webnovel

Faking Pleasures [FILIPINO, TAGALOG]

作者: BonitaPearl
都市
連載中 · 139.6K ビュー
  • 22 章
    コンテンツ
  • レビュー結果
  • NO.200+
    応援
概要

Author's Note: This story contains mature content. If you wish to continue, then continue. Read at your own risk. This is a work of fiction. All the names, characters, businesses, places, events and incidents in this book are the products of the author’s imagination. One more thing, this is written in English and Tagalog. I dedicate this novel to all Filipino readers. ----- Dana is a famous erotic novel writer under a pseudonym. She put all her fantasies and ideas in her book but when she went out of ideas, Warren appeared. Will she be able to use Warren as her inspiration or is she going to experience new fantasies with him?

タグ
4 タグ
Chapter 1Chapter One - He's Back

I put my eyeglasses down pagkatapos kong mag type. Hinilot ko muna ang noo ko bago ko isara ang laptop. Sumandal muna ako sa upuan at hinigop ang kape ko.

Bigla nag ring ang phone ko. It was Sierra, my editor. She's been calling all day kung tapos naba akong mag update sa ginagawa kong manuscript.

I tapped the accept button.

"Thank God at sumagot kana." Bungad niya sa akin. "Alam mo bang I called 1 million times already?"

"150 missed calls lang wag kang OA." Sagot ko naman.

"Whatever, tapos ka na bang mag update? Kasi kung hindi pa, mapapatay na talaga ako ni boss."

"See you in your funeral then." I joked.

"Waaaaaah! Wag ka naman ganyan miss Dana, ayokong mamatay na virgin!" Iyak niya.

Tumawa ako. "I'm just joking, okay? I'll email it to you now."

"Really? You're the best miss Dana. I love you!" She said before she ended the call.

I sighed. After that, I opened the laptop again. The reason why she's calling me all day is because I didn't update my story for a month and even our boss is contacting me but I've been avoiding them. No one knows my identity even Sierra, she just knew my phone number and that's all.

My first story got popular when I first posted it in my website. It was just my lewd imaginations na napagtripan ko lang na isulat. Hindi ko namang akalaing sumikat kaya they contacted me at sinabing gawin akong writer. Of course, pumayag ako but under one condition na ayaw kong magpakita sa kanila. I don't know..I am just scared that other people might know me and maybe they judge me because of the things that I write.

I got out from my study room at ibinagsak ang katawan ko sa bed ko. I've had an author's block kaya hindi ako nakapagsulat lately. To be honest, I really don't have the experience yet. I'm on my 30th book already and I ran out of ideas.

I've been wondering what it really feels like to experience that. I always act like I know everything to my friends.

I sighed. Napagdesisyunan ko nalang na maligo at magbihis. I am too old for bars kaya manonood nalang ako ng sine. I don't want to contact my friends for now. I just want to be alone today.

I looked myself in the mirror, I am wearing my eyeglasses, simple printed white shirt with a blazer and a pair of ripped jeans. I guess this will do. I grabbed my keys and wear my bag as I go out. I want this day for myself only.

When I reached the parking of the mall, kaagad na akong tumungo sa elevator. I tapped the close button and suddenly it was stopped by someone kaya nagbukas ulit. I didn't mind whoever it is kasi nabusy ako paglagay ng susi ko sa bag ko.

"What floor are you?" Oh? It was a man.

"2nd please." I said, still not seeing his face kasi hinahanap ko pa ang cellphone ko to check kung ano ang mga movies na showing ngayon.

He didn't answer but I could feel that he tapped the button.

When I settled down, I took a slight glance on him. Infairness, matangkad, malawak ang braso at mabango tsaka merong bigote. A living example of the leading men in my book but I still can't see his face kaya hindi ko rin masabi.

We were at the 10th floor kasi punuan ang parking ang daming sigurong tao ngayon sa mall.

As the elevator goes down, the lights are starting to flicker. Now, I'm having a bad feeling about this. As I reached the bar handle, bigla nalang nag accelerate ang elevator tsaka nag stop at nawalan ng ilaw.

"Oh my God!" kinakabahang sabi ko habang nakahawak ako sa handle. "Excuse me, mister? Are you there?"

"Yes." kalmadong sabi niya. "I'm going to call for help."

"Oh! Thank God at may kasama ako.." pabulong na sabi ko.

I felt his body moving towards the buttons at may sumagot naman na staff.

"I'm so sorry for the inconvenience sir, bigla po kasing nag brown out and our generator will take some time po. Please wait and we'll send some people po."

"Okay." sagot naman niya at tsaka nawala ang tawag. "Are you okay, miss?"

Napalunok ako sa ganda ng boses niya. Wait, maghunos dili ka Dana at baka masampal ko ang sarili ko. May pumapasok na naman kasing masamang imahinasyon sa isip ko.

"Yes, I'm good. Thank you." sagot ko naman.

He chuckled. "I guess we'll be stuck here for a while.."

"Yeah.."

Good thing at nakuha ko ang cellphone ko sa bag ko. I opened it and it somehow lightened around at nakita ko ang mukha niya. Muntik ko ng mabitawan ang cellphone ko ng nagkatitigan kami.

"Warren?!" hindi makapaniwalang sabi ko.

Napaatras ako at lumayo sa kaniya ng konti.

"A-anong ginagawa mo dito?"

He smirked. "Aren't you supposed to say "hi" first before you asked that? And besides, why do you look so nervous?"

"I-I'm not!"

Unti-unti siyang lumapit sa akin hanggang sa napasandal ako sa pader. I am now feeling the scenes that I've written in my stories.

"Then why are you going away?" Papalapit at papalapit na siya sa harap ko and I don't like this feeling.

I cleared my throat. "Gusto ko lang sumandal sa pader. Wag ka namang feeling, 'no!"

"Still the Dana that I've known. Feisty..but what happened to your style? Did you go through a lot?" He's going to touch my cheek pero sinampal ko ang kamay niya.

"Don't touch me!"

"Oh..okay."

But he's taking steps towards me.

"Don't come closer!" Pasigaw na sabi ko. "Don't you dare or else-"

"Or else what, Dana?" I could see the rage in his eyes as he is getting closer to me.

"O-or else..you won't see your nuts tomorrow!" pagbabanta ko.

"Scary." Tipid na sabi niya. "You can't stop me now, Dana. I am back for you.."

Napakagat ako sa labi ko nang bigla niya higitin ang bewang ko. Ngayon, tanaw na tanaw ko na ang mukha niya kahit sa konting ilaw na binibigay ng cellphone ko. This is not the Warren I've known.

Hindi na ako nakapag react nang bigla nalang niya akong kinabig at hinalikan. Nabitawan ko ang cellphone ko sa ginawa niya. Ilang beses ko siyang pinaghahampas sa dibdib niya pero hindi man lang siya natinag, sa laki ba naman ng katawan niya.

His kisses were deep na para bang halos lunukin na niya ang dila ko. Hindi ako makahinga, para akong na estatwa sa ginagawa niya ngayon. He was my first kiss at ngayon he's back to claim me again. What is he thinking?!

He bend down, lifted me up and harshly doing little kisses to my neck. This can't be happening..I just want to go out and watch a movie pero bakit ganito ang nangyayari?

"Tama na.." I could feel my tears are falling.

But I think he couldn't hear me kasi hindi pa din siya tumitigil.

"Warren..please.." I sobbed. "Please, stop.."

Bigla siyang huminto at niyakap ako. "I-I'm sorry.."

Marahas ko siyang tinulak at pinunasan ang luha ko. Bigla namang bumukas ang elevator at sinalubong kami ng dalawang crew pero hindi ko na narinig ang sinabi nila dahil sa nagmamadali akong lumabas.

あなたも好きかも

IKAW NA NGA

Chanelle pov Nandito ako ngayon sa restaurant. Hinihintay ko Ang asawa ko hindi Pala Dahil peke ang kasal namin, pamilya ko at nag iisa Kung Kaibigan. Para sa Birthday celebration ko. Masayang masaya Ako Dahil may surprise ako Kay loki magiging daddy siya. Gusto Kung maging OK na lahat saamin. Walang nasasaktan. Pero Hanggang Ngayon wala pang Dumating kahit Isa sa kanila. Nag text ako Kay Mama at papa na Punta sila dito. Ganun din sa Iba. 3 hours na. wala parin sila. Mag te 10 na ng Gabi pero walang Dumating ni Isa kanila. Pati si beshang kinalimutan na ako. Si Mama at papa Ganon din si Loki. Naiiyak ako feeling ko wala akong kakampi, walang nagpapahalaga sa akin. Dapat Sana Sinabi nila na hindi sila darating Para hindi na ako umasa pa. Diba ako ka mahal mahal? Tanong ko sa sarili naiiyak nalang ako sa mga naiisip tumingin ako sa labas baka may naglalakad na pupunta Para Maki Celebrate man Lang. Pero wala eh. Hindi ito Ang iniisip ko, at pinapangarap habang naglalakad papunta sa altar kasama si loki. Nagsumpaan kami pero walng saysay tinanggap ko sila, pinatawad kahit sinaktan at niloko nila ako. Natatawa nalang ako habang umiyak. "Siguro Mag celebrate nalang ako mag Isa" Sabi ko sa sarili. Tumayo ako at umalis sa restaurant. Pupunta ako ng Golden Club Para uminom. Ilalabas ko ang Samang loob ko. Pagkarating ko sa club pumasok ako derederetso sa Bartinder. "Yong pinakamatapang na Alak" "Hindi Alak ang sagot sa problema" "Anong paki Alam mo. Ito ang sagot ko sa problema ko magka Iba tayo" Hindi na nagsalita ang lalaki. "Ano na saan ang Alak? " Binigay naman ng lalaki. Inimom ko deredertso humingi pa ako. "Isa pa" Inom Lang ako ng inom pero Parang hindi parin ako TINATAMAAN. Tumatawa ako habang umiiyak. Ano tong nangyayare sa akin bakit nasasaktan ako. May kasalan ba ako sa past life Kaya pinag babayaran ko ngayon. I Don't what do? Sikip ng dibdib ko. Halos di ako Maka tingin sa kaharap kong bartender Dahil sa luha ko. Sige parin ang luha ko. Nasasaktan na Ako wala bang tutulong sa Akin Para makaalis sa problemang kinakaharap ko ngayon. Bakit pakiramdam ko hindi ako makakalaya sa problemang ito. Bakit ang dami kung bakit hehehe. Baliw na ako. Siguro Ako Lang pwede makakalotas sa problemang kina kahap ko ngayon. Ako Lang naman ang nagmamahal sa sarili ko. Iyak at tawa Lang ako. TSaka kolang na isipan umowi. Ng medyo nahimasmasan na ako. Binigay ko na Ang bayad ko at Umalis. Sumakay ako sa kotse ko at nag drive pauwi. Habang nagmamaniho ako, nakita Kung Alas dose na. Tiningnan ko Ang Cell phone ko. Nakita Kong may nag message sa akin Agad Kong in open. Biglang NagBlurd Dahil ba lasing parin ako. Hindi ko tinitingnan ang Daan. Hindi ko maaninag Kung Anong laman ng message. Naisipan ko nalang na sa condo ko nalang basahin. pagtingin ko sa Daan may malakina trak na makakasalobong ko. Nanlaki mga Mata ko. Ssssscccccckkkkruuuuuuuuuuuttttt.. Bogsh Bogsh. PANG.. Nabagok Ang ulo ko Dahil matinding ipak na track. N-n-no... Ayaw ko pang mamatay. Anybody help me!!! Ang nasa isip ko bago ako mawalan ng Malay... NOTE: SANA MAGENJOY KAYO. SORRY SA MGA WRONG TYPOS, ERROR AT WRONG GRAMMAR. TAO LANG po NAGKAKAMALI.

RaiQoe · 都市
レビュー数が足りません
6 Chs

The CEO's Substitute Wife

Sampung taong gulang siya noon nang ipadala siya ng mga magulang niya sa US at doon pinatira sa lolo't lola niya. Madaming dahilan kung bakit siya inilayo ng mga ito. At isa na doon ang pagtago sa kanya sa mga Sandoval. She was sad that time because she knew that her parents never liked her. Kaya nga pinadala ito siya ng mga ito sa ibang bansa. She tried to beg but they never give her a chance. She was abandoned by her own family. But her grandparents never let her feel that way. Thay kept her,  loved her, and let her feel secured and happy.. But 13 years pass when her gradparents died. Her parents never showed up instead they just send her a money for her grandparents funeral. Ilang araw din pagkatapos ng libing ng mga ito ay pinauwi din siya ng mga magulang niya sa Pilipinas. She was forced to go back because of her sister. Nawawala daw ito bago ang kasal nito sa lalaking mahal niya. Yes. Her sister will supposed to marry the man that she loved 13 years ago until now. The man that she abandoned 13 years ago without noticing it and saying goodbye. Mahal ito ng kapatid niya at suportado din ito ng mga magulang nila. Kaya nga pinadala siya sa ibang bansa sa araw ng operasyon nito. Sa araw na dapat ay kasama siya nitong lumalaban. Pero wala nang halaga yun. Dahil ang lalaking mahal niya ay may mahal nang iba. At yun ang kakambal niya. He don't know anything and she don't have any intentions to say or speak about that matter anymore. Ayaw niyang sirain ang pagmamahalang meron sila. Ayaw niyang maging kontrabida sa isang love story na ang main characters ay ang taong mahal niya at ang kapatid niya. Pero sadyang mapaglaro talaga ang tadhana dahil pinagkasundo siya ng mga magulang niya na gawing pamalit sa kakambal niya. She need to marry him as a substitute to her twin sister. She can't even protest about it. Time passed and they are now husband and wife. But that's only in a piece of paper that they've signed. Isang taon din ang lumipas hanggang sa bumalik ang kakambal niya. Pero sa isang taong yun ay may namuo kayang pag-ibig na maaaring magbago sa kanilang tadhana o tutuldukan na nito ang lahat nang meron sila? Let's all find it out!

Mixxy_18 · 都市
レビュー数が足りません
31 Chs