วรวุธมองตามเสียงรถยนต์ที่แล่นเข้ามาในบริเวณบ้านเห็นว่าเป็นนรถคันที่คุ้นเคยของสามีมินตราจึงสะกิดให้วราลีซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ในสวนใกล้กับรถเข็นที่เขานั่งอยู่ให้เข็นพาเข้าไปหาหญิงสาวอันเป็นที่รัก วราลีลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเข็นพาเขาไปยังรถที่เพิ่งเคลื่อนเข้ามาจอดสนิทพร้อมกับที่มินตราและเหล็กเพชรเปิดประตูก้าวลงมาจากรถ เธอเดินเข้าไปหาวรวุธที่นั่งยิ้มให้บนรถเข็น
"ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะครับ คุณมิ้นต์"
มินตราเดินยิ้มเข้าไปทรุดตัวลงตรงหน้าวรวุธ แตะมือลงบนหลังมือข้างหนึ่งของเขา
"พี่วุธเป็นไงบ้างคะ เริ่มเดินได้บ้างหรือยัง"
"ก็เริ่มเดินได้บางนิดหน่อยครับ แต่ยังไม่มาก คงต้องค่อยเป็นค่อยไป" เขาหันไปมองผู้หญิงที่ยืนอยู่ด้านหลัง "ต้องขอบคุณคุณลีนะครับที่อดทนกับผมเสมอ"
มินตราเงยหน้าขึ้นมองวราลีซึ่งยืนส่งยิ้มให้เธอเช่นกัน
"ขอบใจมากนะลีที่ช่วยดูแลพี่วุธเป็นอย่างดี ฉันคิดอยู่แล้วว่าได้พยาบาลมือเอกแบบเธอมาดูแลพี่วุธต้องดีขึ้นเร็วแน่ๆ"
webnovel.com で好きな作者や翻訳者を応援してください