Simula

Sa murang edad, natuto akong lumaban at maging matatag para sa sarili ko, hindi ko mahanap ang magulang ko at kung saan talaga ako nabibilang.

My father didn't even look for me, it's like they forgot my existence, para akong hindi parte ng pamilya nila at nagpatuloy ang buhay nila ng wala ako, walang Eulane na nawala sa pamilya nila.

I am the last born, at habang tumatanda ako, nalaman ko na hindi pala talaga ako anak ng nanay na kinalakihan ko, I am just a simple bastard of my father. Anak ng Papa ko sa labas, iniwanan ako ng nanay ko at wala na natanggap ang asawa ng Papa ko.

I tried to come back on the family that I used to know, but they looked happy without me, they forgot about me and I just let them to live in peace without me.

Sino nga ba naman ako para guluhin ang perpektong pamilya nila, para saan pa na uuwi ako kung sarili ko na ama ay hindi ako hinanap.

Bakit ko isisiksik ang sarili ko sa pamamahay na hindi naman ako gustong andoon sa piling nila.

How unfortunate I am, at doon ako natuto papaano lumaban para sa buhay ko, lahat ng hirap, pasakit at pagtitiis ay napagdaanan ko, para lang mabuhay ako at makakain ng isang beses sa isang araw.

Noong wala pa ako ganoong alam sa mundo, kung gaano kalupit ang buhay, muntik ako ibenta, at iyon ang pinaka kinakatakutan ko.

At sa pangalawang pagkakataon, naging katulong ako, muntik ako pagsamantalahan ng amo ko, at ako pa ang ipapakulong, dahil hindi raw ako nagsasabi ng totoo at naninira lamang ako.

Tumakas ako, naranasan ko na hindi makakain ng dalawang araw dahil naging palaboy ako at namamalimos sa daanan.

Akala ko noon, doon na matatapos ang buhay ko, hindi na ako makakalaban pa dahil wala na akong pupuntahan at wala na rin ang natitirang pag-asa sa buhay ko, hanggang sa dumating ang babae na nagligtas sa buhay ko.

"You, filthy human being there," that was the first word came out in her mouth, she looked down on me and offer some food.

"You want some work, I can offer something for you, if you want to, sayang naman ang itsura mo kung dito ka lang at magiging palaboy ka, maswerte ka at hindi ka pa napagsasamantalahan sa lugar na ito, some with me, I will help you." She offered her hand and I accepted it.

Sumama ako at nag-umpisa akong turuan na lumaban ni Gaile, she owns an exclusive club for some men who is looking for some fun, tinuruan akong sumayaw, mag-ayos at hanggang sa makipag-usap sa mga customer ay inalalayan n'ya ako.

She never asked for more, all she need is a hardworking employee, and I did it. Dahil sa malaki ang utang na loob ko sa kanya, at andito ako sa club ngayon, nabubuhay at kaya na tumayo sa sariling mga paa.

"Eulane, naka magkano ka?" one of my work mate came into my direction, and I showed her the bucket that I am holding, kung saan ko nilalagay ang tips sa akin.

"Wow, ang laki na naman ng kinita mo, may private room ka pa mamaya hindi ba?" she said at ngumiti ako, inayos ang make-up ko at nasa harapan kami ng salamin, ininda ko ang sakit sa suot ko na takong, halos anim na oras na akong nakatayo.

"Oo, last na trabaho ko ngayong gabi," sagot ko at pumasok si Gaile sa dressing room, inabot ko ang bucket sa kanya at binilang naming dalawa ang laman noon.

I looked at her and watched every single movements that she did, at napatigil ito, inismiran ako at muling binalik ang atensyon sa pagbibilang.

"Hindi kita kukupitan sa tips mo," natawa ako sa sinabi nito at mukhang may gusto pa s'ya sabihin, pero nagdadalawang isip s'ya ngayon.

"Pinapanood lang kita, hindi ako makapaniwala na limang taon na mula ng magtrabaho ako, ang dami ko naipundar pero andito pa rin ako sa club," panimula ko at tinawanan ako nito.

"Because you want to stay, I already told you, ipagpatuloy mo ang college mo para hindi ka habang buhay na nasa club ko, you need to live normally, and I also want you to be a professional," saad nito at tumigil sa pagbibilang ng pera.

"Lahat na iutos mo sa akin, huwag lang na umalis sa club mo, malaki ang uta–"

"Shut up, mamaya kapag utusan kita na ibenta ka sa customer, magalit ka." Nilapag n'ya ang ballpen at inabot sa akin ang papel, nakalagay ang halaga ng tip na galing sa bucket.

Ngumiti ako ng mapait at umiwas ng tingin sa akin. "A lot of customer are asking for you, and I say that if my employee don't agree with it, I won't force them, because I respect what you guys want, but if you change your mind, let me know, or just show some sign that you agree with that." Tumayo si Gaile at nag-umpisa na lumakad palabas sa dressing room.

"I will call you Miss, if i am fine with it," saad ko at lumingon si Gaile sa kinauupuan ko.

"Fine, kung malaki ang offer, then I will give the half of it, para hindi ka na bumalik sa club ko at para makapag umpisa ka na ng bagong buhay, kung tatanungin mo ako, you can make a lot of money in extra services, just how your other workmate did, and look at them now, nasa abroad. So, don't let an opportunity slip on your hand." She said and walked away.

But that is not who I am, the truth is I am scared, gusto ko pa rin na makahanap ng lalaki na mamahalin ko at ang lalaking magiging una at huli ko, nakakatakot at hindi ako handa sa mga ideya na ito.

I hope Gaile will forgot about it, dahil alam ko sa sarili ko na hindi ko s'ya matatanggihan kung dadating kami sa sitwasyon na iyon, ayoko na tumanggi sa taong malaki ang utang na loob ko.

"Gaile, ikaw na!" Mabilis ko na pinahid ang luha ko at nanakbo palabas ng dressing room.