Capitulo Sesenta

'Dahil ba sa manok?'

Gusto niyang itanong iyon kay Lucas, probably just to get his attention and to know why he was ignoring her. Kinakausap naman siya nito pero napakadalang at hindi iyon para makipagkwentuhan kung hindi ay para lamang sa mga importanteng usapan.

Uminom siya ng tubig at tumayo na upang itapon ang dahon ng saging pinagkainan niya. Siniguro niyang hindi mapapalingon sa dalawang taong patuloy pa din sa kwentuhan at tawanan sa may gilid ng pilapil may isang dipa ang layo sa iba pang mga magsasaka.

Hindi pa sila makapagtanim kaya naman ay tumutulong muna sila sa pag-ani ng mga palay na kasalukuyan nilang ginagawa. Nagpapahinga lamang sila sandali. Well.. sila lang pala. Dahil wala naman talaga siyang pakinabang sa bukid. Nandoon lamang siya at nagmamasid-masid, nakikikain ng pagkaing niluto ng babaeng kinaiinisan niya. Sinusubukang makipag-usap sa mga taong ayaw naman siya kausap.

Sumubok din siyang tumulong mag-ani subalit halos magkagulo ang mga naroon sa pagpigil sa kaniya. They all look like they saw a queen weeping a peasant's backyard, horrified and all.

Kung sa ibang pagkakataon ay ipagkikibit lamang niya iyon ng balikat subalit ngayon ay iba ang binibigay nitong pakiramdam sa kaniya. It made her feel useless.

Ano nga ba ang ginagawa niya dito sa bukid nitong mga nakaraang araw?

Mas maagang nagigising sa kaniya si Lucas at palaging nauuna itong pumunta sa bukid at sumusunod lamang siya. Wala naman talaga siyang maaaring maitulong sa pagsasaka.

That was probably his way of saying he don't want her to be here kaya iniiwan siya nito but because she can't see that ay hindi na lamang siya nito pinapansin.

Her heart ached in protest. Bakit ayaw nitong nandito siya? So he could spend time with Luisa without someone poking daggers in the back of his head katulad na ginagawa niya ngayon na parang patalim ang kaniyang mga titig sa dalawa?

And they even want to have a date in the river. 'Malunod sana sila!' inis na sigaw niya sa isip. 'Si Luisa lang pala!' kaagad din niyang bawi.

Pagkatapos niyang itapon ang dahon ng saging ay lumapit siya kay ginoong Fausto.

"Uuwi na ako sa kubo ginoong Fausto, medyo masakit ang ulo ko at nahihilo, pakisabi na lang po kung may magtatanong kung bakit wala ako mamaya." paalam niya sa lalaki.

"Siyanga? ayos ka lamang ba binibini? Gusto mo bang magpatawag ng manggagamot?" ang nag-aalalang tanong nito.

Mabilis siyang umiling. "Kaunting pahinga lang 'to." nakangiti niyang tanggi.

"Kung iyan ang gusto mo binibini sige at sasabihin ko sa kanila."

"Naku, wag na ginoong Fausto... kapag may nagtanong lang naman." agap niya, baka isipin pa ni Lucas na nagpapa-importante siya.

Tumango naman ito. "O sige. Ay siyangapala, kamusta na ang aso binibining Kallyra, nanganak na ba?" tanong nito bago pa siya makatalikod paalis.

Kumunot ang noo niya. "Sa inyo ho ba yung aso?"

"Ay hindi, kay binibining Luisa, regalo ng kabesa noong kaarawan nito. Lumen ang pangalan nung aso, ang alam ko ay binbili iyon ni ginoong Lucas kahapon kay binibining Luisa ngunit binigay na lamang sa kaniya, ang kapalit ay bigyan siya ng isang tuta."

Kumuyom ang kamao niya. "Ganoon ho ba..." mahina niyang sambit. "S-sige ho, mauna na ako." hindi na niya ito hinintay na may sabihin pa at nagmamadaling umalis.

Subalit hindi pa man siya nakakalayo ay nakarinig siya ng sigaw ng babae. Huminto siya at nilingon ang pinanggalingan noon.

"Ahas! ahas!" ang naiiyak na sigaw ng nagtatatalong dalaga. Nagkagulo ang ilang mga kalalakihan doon at nagtutulungang hulihin o patayin ang ahas na kinatatakutan nito.

"Nakalayo na binibining Luisa!" ang kaagad na sabi ng isang binata na parang napagtagumpayan nito ang isang napakahalagang misyon.

"Ayos ka lang?" natatawang tanong ni Lucas sa naiiyak pa ring dalaga. Sinamaan ito ng tingin ng huli na lalo namang nagpalawak ng ngiti kay Lucas at nauwi sa tawa. "Ang liit nung ahas kumpara sayo, ang bilis ngang gumapang palayo dahil sa takot sayo." natatawang biro nito.

"Nangangagat kaya yun!" nakangusong angal nito. Tumawa lamang si Lucas at marahang pinunasan ng kamay ang luha sa pisngi ng dalaga.

"Wag kang mag-alala kapag may nakita akong ahas pagsasabihan kong lumayo para hindi makalapit sayo."

"Niloloko mo naman ako ginoong Lucas!" lumakas ang tawa ni Lucas at nakisali pa ang ilang mga kalalakihang naroon din.

Kallyra turned her back quietly and went back to the house. Naligo na muna siya ng dumating, palagi ng puno ang tapayan. Alam niyang nag-iigib muna sa madaling-araw si Lucas bago tumuloy sa bukid.

Nagkulong siya sa kaniyang silid ng matapos maligo. Humiga siya sa katre at ipinikit ang mata, ngunit hindi pa lumilipas ang ilang sandali ay tumulo na ang pinipigilang luha mula pa kanina sa bukid.

Marahas niyang pinahid iyon gamit ang likod ng palad at muling tumayo mula sa pagkakahiga at nagmamadaling lumabas ng kaniyang silid.

She felt suffocated and she wanted to breath some fresh air. Naalala niya ang nakatumbang puno sa gilid ng kalsada hindi kalayuan sa kubo. Dinala siya ng kaniyang mga paa sa direksyong iyon.

She had to think, hindi siya ang tipo ng taong nagkikimkim ng kahit ano sa dibdib. She wanted to be direct and straightforward, pero nitong mga huling araw ay marami siyang mga gustong sabihin at gawin na hindi niya magawa. Something was holding her back.

Natatakot siyang makagawa o makapagsabi ng mga bagay na ikadidismaya ni Lucas. She was trying hard to be liked by him again but it was futile. May nagugustuhan na itong iba.

She tried to compare herself to the woman but she knows she was way better than her in many things but one. She wasn't a princess, hindi niya kailagan ng tulong ni Lucas sa maraming bagay, kagaya kanina, kung siya ang ang nakakita ng ahas ay siguradong hindi niya lang iyon papansinin o huhulihin niya ito sa ulo gamit ang kamay at ihahagis kay Lucas.

A typical man always wanted to portray himself as an Alpha, or a savior of a damsel in distress. Gusto nila ang pakiramdam na kailangan sila ng babae. Which was not her cup of tea. She is an independent woman who believe in gender equality, woman's power kung baga. Hindi niya kailangan ng lalaking gagawa ng bagay na kaya naman niya.

And Lucas was probably one of those typical man. Kaya minahal nito ng sobra ang namayapa nitong kasintahan na si Katrina, pumayag itong pakasalan si Mariyang may sakit sa puso, namatayan ng ama at nawalan ng hanap buhay, she badly needed a prince who will save her in that distress and then he came to save her. Ngayon naman ay si Luisa.

She probably do not feel threatened before with Mariya, subalit ibang pakiramdam ang binibigay sa kaniya ni Luisa. She is a perfect wife material at bagay sila ni Lucas.

Napukaw siya sa mahabang pag-iisip ng marinig ang kahol ng aso sa gawing kubo kung saan siya nakikituloy. "Hey.. come here." she smiled when the dog jumped and tried to lick her face, pero hindi nito maabot kaya nagpaikot-ikot lamang ito at sinusubukang makipaglaro.

Huminto siya sa paglakad. "Lumen... ang pangit naman ng pangalan mo, anyway, ipaampon mo sakin kahit isa lang sa anak mo ha, I can't keep you anymore dahil meron naman palang nag-aalaga na sayo." kumahol-kahol ito na tila ba naiintindihan ang kaniyang sinabi.

Naupo siya sa nakatumbang punong kahoy ng marating niya iyon. May ilang puno sa paligid noon na nagbibigay ng lilim kaya masarap tumambay doon. Napansin niyang mayroon ng maliliit na bunga ang mangga at kaagad na naisip na babalik siya kapag lumaki na ang mga bunga at mangunguha siya.

Natatakpan ng makakapal na dahon ang kinapupwestuhan niya at hindi siya kaagad mapapansin kung hindi sadyang hihinto sa tapat niya. Tamang-tama ang lugar sa pag-idlip at iyon nga ang ginawa niya.

Presko at malamig ang simoy ng hangin at nakakahinga siya dito ng maluwag, hindi katulad sa kubo na para siyang sinasakal. Mas mabuting dito na lamang siya tumambay sa halip na sa bukid.

Hindi niya namalayang ginabi na pala siya doon ng magising siya. But she still refused to come home. Dahil wala naman doon si Lucas, malamang ay naroon iyon sa batis kasama si Luisa. Napansin niya ang aso na naroon pa rin sa kaniyang tabi at nakabaluktot sa pagkakahiga sa damuhan.

Sumilay ang munting ngiti sa kaniyang labi. Dogs can really sense human emotions, at alam nitong malungkot siya kaya siguro nanatili ito doon upang samahan at damayan siya.

Siguro ay maga-alas doce na ng naisipan niyang umuwi. Ang liwanag ng buwan ang nagsisilbing tanglaw niya sa daan pauwi sa kubo. Wala na siyang nakikitang tao sa paligid at ang huni ng mga pang-gabing ibon at mga kuliglig na lang ang kaniyang naririnig.

Natanaw niya ang maliwanag na kubo dahil sa bukas na lampara. Malamang ay nandoon na si Lucas. Hiniling niyang sana ay tulog na ito dahil hindi niya ito gustong makita ngayong gabi.

But she was disappointed ng mabungaran ito sa pintuan ng kubo. Nakaupo ito sa kawayang hagdanan, nakatukod ang siko sa mga hita at bahagyang nakayuko. Sinuklay nito ng daliri ang magulong buhok at inihilamos ang kamay sa muka. He look tired and worn out.

Napaigtad ito ng kumahol ang kasama niyang aso at nanlaki ang mata ng makita siya. Mabilis itong tumayo at humakbang papalapit sa kaniya. Para itong tigreng mananakmal sa kaniyang biktima, madilim ang mata at salubong ang makakapal na kilay.

"Anong ginagawa mo sa hagda---- ump!" naputol ang sasabihin niya ng bigla nitong sakupin ng labi nito ang labi niya. Hindi siya nakagalaw ng mahigpit nitong ikinawit ang matigas na braso sa kaniyang maliit na bewang at inilagay ang isang kamay sa likod ng kaniyang ulo upang mas lalo pang dumiin ang labi nito sa kaniya.

Halos habulin niya ang kaniyang hininga ng pakawalan nito ang kaniyang labi matapos ang ilang minuto. Subalit hindi pa siya nakakabawi ng muli nitong salakayin ang kaniyang bibig. He tasted all the corners of her mouth and played with her tongue. She groaned in protest when she felt the pain on her lips when he bit it.

"Stop!" she tried to push him but he just held her tightly. Muli siyang siniil ng malalim na halik until her legs became wobbly at unti-unti na siyang nawawala sa katinuan.

Gumanti siya ng mariing halik upang ibuhos doon ang sama ng loob at ang frustration niya dito simula pa noong nagkita sila ulit, she bit his lower lip as well to punish him for hurting her, for insulting her, for comparing her to other woman and for trying to fall in love with Luisa. She heard him groaned and felt his hand moving around the smooth skin of her back and it reached the side of her breast.

"Lucas..." Bumaba ang halik nito mula sa kaniyang panga down to her throat and the side of her neck. She gasped when he bit her shoulder while he seize her aching breast with his hot hands.

Hindi na niya namalayan ng binuhat siya nito papasok sa loob ng kubo at dinala sa silid nito. She could feel herself burning with lust. Saka lamang siya bumalik sa katinuan ng bahagya itong lumayo sa kaniya at naghubad ng damit, nanatili ang malalim at matiim na titig nito sa kaniya.

"What are you doing Lucas?" She asked while catching her breath. Pero hindi ito sumagot, he grab one of her mound hard and squeeze it before he grip her hair back then his mouth swooped down to the side of her delicate neck while his other hand pulled her hard against him. "Lucas sandali---"

"Shut up!" he growled and continue trailing kisses to her shoulder down to her aching breast, he was leaving marks to her smooth skin. His hands was torturing her everytime it touches her sensitive skin. Ibinalik nito ang mariing halik sa kaniyang bibig habang tinatanggal ang kaniyang damit.

They both groaned when their naked bodies touched. His body felt hot and hard against her smooth skin. Mariing tumitig ito sa kaniyang mga mata habang pinaghihiwalay ang kaniyang mga binti. She felt confused about the anger she saw in his eyes. Hindi niya matagalan ang titig nito at sinubukang iiwas ang mata.

"Look at me!" he shouted. She opened her mouth in shocked and look back at him. Inilapit pang lalo nito ang muka sa kaniya at halos magdikit ang kanilang labi. "Tingnan natin kong makakaalis ka pa pagkatapos nito." he kiss her hard again while he went inside her without warning. She gasped in his mouth and she heard him groaned.

He didn't move for sometime like he was savoring the feeling of being inside her before he move slowly making her shudder and writhe with delight. Her eyes rolled back and she opened her mouth to breath. She was getting restless and he was now moving fast, hard and desperate. Her mind is blank because of the searing pleasure and something was building up inside her. She grab the sheet with both hands to find support.

"Touch me." he ordered, his voice was deep and thick. She mindlessly touch his wide chest and felt the hard beating of his heart. "Look at me..." she opened her tired eyes and stared directly to his pitch black and heavy eyes. Her heart skip a beat when she saw the unconcealed desire and yearning there. "See what you did to me." he gritted his teeth and groaned when she moved her hips involuntarily, "Stop moving!" he groaned and closed his heavy eyes filled with lust.

But she didn't listen, she was desperate and restless. "Damn it!" he grip her hips and move faster and harder until they were both groaning in too much pleasure.

"Lyra!" she heard him call her name when they both reach the peak, he held her tight and she could feel him shaking after that powerful release.

Tanging ang mabibilis lamang na hininga nila ang maririnig pagkatapos ng ilang sandali. She closed her eyes and moaned when he bit and suck the smooth skin at the side of her neck then lick it afterwards. Then she felt him move again.