บทที่ 39 : ครึกครื้น

เหล่าเซียนล่วงผ่านม่านอาคมล่องหนสู่มหานครใหญ่โต ละลานตาด้วยอาคารบ้านเรือนเจริญรุ่งเรือง ไม่ต่างจากเมืองหลวงแดนมนุษย์ ทั้งยังวิจิตรแปลกตา ไม่มีรูปทรงชัดเจน บางเรือนสูงเพียง 2 ชั้น บางเรือนสูงถึง 7-8 ชั้น บางเรือนเป็นเจดีย์ อยู่ปะปนกันไป 2 ฟากฝั่ง ตรงกลางเป็นทางยาว ทอดออกไปไกลสุดสายตา ปูหินสีดำลายตาราง กว้างพอกันกับความกว้างของซุ้มประตูเมือง ตลอดเส้นทางประดับโคมแดงอยู่เบื้องบน ส่องแสงสว่างไสวทั้งถนนสายใหญ่ เบื้องล่างมากมายไปด้วยปีศาจ รูปลักษณ์แปลกตา ส่วนใหญ่ดูคล้ายมนุษย์ แต่ส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายมักเป็นรูปร่างสัตว์ มีกลุ่มน้อยที่มีรูปลักษณ์มนุษย์จริงๆ

ปีศาจเหล่านั้นกำลังร่ายรำตามจังหวะเสียงเพลงกระหึ่มอย่างสนุกสนาน ประกอบด้วยเสียงตีกลองเป็นหลัก ปี่แตรเป็นรอง บางกลุ่มกินดื่มอาหารสุรา เรียงรายไปตลอดทั้งถนน ไม่ได้นั่งกินเป็นที่ทาง ทุกอย่างล้วนตื่นตาตื่นใจ เร้าอารมณ์ให้กลุ่มเซียนอยากขยับร่างกายตาม แต่แล้ว ไอร้อนวูบของเปลวไฟกลางฟากฟ้าก็เรียกความสนใจพวกเขาเงยมองเสียก่อน

'ฟู่!'