little bit disappointed but he's right. Baka ma-stress lang ako. Pero kaya ko naman sana.

"Really? Baka mamaya ay masama na ang loob mo sakin?." He pouted.

"Hindi nga. Pero kapag nangulit ka pa baka magtampo na talaga ako."

"Please don't. Baka iwan mo na naman ako."

"Binitawan mo kasi ako." paninisi ko sa kaniya.

"I wouldn't do it again." Buong aniya at pinaharap ako sa kaniya.

His deadly serious eyes stared at me while his hand settle at my shoulders.

"Akin ka na ulit."

Mahina akong tumawa at pinisil ang kaniyang ilong.

"Fine. Inangkin mo na e. May magagawa pa ba ako?."

Agad niya akong yinakap.

"Caden?."

"Hmm."

"Akala ko ba ayaw mong magpakasal sa naniniwala sa pag-ibig?."

I ask reminiscing his words the first time we meet. Ang layo na talaga nang na-abot namin. I didn't see it coming.

"Someone change my mind."

Patago akong ngumiti at ibinaon ang mukha ko sa kaniyang leeg.

"Who could that be?."

Hindi mawala ang ngiti ko habang hinihintay ang kaniyang sagot.

"My baby." He said in the sweetest voice I've ever heard.

"And who could that be?." I bit my lip to suppress the excitement building. Nakakabaliw siya. Damn really!

"You." He whisper in a husky and a little bit seductive voice.

"I never thought we'll end up like this. I never imagine I could live a life like this. Akala ko walang pag-asa sa buhay ko ang pag-ibig but you came and change everything I am was."

"I didn't came to change you. I actually came for you to save me."

"Did I?."

"No."

"Why no?." dismayado niyang tanong.

"Nang dahil sayo nahulog rin ako. But you've fixed my broken heart and love me."

I hate how destiny played with me in the start but I'm thankful that everything happened cause finally I am where I rightly belong. I am with the right man where I felt the right love not exactly the right time but at the perfect moment I needed.

He might be not my first love but he will always the last and the most precious love I have. How could I possibly tell it when it's just months that we have officially know each other? Simply because , in love. Time don't counts.

"Do you know why I kiss you back when you ask a favor?."

I hardly remember that moment before. Pero ngayon ang hirap kalimutan kapag tungkol sa kaniya.

"Why?."

"Nakakatakam lang." pabiro niyang saad.

I smacked his arm.

"Bad!."

Tumawa ito.

"Seriously. Hindi ko rin alam kung bakit ko ginawa ko iyon. Parang may biglang nagtulak sakin na gawin iyon."

"Baka si Kupido?." biro ko.

"Then I should be thankful to him then. Saka kahit na hindi ako ang first kiss mo ako naman ang first s-Aww!." daing niya ng hampasin ko ulit ang kaniyang braso.

"What's that for?."

"You're so bad!."

He laugh heartily.

"Anong bad roon? Matanda na tayo para pag-usapan ang ganoon. You're not 18."

"Kahit na."

Muli kong itinago ang mukha ko sa kaniyang leeg. Namumula ako sa mga

pinagsasabi niya.

"Hindi ba worth it?."

"Caden!." saway ko.

"Nagtatanong lang naman." I can imagine him pouting again. Ang tanda na niya pero ba't ang cute parin.

"Wala man lang review diyan."

Lumayo ako sa kaniya at tinakpan ang mga tainga ko.

"Hindi kita marinig-

Nagulat ako ng alisin niya ang kamay ko mula sa pagkakatakip.

"Rate lang o di kaya stars."

Hinampas ko ulit siya.

"Tumigil ka nga!."

"I won't stop until you give me some data."

Ano to? Interview?

"Wala akong maalala. Ano bang pinagsasabi mo?." I pretend.

Hindi naman ata masyadong effective ang sinabi ko dahil sa halip na tumigil siya ay ngumiti pa ito nang nakaka-asar.

"What?." asik ko sa kaniya nang nakangiti parin ito.

"Let's just do it again so you can rate."

My heart skip a beat at what he said. Naglakad ako palayo sa kaniya para umiwas pero nahuli niya agad ang baywang ko.

"What do you think?."

Iiling na sana ako pero mabilis niyang hinuli ang mga labi ko at hinalikan.