To Love Is To Die (Tagalog)

Sean Kirby Ongsee is a heartless and a cold CEO of the company named ONGSEE LUXURY. Ang pamilya ONGSEE ay kilala sa asya bilang isa sa mga pinakamayayamang tao sa buong mundo.

Totoo iyon. Sa sobrang yaman ng kanilang pamilya ay halos hindi na nila alam kung saan ilalagay ang kanilang yaman. Sean Kirby's parent's are both businessman and businesswoman. When it comes to business, His parents was too hands on in it that's why Sean Kirby was too hungry for attention..

Yeah, He's indeed attention seeker because of his parents. Hindi naman mangyayare ang lahat ng iyon kung napagtutuunan siya ng pansin ng kanyang mga magulang nung siya ay bata pa lamang. At ngayong matatanda na ang mga ito't bilang nag-iisa siyang anak ay sakanya ipinamana ang kumpanyang tanyag sa asya.

Nang dahil rin sakanyang mga magulang ay lumaki siyang walang puso't malamig ang pakikitungo sa bawat isa o sa bawat taong nakapaligid sakanya. Ngunit isang araw ay makakatagpo siya ng isang babaeng nikalahati ng standards niya ay wala ito, Pero ang pag-ibig ay walang pinipili.

Mahirap..

Mayaman..

Maganda..

Kahit anong estado, pisikal na kaanyuan mo sa buhay ay pwedeng pwedeng umibig. Isa pa, We're all equal. We are one.

Dito masusubok ang tatag at paninindigan ni Sean Kirby, Kung hanggang saan aabot ang pagiging walang puso niya't panlalamig sa lahat.

Ang babaeng 'to na ba ang makakapagpabago sakanya?

Ang babaeng 'to na ba ang bubusog sakanyang pagkagutom na nadarama?

~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~

Sean Kirby's POV

Kasalukuyan akong nakaupo sa aking swivel chair dito sa aking opisina. Mataman kong isinandal ang aking likuran sa likod ng swivel chair na kinauupuan ko't pilit na pinapakalma ang aking sarili.

~KNOCK KNOCK~

When someone's knocked my door, The door immediately caught my attention.

"Come in" I said calmly with my usual cold baritone voice

*EEENNNKKK*

Dahan-dahang bumukas ang pintuan at iniluwal nito ang isang babaeng simple lang ang kasuotan, Agad na nangunot ang noo ko. Sa lahat ng nag-apply dito upang maging bagong sekretarya ko ay siya lang ang nakita kong hindi masyadong nakaayos.

Sinundan ko siya gamit ang aking mga mata hanggang sa tumigil siya sa aking harapan.

"Goodmorning, Sir" Pormal na aniya, I nodded and pointed out the swivel chair that currently placed by the side of my office table

She cleared her throat before she sat down there.

"Name?" I asked immediately, Bumadha naman ang gulat sakanyang mukha ngunit wala akong pakialam

"Alexa Rainne Bondoquilõ po" She answered, I nodded

"Age?"

"20 years old po" Aniya

"A high school graduate, Aren't you?" I asked with my suspicious eyes

"No, Sir" Sabi niya at matamang tumingin sa aking mga mata. Simple namang umawang ang aking labi ng dahil sa ginawa niya, No one's have the guts to look into my eyes except her "I'm a college graduate from CAVSU"

My forehead creased.

"Come again?" I asked

"I'm a college-" Hindi na niya natapos ang kanyang sasabihin ng magsalita na ako

"What do you mean by 'CAVSU', I'm curious. I never heard about that before. Is that a school, hospital, or what?" I asked confusedly

"As you can see, I'm a college graduate from there. So 'CAVSU' isn't a hospital nor a company because it's a university, Sir" She said calmly but more sounds like sarcastically

I slowly shook my head.

"Uh-Uh" I said while nodding "So. Tell me more about yourself, your skills, and a little bit knowledge"

*LUNOK*

She gulped.

"I'm from Cavite, sir. and I can cook, wash dishes and laundry. I can clean your office, your house, and many many more" She said delightfully

"Uh-Uh? Excuse me," I said calmly and gently took a deep breath "I'm not looking for a maid here in my office, I'm looking for a best SECRETARY. Yes, Secretary not a maid, okay?" Sabi ko ng may pagdidiin sa salitang 'secretary'.

"I-I see, Sir" Napapatangong aniya

"What's your work before?" I asked

"I'm a restaurant staff before, Sir"

"Okay" I said while nodding "Alam mo ba ang pinasok mong trabaho? Ang mga dapat gawin?"

"O-Opo" Aniya

"Being my secretary is not that easy, Kung hindi ko kaya ang isang gawain ikaw ang gagawa. And take note, You'll report what's going on in my company every single day. What's the problem and What's tourists wants, So tell me? Do you still want to be my secretary?" I playfully asked

"Yes na yes naman po, Sir" She said delightfully, My mouth parted

This girl, Bakit ang lakas niyang gumanyan sa harapan ko. Wala ba siyang balita tungkol sa pag-uugaling meron ako?

Tss. Hindi bale, Gagantihan ko nalang siya. I will hired her and after that, Ipapatikim ko sakanya ang pinasok niyang trabaho. Being my secretary is really not that easy, Ako na ang nagsasabi.

"Okay. You're hired" I said before I stood up, Her eyes widen and her mouth parted before she stood up and started to stomp her feet here in my office

I shook my head in disbelief. Little did she know how annoying she is??

"Waaahhh!!! Thankyou, Sir! Thankyou, Sir!! huhuhuhu! Ang swerte ko huhuhu" She said then tears dropped down into her cheeks, I rolled my eyes in disgust

"Follow me. Your work as my secretary will started today" I said emotionless and putted my one hand in my pants pocket before I walked towards the door

Naramdaman ko naman ang pagsunod niya. Nang makalabas kami ng opisina kong yun ay agad kaming sumakay sa elevator, I even pressed the button 'G' for Ground Floor.

*TING TING*

Tumunog na nga ang elevator at kasunod nun ang mataman nung pagbukas. Pagbukas na pagbukas niyon ay agad akong lumabas roon, Nang makita naman ako ng mga empleyadong nagtatrabaho dito ay agad silang nagvow.

"G-Goodmorning, Sir" Employee greeted me but I ignored him

Bigla namang may sumulpot sa harapan kong isang empleyado at saktong sa harapan ko pa nahulog ang mga papeles na hawak niya.

"You're fired" I said emotionless, I heard them took a deep breath but I don't care at all. He's too careless and I don't need an employee like him

After that, Nilagpasan ko ang empleyadong yun na kasalukuyan ng nanlulumo. Nilingon ko naman ang gawi ni Alexa at kasalukuyan niyang nginangatngat ang kuko sakanyang daliri, I simply grinned and shook my head. Wala pa sa kalagitnaan yang nakikita mo, You'll see the worst one.. but sooner, Alexa.

May nakasalubong naman akong isang babaeng empleyado ko rin dito. Hindi ko gusto ang paraan ng pagbati niya dahil pautal-utal iyon so..

"You're fired" I said emotionless and walked away

When I don't like your vibe, attitude, and the way you move or talk... You're fired. As simple as that.

Alexa Rainne's POV

Nang malaman ko pong hired na ako ay halos maglulundag ako sa saya ngunit ng makita ko kung paano sisantehin ni Sir Sean ang mga empleyado niya ay kaagad akong nakaramdam ng panlulumo para sakanila.

Kasi isipin mo, Maayos naman silang nagtatrabaho tapos biglang ganon. Biglang 'you're fired' without an acceptable reason. Hayys, Nakakaawa. Ano nalang ang ipapakain nila sa mga anak nila? Ano ang sasabihin nila sa mga asawa nila kung bakit sila natanggal ng ganun kabilis without doing something wrong.

Hayys. Dapat na ba kong maniwala sa nababalitaan kong balita mula sa magiging boss ko? Isa ba talaga siyang walang puso't tanyag na malamig ang pakikitungo sa mga tao?

Pero kung totoo man yun.. Bakit at anong dahilan??

"Tititigan mo nalang ba ko o papasok ka sa kotse?" Anang malamig na baritonong boses mula sa kung saan dahilan upang mabalik ako sa reyalidad

*PARKING LOT

Kasalukuyan na pala kaming nasa parking lot at nasa tapat na ng.. MAMAHALIN NIYANG KOTSE!!! WAAAAHHHHH!!!!

(つ✧ω✧)つ(つ✧ω✧)つ(つ✧ω✧)つ

Agad na nagningning ang mga mata ko ng dahil sa kotseng nasa harapan ko. Hala, First time kong makakasakay sa kotse and take note- MAMAHALING KOTSE!!! WAAAAHHHH!!!!

"What the fuck are you doing? Bakit ka umiiyak?" Frustrated na tanong niya, Pinunasan ko naman ang mga luhang pumatak sa aking pisngi

HUHUHUHU!!! NAKAKAIYAK!

"H-Ha? Ano po kasi eh.. A-Ahm.. F-First time k-ko lang pong makakasakay sa kotse e-eh.. hehehe" Naiiyak na sabi ko, Nangunot naman ang noo niya at kasunod nun ang pagiling-iling

"So, Hindi ka marunong magdrive ng kotse, Ganun ba?" Tanong niya

"O-Opo. Kaya nga po first time, diba?" Sabi ko "Huhuhuhu. Ang ganda po talaga!!!"

"Then why are you crying??" He asked confusedly

"T-Tears of joy po" Sabi ko at pinunasan ulit ang aking pisnging basang basa na

"Tss" Singhal niya sa kawalan bago may kinuhang kung ano sa kanyang bulsa "Take this, Wipe your own tears"

Iniabot niya sakin ang kanyang panyo habang nakatingin sa ibang direksyon, Marahan ko namang inabot yun at ng mahawakan ko yun ay lalo pa akong naiyak kasi first time ko lang din'g makahawak ng panyo'ng mamahalin.. I mean, First time lang na mayroong nagbigay sakin ng panyo at isa pang CEO!! huhuhuhu.

༼;´༎ຶ ۝ ༎ຶ༽༼;´༎ຶ ۝ ༎ຶ༽༼;´༎ຶ ۝ ༎ຶ༽༼;´༎ຶ ۝ ༎ຶ༽

"What's t-the matter now?" Tanong niya at halata na ang pagkainis sakanyang boses, Pumameywang siya saaking harapan

"W-Wala po" Sabi ko "Ayoko pong ipamunas 'to, Mahal po ito't galing sainyo"

"Idiot! You should wipe your own tears!" He hissed

"Damit ko nalang po ang ipamumunas ko-" Hindi ko na natuloy ang aking sasabihin ng hablutin niya sakin ang panyo at marahang punasan ang mukha ko, Napatulala naman po ako sa kawalan

"Why so slow, My secretary?" Galit na aniya bago ako talikuran at tuluyan ng sumakay sakanyang kotse

Napakurap-kurap naman po ako sa kawalan ng dahil sakanyang sinabi.. 'My Secretary'.

"What now?" He opened the car windows and gazed at me with his furrowed brows

"H-Ha?" Takang sabi ko

"Get in!" He hissed so I immediately opened the car back seat door- but it's locked "Dito ka sa passenger's seat maupo, Wag mo kong pagmukhaing driver mo"

*LUNOK*

*SIGHS*

Saglit pa kong napalunok-lunok at napabuntong hininga bago buksan ang pintuan ng passenger's seat at marahang maupo roon.

"Magseat-belt ka" He commanded with his usual cold baritone voice

Agad ko namang hinanap ang seatbelt at nang makita ko yun ay sinuot ko na.

"Done?" He asked

"Yes, Sir" Sabi ko dahilan upang mapalingon siya sakin, Dahan-dahang nanlaki ang kanyang mga mata nang mapatingin siya sa direksyon ko

"What the fuck!!!" He cursed "Anong ginagawa mo? Papatayin mo ba ang sarili mo?"

Napakunot naman ang noo ko. Ano bang sinasabi nitong boss ko.

"What the fuck, Alexa!" Aniya at dahan-dahang tinanggal ang seat belt na suot suot ko

Nang matanggal niya ang seatbelt ay medjo nakahinga din ako ng maayos. Luh, Ayoko na ngang magseatbelt, Baka mamatay nga ko doon.

"Bakit mo isinakal sa leeg mo ang seatbelt? Are you insane??" Takang aniya at muling isinuot saakin ang seatbelt at inayos iyon, Sa puntong 'to ay nakahinga na ko ng maayos

"H-Ha? Saan ba inilalagay ang seat belt?" Takang sabi ko

"From your shoulder down to your waist! Not on your neck, Idiot!" Iritang aniya bago simulan ang pagmamaneho, Bahagya naman akong napakapit sa seatbelt na suot suot ko

Sean Kirby's POV

I don't know what to say or even how to react. Damn this idiot girl, Bakit halos lahat nalang yata ng bagay ay first time niya? Ano? Tagabundok lang?

Nang makarating ang sasakyang minamaneho ko sa lugar na paggaganapan ng meeting ay ipinarada ko na ang aking sasakyan sa gilid ng parking lot. After that, Binuksan ko na ang pintuan ng aking sasakyan at tuluyan ng bumaba.

Saglit ko pang inayos ang polong suot-suot ko bago lingunin si Alexa- Si Alexa na nagsisimula ng pasakitin ang ulo ko. Damn. Is she my secretary or what? Parang ang lumalabas dito ay ako ang naging empleyado niya, ah.

Tss. Damn it!

"Hey, Hindi ka pa ba bababa riyan?" I asked ngunit walang sumagot so naghintay pa ko ng ilang minuto at saglit na sinipat ang wrist watch ko and then BOOM! 10minutes to go and then I'm going late on my meeting! "Fuck!" I cursed

"S-Sir, Paano po buksan 'tong pinto" Anang boses mula sa loob ng kotse kung kaya't marahan akong napabuga ng malalim na buntong hininga

*SIGHS*

Seriously? I rolled my eyes before I walked towards the passenger's door and gently opened it.

"Baba" I said trying to calm down myself

*BLINK BLINK*

She blinked her eyes.

"S-Sir, Hindi ako makababa" Aniya dahilan upang mapatanga ako sa kawalan

What the heck!!! Mababaliw ako sa babaeng 'to, Damn!

~To be continued~

This is a work of FICTION names, places, characters and events are fictitious, unless otherwise stated. Any resemblance to real person living or dead or actual events are purely coincidental.

All right reserved. No part of this story maybe reproduce, transmitted in any form or in any means without the prior permission of the author.

THANKS FOR READING, LOVE LOTS.