episode.2

นี่ก็ผ่านนานแล้วที่ผมกับเขาได้พบกันหลังจากแม่เสียไป คุณคนนั้นก็ไม่ได้มารบกวนผมอีก ซึ่งนั่นก็ดีมาก และจะขอบคุณมากกว่าถ้าลูกๆของเขาจะไม่มารบกวนผมเหมือนวันนี้

" นี่น่ะหรอ ลูกอีกคนของคุณพ่อ "

" หน้าตาก็ไม่เท่าไหร่หนิ " ฟากฟ้า ปลาดาว สองฝาแฝดมหาภัย เป็นน้องต่างแม่ของผม เกิดหลังผมเกิดแค่ไม่กี่เดือน

"ครับ "

"นี่.. เป็นหุ่นยนต์ถูกตั้งโปรแกรมไว้รึไง ถึงพูดเป็นอยู่คำเดียว" ฟากฟ้าเปะปากอย่างไม่ชอบใจ พลางหันหน้าไปอีกทาง แขนสองข้างยกขึ้นกอดอก

" พวกคุณมีธุระอะไรกับผมรึเปล่า" ผมถามพวกเขาออกไป

" ก็...ไม่มีอะไรหรอก พวกเราพึ่งรู้เรื่องนาย ก็เลยอยากจะมาดูว่าลูกนอกสมรสของคุณพ่อหน้าตาเป็นไง แค่นั้น" ปลาดาวพูดขึ้น พลางใช้สายตาสำรวจคนตรงหน้าที่พึ่งรู้ว่าเป็นพี่ชายอย่างละเอียด หน้าตาก็ไม่เท่าไหร่ แค่.. ตาโต มีตาสองชั้น แก้มป่อง ปากจิ้มลิ้ม มีลักยิ้ม พูดเพราะ ยิ้มสวยมากกก ก.ล้าน ก็แค่นั้น

" แล้วดูพอรึยัง"

" พอ.."

"ยัง!! " เมื่อคนตรงหน้าออกปากไล่ ปลาดาวก็เลยเผลอส่งเสียงออกไป ทำให้ฟากฟ้าแฝดพี่ของตนมองตาขวาง

" ถ้าอย่างงั้น พวกเรากลับก่อน แล้วพบกัน " ฟากฟ้าจัดการปิดปากแฝดน้องของตัวเอง ก่อนจะพาตัวปลาดาวออกไปอย่างทุลักทุเล

เมื่อน้องต่างแม่ออกไปจากร้าน โปรดรักก็ถอนหายใจออกมาอย่างอ่อนล้า เขาไม่ชอบการเผชิญระหว่างเขากับลูกของคนนั้นเลย ให้ตายเถอะ...

"โอ๊ยยยย!!! เจ๊ๆ..เบาๆ ผมเจ็บ" ปลาดาวร้องเสียงดังลั่นรถด้วยความเจ็บ เมื่อฟากฟ้าพี่สาวฝาแฝดของตนเอามือบิดหูจนหูน้อยๆของเขาแดงไปหมดแล้วเนี่ย

" เจ็บสิดี แกจะได้จำไง ว่าไม่ควรเข้าไปยุ่งกับเขา "

"โถ่..เจ๊ เจ๊ไม่คิดว่าเขาน่าสงสารหรอ แม่ตาย โดนพ่อทิ้งตั้งแต่เด็ก พวกเราควรแสดงความเป็นมิตรกับโปรดรักสิถึงจะถูก ป๊ากับม๊าพวกเราต่างหากที่เป็นคนผิด ปู่ก็ด้วย "

"ปลาดาว.. แกฟังฉัน เขาไม่ยอมรับพวกเราหรอก ยิ่งรู้ว่าเราเป็นลูกของแม่ เขายิ่งต่อต้าน แกไม่เห็นสายตาที่เขามองพวกเรารึไง" ฟากฟ้าพูดเตือนสติน้องชายที่ดูอยากจะผูกมิตรกับโปรดรักจนตัวสั่น สายตาที่ว่างเปล่าจนน่าใจหาย น้ำเสียงที่ดูเยือกเย็นไร้ความรู้สึก โปรดรักปิดกั้นตัวเองจากพวกเขา ไม่ว่าจะเป็นป๊า พวกเขา แม้กระทั่งปู่ โปรดรักไม่เคยเปิดรับพวกเขาเลย

"เห็น.. แต่มันไม่ใช่ความผิดของพวกเรา " พูดจบปลาดาวก็หันหน้าหนีไปอีกทาง ฟากฟ้าที่เห็นการกระทำนั้นของน้องชายก็ถึงกับถอนหายใจออกมาอยากอ่อนอกอ่อนใจ

Talk : โปรดรัก

สองแฝดกลับไปแล้ว ผมถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจ ผมไม่ค่อยได้ใกล้ชิดคนแปลกหน้าเท่าไหร่ถึงแม้ว่าสองคนนั้นจะพี่น้องคนละแม่ของผมก็ตาม

" แม่ครับ ตั้งแต่ที่แม่ไม่อยู่ชีวิตโปรดเปลี่ยนไปมากเลย โปรดมีพ่อ มีน้องอีกสองคน มันควรเป็นเรื่องที่น่ายินดีสิ แต่โปรดไม่เห็นรู้สึกแบบนั้นเลย " ผมพูดกับรูปภาพของแม่ ตอนที่เธออยู่ผมจะนอนตักเธอแล้วก็เล่าเรื่องแต่ละวันให้เธอฟัง

แต่ตอนนี้แม่ไม่อยู่แล้ว ผมเลยเลือกที่จะนั่งคุยกับรูปภาพของแม่ แม่เป็นคนสวย ยิ้มสวย เป็นคนเก่งที่เลี้ยงผมมาด้วยตัวเอง จนกระทั่งแม่และจากผมไป

ผมเสียใจมาก... แต่ลองคิดดูอีกที แม่เหนื่อยมามากแล้วถึงเวลาที่ท่านต้องพักผ่อนแล้ว ผมก็คลายความเสียใจลง

ถึงผมจะเสียใจที่ไม่ได้อยู่กับแม่แล้ว แต่ผมก็รู้ว่าแม่จะต้องอยู่ในที่สวยงามมากแน่ๆ