Video Call（3）

Nang mamatay ang nanay ni Lu Jinnian noong labing isang taong gulang

palang siya, ipinamigay siya ng sarili niyang lolo sa Xu family. Noong mga

panahong iyon, hindi lang sina Han Ruchu at Xu Wanli ang hindi namamansin

sakaya dahil maging ang mga katulog sa masyon ng mga it ay ayaw din

siyang tignan. Tanging si Xu Jiamu lang ang nagiisang tumanggap at naging

mabait sakanya kahit anng iwas pa ang gawin niya.

Pagtungtong ng hating gabi, napakaraming nagbigay kay Xu Jiamu ng pulang

envelope na may lamang limpak limpak na salapi. Ang kabuuhan ng mga

natanggap nito ay di hamak na mas malaki kumpara sa iniwan ng nanay niya

para sakanya.

Samantalang siya ay walang natanggap na kahit ano.

Noong araw na iyon, itinapon ni Xu Jiamu ang lahat ng pulang envelope na

natanggap nito at nagbitaw ng salita na talagang bumaon sa puso niya: Kung

wala ang kapatid ko, ayoko nalang din.

Mula noon, itinuring niya ng kapoatid si Xu Jiamu.

Sa matagal na pananahimik ni Lu Jinnian, walang ideya ang assistant kung

anong tumatakbo sa isip nito.

Base sa pagkakakilala ng karamihan kay Lu Jinnian, napaka suplado at bihira

lang itong makisalamuha. Mukha rin itong walang pakielam sa mundo at sa

nararamdaman ng iba kaya walang gustong lumapit dito dahil nahihirapan

silang pakisamahan ito. Pero ang hindi alam ng lahat,

napakaramingpagsubok na ang pinagdaanan nito.

Kapag ang isang tao ay nakaranas ng kabutihan mula sa iba, tatak na ito ng

diretso sa puso at ang taong nagawan ng mabuti ay mananatili ng tapat na

handang umako ng lahat ng sakit na pwedeng maramdaman ng taong

gumawa ng mabuti sakanya.

Isinuko ni Mr. Lu ang karapatan nitong maging masaya dahil alam nito na

gusto rin ni Mr. Xu si Miss Qiao.

Dahil ayaw ni Mr. Lu na saktan ang kapatid nito.

Ito nalang ang umako ng lahat.

Parang may biglang bumara sa lalamunan ng assistant at medyo sumikip ang

dibdib niya kaya ilang sandali pa ang lumipas bago siya muling

makapagsalita. "Pero, Mr. Lu, marami pang pwedeng mangyari, hindi

pwedeng maghintay ka nalang. Bakit hindi mo kaya subukang maghanap

nalang ng iba…"

Oo, pwedeng may magustuhan pang iba si Mr. Lu at malaki ang posibilidad

na hindi na ito masaktan kapag nakahanap na ito ng ibang mamahalin.

Sumagot si Lu Jinnian na halatang walang kalaban-laban, "Pero ang ibang

mga babae…hindi sila si Qiao Anhao."

Nang marinig ng assistant ang sagot ni Lu Jinnian, hindi niya na alam kung

ano bang dapat niyang sabihin.

Muling nabalot ng katahimikan ang buong sasakyan at medyo matagal bago

muling nagsalita si Lu Jinnian para sabihan ang kanyang assistant na

magpahinga muna. Sa pagkakataong ito, agad na pumayag ang assistant at

tahimik na umalis.

Ibinaba ni Lu Jinnian ang bintana ng passenger seat para magsigarilyo

habang pinagmamasdan ang isang partikular na bintana sa ikalawang

palapag. Bakas sa mga mata niya ang matinding kalungkutan.

Ilang metro lang ang layo ni Qiao Anhao mula sakaya…Pero hindi niya

kayang umakyat. 

Para bang kahit napakalapit niya na at anumang oras ay pwede niya na sana

itong hawakan, pero hindi niya pwedeng gawin.

Pakiramdam niya parang may isang mahabang pader ang nakapagitan

sakanila na kahit kailan ay hindi niya matatawiran.

-

Paubos palang ang pangalawang swero ni Qiao Anhao na ikinabit sakanya

kagabi kaya mga alas diyes ng gabi pa ito pwedeng palitan.

Buong magdamag na siyang binantayan ni Xu Jiamu kagabi kaya

nagdesisyon ito na umuwi muna sa hotel kasama si Han Ruchu para

makapagpahinga habang si Qiao Anxia at ang nanay naman nito ang

magbabantay sakanya ngayong gabi.

May lagnat pa rin si Qiao Anhao hanggang ngayon pero di hamak na mas

naging mabuti na ang pakiramdam niya at sa takot na baka mainip, naisapa

niyang hiramin hiniram muna ang phone ni Xu Jiamu para may

mapaglibangan.

Noong kinatanghalian, nagpadagdag si Xu Jiamu ng isa pang kama sa kwarto

ni Qiao Anhao. Pagsapit ng alas onse imedya, tumakbo si Qiao Anxia sa

isang convenience shop para bumili ng makakain habang natutulog sa

reserbang kama ang nanay niya.