CHAPTER 1

Marco POV:

Nasa closet ako ngayon pumipili ng maisusuot kung damit dahil Lunes ngayon at ito ang unang araw ng pasukan. Sandali bago ko nga pala  ipagpatuloy ang pagkwe-kwento ko kailangan ko munang magpakilala, I'm Marco Dyne Montesidro- Dumansil a twenty-one year's old and I'm a Third Year College student.

Biglang nag-ring yung cellphone ko kaya agad ko itong sinagot kasi tumawag sa akin ang bestfriend kong si Fredo.

" Hello Fredo why did you call? may kunting problema ba?!"

" Aray! Grabe naman yang pagtawag mo sa akin Frenny? Hindi wala naman problema napatawag lang ako kasi beshie hindi pa rin ako makapaniwala na your Mr. Dumansil jusko." pagsigaw niya sa kabilang linya.

" Hayts... yun lang ba ang dalihan para tawagan mo ako loko ka Fredo, sige ibaba ko na ito magluluto pa ako ng breakfast ng asawa ko may pasok pa siya ngayon."

" Ayieeeeh..... Marco kinareer mo na talaga ang pagiging asawa ni Kohen. Sige kita na na lang tayo mamaya sa classroom. I'm sure ihahatid ka mi papa ." agad ibinaba pagkatapos niyang sabihin.

Umaasa naman ako na ihahatid niya ako pero posibleng mangyari yun sa totoo kasi napilitan lang din siyang magpakasal sa akin and he hate me a lot.

Flashback

" You... Freaking faggot, while he pointing at me stop the to this nonsense arrange married. I don't want you to be my husband and I don't like you stupid." deretsahang sabi nito.

Grabe kulang na lang malagutan ka ng hininga dahil sa grabeng magalit ang isang Kohen, pero infairness ang gwapo pa rin niya kahit galit na galit siya. But it's hurt me when he tell me that he don't like me to be his husband and he don't like me because I'm stupid.

Aray! Sakit niya magsalita pasalamat siya mahal ko siya kung hindi baka nasampal ko na siya. At tsaka ganun ba ako kapanget para hindi niya ako magugustuhan, siguro ibang taste ang hanap ni Papa Kohen at sa pagkakaalam ko hindi naman ako panget sa totoo diyan madaming pumi-pilang manliligaw, stalker o anonymous ko. Ganoon ang kamandag ng aking kagwapuhan at hindi sa pagmamayabang kapag dadaan pa lang ako sa harapan ng madaming tao mapapatigil na  lang sila sa kakatingin sa feminine kung mukha.

" Putang ina wag kang umiyak sa harapan ko"

Tumutulo na pala ang isang likidona galing sa dalawa kong mata, umiiyak na pala ako hindi ko na pala namalayan. Kaya agad kong pinunasan ang aking luha gamit ang laylayan ng aking damit.

" Pasensya na." tumakbo ako at iniwan siya kahit naman kasi pigilan ko yung mga magulang namin na huwag na lang ituloy itong putang inang kasalan na to hindi sana ako nakakaramdam ng ganito.

End of Flashback

Nang makalabas ako mula sa kwarto ay gusto ko lang i-clarify na were leaving at the same roof ni Kohen na kahit na mag-asawa kami ay magkahiwalay ang aming silid. Remember ayaw niya nga akin diba at hindi alam ng pareho naming magulang na hindi kami magkasama sa iisang kwarto. Nasa guest room ako natutulog ngayon samantala siya natutulog sa kwarto na dapat kaming dalawa ang magkatabi.

Tinungo ko ako sa kusina para maghain ng almusal naming mag-asawa.

" Good morning Sir? Ako na po diyan sir baka pagalitan pa ako ng mommy mo kapag nakita niyang ikaw gumagawa niyan." pagpresenta ni Aling Kunching.

" Magandang umaga din. Hindi po ako na lang po manang maghahanda ng almusal naming mag-asawa." pagsaad ko.

" Ok Sir narito lang po ako? Tawagin niyo ako kapag need niyo po ng tulong."  sagot ni aling Kunching tsaka tumalikod ito palabas ng bahay.

Kinuha ko ang apron na nakapatong sa granite table upang isuot ito baka kasi madumihan yung school uniform ko. Ilang minuto ang tinagal ko sa pagluluto   at natapos na rin at dinala ko ito sa dining table. Napansin kong gising na si Kohen dahil sa mga pagyapak nito sa hagdan.

" Magandang umaga Mahal ko." bati ko sa kaniya ngunit hindi man lang niya ito  napansin sa halip tinungo niya ang isang vending machine para makapagtimpla ng kape.

Nakasuot ito ng itim na toxido na siyang  bumagay sa kaniya. Shet ang pogi! Girls ang brief ko baka malaglag my gosh pero masakit parin.

" I prepare some breakfast let's eat." pag alok ko sa kaniya tsaka ko tinanggal ang suot kong apron at umupo sa harap ng dining table. Ngunit ikinalungkot ko ang naging sagot nito.

" I'm not hungry." sabi nito at isa-isang niyang kinuha ang mga niluto kong almusal at itinapon sa garbage bin tsaka siya lumabas sa dining area.

Diba hindi ba niya alam kung gaano ako ka-effort na magluto tapos ganun lang din gagawin, pero in the first place wala din siyang sinabi na lutuan ko siya.

Agad kong itinigil ang pagnguya sa kinakain ko para habulin siya.

" Sandali...." pagpigil ko sa kaniya habang hindi pa ito nakakalabas ng bahay. Napatigil ito ng marinig niya ang tawag ko sa kaniya at naiirita itong tumingin sa akin.

" Ano?" inis nitong sagot.

" Hindi mo ba ako maihahatid sa school?" Biglang nagkasalubong ang mga kilay nito nang marinig ang sagot ko.

" I'm not your driver at tsaka wag kang umasta na totoo kitang asawa!---

Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa sinabi niya. Sa totoo lang ang sakit niyang magsalita, hindi niya manlang inisip kung anong nararamdaman ko.

Ganun na ba ako kapangit para hindi niya ako magustuhan bilang asawa niya. Sa pagkaalam ko hindi ako pangit kasi madaming nagsabi na napaka-perpekto ko at mukha akong Dyosa na bumaba mula sa olympus mountain. At kung sa pag-uugali na meron ako mabait naman ako at masipag na tao.

--- Gusto ko lang malaman mo na ayaw kong malaman ng ibang tao na kasal ako sa putang kagaya mo at ayaw kong lumalapit ka sakin kapag nasa publikong lugar. DID YOU UNDERSTAND?!?"

Tumango na lang ako bilang pagsang-ayon sa kagustuhan niya wala naman akong mapapala kong kukulitin ko ito bakit ayaw niyang malaman ng iba na kasal na kami at bakit ayaw niyang lumapit ako sa kaniya kasi alam ko naman na hindi niya sasagutin yung mga tanong ko sa kaniya. Pagkatapos niyang sabihin yun ay agad niyang nilisan ang mansyon.

Isang linggo na ang nakakalipas simula ng maikasal kami, to tell you the truth walang pag-unlad yung relasyon namin kasi  kailanman hindi niya ako trinato na parang asawa niya, palagi na lang ito malamig sa akin na para bang may malubha akong sakit at ayaw niya akong lapitan o palapitin sa kanya.

Nawalan na rin ako ganang kumain dahil hindi na rin kaya ng sikmura ko ang ending tinapon ko na lang din yung niluto kong pagkain kasi wala rin din  kakain kaya napagpasyahan ko ng pumasok baka mahuhuli pa ako sa first day of class ko. Palabas na akong ng bahay ng madatnan ko si Gwen na naka-presenteng nakatayo sa may pintuan.

" Good morning?" nakangiting bati nito sa akin.

" Walang maganda sa umaga ko, pero good morning na lang din Gavin Lexious Vaughn." Gwen is bestfriend of Kohen.

" Kanina ka pa rito?" dagdag ko

" Nope actually kakarating ko lang." sagot naman nito sa akin ngunit hindi  parin mawala ang mga ngiti nito sa kaniyang labi. Nakahiga ako ng maluwag sa sinabi niya akala ko kasi narinig niya lahat ang mga sinabi sa akin ni Kohen.

" Ang gwapo at ang ayos mong tignan Marco sa suot mong uniporme. It suit you..." sabi pa nito.

Mabuti pa itong si Gwen na appreciate niya ang suot ko samantalang si Kohen wala masabi kahit ano.

Magpapa-greenwich siguro ako kung nagkataon na napansin niya ang pagka-feminine ko. Ang uniform namin  long sleeve na maroon tsaka may necktie na gray at kulay light brown na slocks at yung shoes ko kulay itim. Lalo tuloy akong nagmumukhang modelo sa itchura ko ngayon.

" Bolero! By the way thank you." sagot ko na agad naman itong napakamot sa ulo.

" Marco alam mo kung di mo lang asawa si Kohen baka niligawan ka kita?" seryoso tanong nito.

" Loko ka Gwen ang dami mong alam, pero alam mo ang pogi mo ngayon?" sagot ko na biglang namula siya. Mga ateng ang kyut niya kapag kinikilig.

" Aray! Marco naman grabe kana sa akin? Ngayon lang hindi ba pwedeng araw-araw akong gwapo." pagrereklamo naman nito.

Gwapo naman si Gwen at masasabi kong perfect guy ito dahil sa kaniyang kakisigan at ang kaniyang mga mapupungay na mata pati na rin ang build ng pangangatawan nito resulta ng pag-gym niya araw araw, mabait, palangiti at maalalahanin.

" Wow humirit ka pa talaga pero ang tanong anong ginagawa mo rito?"

" Ah.... Ibinilin ka kasi ni Kohen na ihahatid daw muna kita kasi si Mang Kanor May sakit kaya ako na lang maghahatid sayo. So ano pa tinatayo po pa diyan tara na." kahit pala papaano may pake din siya sa akin.

Pinagbuksan ako nito ng pinto sa katabi ng driver seat at pumasok na rin ako ganoon din siya sumakay na rin ito at sinimulan ng paandarin yung gamit nitong Lamborghini.

" Alam mo Marco kong ako ang asawa mo, kahit ma-late pa ako sa trabaho ko ihahatid pa rin kita at ipagmamalaki ko na may asawa akong ganyan ka-guwapo."

Kaso hindi ikaw ang asawa ko si Kohen. Hindi ko pinagsisisihan na siya ang naging asawa ko kahit hindi niya ako mahal, kasi alam ko darating yung araw na mamahalin at mamahalin niya rin ako.

" Tsssk.. Gwen gutom lang yan gusto mo ipagluto kita pagkatapos ng klase ko bilang pasasalamat ko na rin sayo." nakangiting sabi ko.

" That's good idea? Sige I will catch you after your class. Baka kasi hindi matuloy tsaka baka bukas na rin balik ng personal driver niyo."

" Ah sige hihintayin kita. Alas singko matatapos ang klase ko so see you later thanks sa paghatid."  saad ko at bumaba na ng kotse. Hindi ko na siya hinintay na pagbuksan ako baka kasi isipin ng iba at ma-issue pa ako I have a boyfriend and it's Gwen edi baka magselos pa si papa Kohen pero parang malabong mangyari yun siguro sa panaginip ko posible pero baka malabo pa rin kaya di na ako umaasa. Agad naman niyang ibinaba yung bintana ng kotse niya tkasa nagpaalam ito.

" Mag-iingat ka Marco, sige magkikita na lang tayo ulit mamaya." pag-papaalam niya ito sa akin.

Tumango lang ako bilang pagsagot at agad din niya itong sinarado... Hinintay ko muna itong makaalis bago ako maglakad papunta sa magiging room ko.

" Oh my gush..... Kyaaaaaaahh why so Handsome Kuya Marco Dyne!"

" Waaaaaahh we love you Dyne!"

" Beauty with Brain and Down to earth almost perfect, and it's only Dyne."

" He's Handsome"

" He's Gorgeous."

" He's cute."

" He's feminine look."

" He's Rich"

" I admire him."

" I like Him."

" I want you to mine."

Naririning kong mga sinabi ng mga nadadaanan ko at alam ko na ako ang tinutukoy nila kaya nginingitian ko silang lahat.

" Hello your so cute."

" Hi and by the way thanks for the compliment." pagbati ko sa lalaking lumapit sa akin.

Infairness ang gwapo ni kuya pero hindi pa rin niya matatalo ang asawa ko sa kakisigan.

" Salamat nga pala sa pagpansin sa akin it's my pleasure." sagot nito.

" Hahahahah your welcome."

" I'm Kian Dhave Echavez." sabi nito tsaka niya inilahad ang kaniya kanang kamay.

" I'm Mar-" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko ng putulin niya ito.

" Your Marco Dyne." pagpapatuloy niya sa pinutol niyang sasabihin ko dapat at nakangiti itong nakatingin sa akin.

" Waaaaahhhh ang pogi ni Kian lalo na kapag ngumingiti...."

" Oh my god bagay sila ni Marco..."

" Ayieeeeh.."

" Waaaahh kyaaaaahhhh stop me! Perfect match sila i swear....!"

Hahahaha pasensya na guy's my heart is taken of my husband Kohen kaya sa inyo na si Kian.

" Hmm... Nice to meet you Kian I gotta go, my class will going to start after 5 minutes." pag-papaalam ko sa kaniya.

" Okay... Nice meeting you too see you around."

Tinanguhan ko lang ito at tsaka umakyat na papuntang building namin at salamat sa diyos wala pa yung prof namin.

" Marco Dyne Montesidro-Sandford anong kaganapan sa baba? Bakit lumapit sayo si Fafa Kian?" pagtataray nito sa akin.

" I dunno lisa itong lumapit sa akin kaya nakipag-usap ako."

" I see..." sabi niya at tsaka umikot ang mga mata nito.