ตอนที่ 7 ผู้นำทางคนตาย

(ณ Arizona เวลา 19:45 น. ในห้องน้ำอพาร์ทเม้นท์ของ Mira)

Azel กําดาบสวรรค์ในมือแน่น พร้อมมองหาตัวของ หมานรก

เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดจากส่วนที่พึ่งถูกโจมตีไปแต่เขายังหาวิธีโต้กลับไม่ใด้

"แกอยู่ที่ไหนกันเนี่ยเจ้าตูบ" หลังพูดจบเขารู้สึกได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ข้างหน้าของเขา มันเข้ามาไกล้พร้อมกับเสียงขู่ของสุนัข

"ให้ตายสิ พลังของเรา...จะมาใช้ตอนนี้ไม่ได้ !"

Azel พึมพำกับตัวเองพร้อมถือดาบสวรรค์ในมือแน่นตั้งท่าพร้อมที่จะโจมตี

หมานรก พุ่งเข้ามาทางข้างหน้าของ Azel แต่ก่อนที่เขาจะใด้ตอบสนองอะไร เจ้าหมานรกก็ใดก็กระโดดและคาบ ดายสวรรค์ในมือของ Azel และขว้างมันไปมางอื่นเรียบร้อยแล้ว

"ไม่เอาน่า..เจ้าตูบนี่ขี้โกงชะมัด"

Azel คิดขณะ พยายามตั้งสติ เขารู้สึกถึงความกดดันที่เข้า มาใกล้ขึ้นทุกที ต้องหาอะไรมาใช้เป็นอาวุธ ให้ได้

เขาคว้าฝารองชักโครกมาเป็นโล่แล้วเหวี่ยง ออกไปในอากาศ ปะทะกับบางสิ่งที่มองไม่ เห็น เสียงขู่คำรามดังลั่น แสดงว่าเขาโจมตี โดน ทําให้หมานรกนอนดิ้นอยู่กับที่สักพัก

(ขณะเดียวกัน)

Seraphiel ยืนพิงกำแพงข้างนอกห้องของ Mira มือของเขากำแน่นขณะที่เขาสูดลมหายใจลึกๆ พยายามควบคุมอารมณ์ที่เดือดพล่านอยู่ข้างใน

"ทำไมเจ้าหนูนั่นถึงยังไม่ออกมาอีก?" เขาพึมพำกับตัวเอง "นี่มันนานเกินไปแล้ว...บางอย่างมันไม่ถูกต้อง"

ความกังวลเริ่มก่อตัวในจิตใจของ Seraphiel ความรู้สึกถึงอันตรายที่ใกล้เข้ามาทำให้เขาหยุดรอไม่ได้อีกต่อไป "ฉันบอกแล้วว่านางไม่ใช่คนธรรมดา Azel เธอคิดผิดที่เข้าไปคนเดียว" เขากระซิบเบาๆ ก่อนจะเริ่มเดินไปยังประตูด้วยความระแวง

Seraphiel สัมผัสถึงพลังงานที่ปะทุขึ้นเบาๆ จากภายในร่างกาย เมื่อมาถึงหน้าประตูห้อง เขาเปิดประตูเข้าไปโดยไม่ใด้เคาะประตูแต่อย่างใด

เขาเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นและรีบพุ่งตรงตามเสียงการต่อสู้ไปที่ห้องนํ้าทันที

เขาหยุดลงที่หน้าห้องน้ำพยายามเปิดประตูแต่ว่ามันถูกล็อกจากด้านในโดยไม่ทราบสาเหตุ

"รอเดี๋ยวนะ Azel ฉันต้องหาอะไรมาเปิดประตูนี่ก่อน!" เขาตะโกนเสียงดังหวังให้ Azel ใด้ยิน

เขาเริ่มมองดูรอบๆตัวอย่างร้อนรนแต่มองไม่เห็นของที่ดูเหมือนจะใช้พังประตูใด้

"โถ่เอ้ย...ไม่สนแล้วเว้ย!" เขาพูดก่อนจะตัดสินใจพุ่งชนประตูอย่างแรง ทําให้ประตูเปิดออก

Seraphiel ที่เห็นว่า Azel กําลังจะแพ้ในการต่อสู้กับ หมานรก เขาก็รีบเข้าไปช่วยทันที่

เขายกมือขึ้นทําท่าเหมือนถือปืน ซึ่งเป็นพลังที่เคยใช้ไปแล้วจากเหตุการณ์ก่อนหน้า

เขาใช้นิ้วโป้งทําท่าเหมือนง้าง นกสับ ของปืนลูกโม่ (นกสับของลูกโม่คือส่วนที่ตีไปกระแทกกระสุน ทำให้กระสุนลั่นออกไปเมื่อยิงปืนลูกโม่)

และทํานิ้วเหมือนกับลั่นไก หลังจากนั้นมีเสียงกระสุนพุ่ทะลุตัวของ หมานรก

มันร้องครวญครางอยู่สักพักก่อนหันมาเพื่อจะจู่โจม Seraphiel แทน

Seraphiel ง้างนกสับอีกครั้งก่อนทําท่าลั่นไกปืน

มีเสียงกระสุนพุ่งทะลุตัวของหมานรกอีกครั้งก่อนที่เสียงครวญครางของมันจะหายไป นั่นแสดงให้เห็นว่าตัวมันใด้พ่ายแพ้แล้ว

Seraphiel เอามืลงและหันไปมองทาง Azel

"ให้ตายสิ! พวกแม่มด..ชอบเล่นสกปรกไม่เปลี่ยนเลยนะ"เขาหยุดพูดสักพักและพูดต่อ"ฉันบอกเธอไปแล้วแท้ๆ Azel ฉันบอกไปตั้งหลายรอบว่าให้บุกเข้ามาแต่แรกทําไมเธอไม่ฟังฉันเลยล่ะ !?"

Azel พยายามลุกขึ้นและดูความบาดเจ็บของตัวเอง

"ผมขอโทษจริงๆ Seraph" เขาพูดด้วยสีหน้ารู้สึกผิดทําให้ Seraphiel โกรธเขาไม่ลง

"โถ่เอ้ย! ไม่เอาน่าอย่าพึ่งโทษตัวเองตอนนี้สิ" Seraphiel พูดจบและหันไปมองที่ชุดสูทขาดรุ่งริ่งของ Azel "ดูสิเนี่ย ชุดเธอขาดหมดแล้ว" เขาพูดจบและถอดชุดสูทชั้นนอกของตัวเองออกมาและยื่นให้ Azel ไส่

Azel ยื่นมือรับด้วยความเหนื่อยล้า "ขอบคุณนะ Seraph ขอบคุณจริงๆ...." เสียงของเขาค่อยๆตํ่าลงและเขาก็สลบลงไปกับพื้นห้องนํ้า แต่โชคดีที่ Seraphiel รับทัน

(ณ Arizona เวลา 20:25 น. ที่ถนนแห่งหนึ่งของเมือง)

Michael พึ่งลงจากสวรรค์สู่โลกมนุษย์ ปีกอันงดงามของเขาหดตัวไปข้างหลัง ขณะที่เขาเดินเคียงข้างกับ Gabriel ผู้เป็นเพื่อนร่วมทางและผู้ช่วยที่คอยสนับสนุนเขาในภารกิจนี้

เขาหันไปมองเหล่าอัครเทวทูตและกล่าวเสียงดังลั่น

"หลังจากนี้ เราจะปฎิบัติการพลิแผ่นดินหาตัวของ ภูตมรณะ!...ใครก็ตามที่เจอตัวมันแล้วให้มาแจ้งกับข้า!"

Gabriel เล่าถึงแผนการของเขาให้เหล่าอัครเทวทูตฟัง "เราจะค้นหาไปที่ละรัฐ แยกกันเป็นสามส่วน กลุ่มที่ 1 และ 2 จะไปตรวจสอบทางด้าน ซ้ายและขวา ส่วนข้ากับท่าน Michael จะไปตรวจดูส่วนกลางของรัฐทั้งหมดเอง!"

เหล่าอัครเทวทูตไม่รีรอและรีบทําตามแผนทันที

(20 นาที ผ่านไป)

Gabriel และ Michael เดินทางมาถึงย่านกลางเมืองที่เต็มไปด้วยผู้คนและเริ่มค้นหาไปรอบๆ

"เจออ่ะไรบ้างไหม Gabriel ? "

"ข้าไม่เจออะไรเลย...มันเป็นเรื่องที่ยากมากกับการที่ต้องทําตัวให้กลมกลืนกับผู้คนในระหว่างการทําภารกิจ ท่านคิดว่างั้นไหม Michael?"

"ใช่เลย ข้าก็คิดว่างั้น Gabriel"

ทั้งสองสํารวจไปอีกสักพักก่อนที่จะไปหยุดอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าที่หนึ่ง

"ท่านรู้สึกถึงอะไรแปลกๆไหม Michael?" Gabriel ถามกับ Michael "ข้ารู้สึกถึงบางสิ่งที่คืบคลานเข้ามา...บางสิ่งที่จะเป็นความหายนะ" Michael ตอบพร้อมหันหน้าเข้าไปทางหน้าทางเข้าของห้างสรรพสินค้าพร้อมๆกัน

"เราเจอตัวมันแล้วล่ะข้าว่า" Michael พูดพร้อมกับความตกใจในเสียงของเขา

ภาพที่พวกเขาเห็นคือ 'ยมทูต' หลายไปคนกําลังยืนนิ่งสงบอยู่รอบห้าง

"ม-ไม่ มี ทาง นี่พวกเขามากันเป็นหมื่นๆคนเลยเหรอ"Gabriel พูดด้วยเสียงที่สั่นเพราะความช็อกอย่างสุดขีด

ทั้งคู่รู้ว่าการที่มี ยมทูต มารวมตัวกันมากขนาดนี้มันหมายถึงอะไรไม่ใด้เลยนอกจาก ความหายณะและโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ (เพราะตามหลักแล้วเหล่า ยมทูต มีหน้าที่ มารับวิญญาณของคนตาย)

ทั้งคู่ไม่อาจห้ามเหล่า ยมทูต ได้เพราะมันคืองานและหน้าที่ของพวกเขาเหล่ายมทูต

แต่สิ่งที่ทั้งสองคนทําใด้คือรอ รอตอนที่หายณะใด้บังเกิด และหวังว่าจะสามารถหยุดมันใด้ทันเวลา

จบตอนที่ 7.