232
ตอนที่ 232 เฉียวยวี่หว่านฉลาดขนาดนั้น ไม่ไปลักพาตัวคนอื่นเขาก็ถือว่าดีถมไปแล้ว
เฉิงฉีตงรู้สึกว่าจินตนาการของเฉียวยวี่หว่านนั้นช่างบรรเจิดจนกู่ไม่กลับเสียแล้ว ไม่รู้ว่าในสมองเล็กๆ ของเธอนั้นวันๆ คิดเรื่องอะไรอยู่
“ผมไม่ต้องการให้หมามาเรียกผมว่าพ่อหรอกนะ” น้ำเสียงของเฉิงฉีตงยิ่งเย็นชาขึ้นไปอีก เขาเริ่มสตาร์ทรถและขับออกไปด้วยความเร็วที่ไม่มากนัก ไม่นานรถก็เคลื่อนตัวสู่การจราจรบนท้องถนนใหญ่
ยวี่หว่านพึมพำเบาๆ ออกมาหลังจบประโยคนั้น เพราะนึกหมั่นไส้เฉิงฉีตงอยู่ในใจว่าเขาช่างหยิ่งยโสเสียจริง “พวกผู้ชายนี่จะรักศักดิ์ศรีอะไรกันขนาดนั้นนะ.....”
“เฉียวยวี่หว่าน”
“คะ” เฉิงฉีตงเริ่มกลับมาเรียกชื่อเธอแบบเต็มยศอีกครั้ง ไม่ใช่ “ยวี่หว่าน” อย่างที่เรียกก่อนหน้านี้ ยวี่หว่านไม่ค่อยชอบใจนัก แต่เธอก็คิดว่าการจะเปลี่ยนการเรียกชื่อคงต้องใช้เวลา ยังไงซะเธอก็ยังมีเวลาอยู่กับเฉิงฉีตงไปอีกนาน เฉิงฉีตงคงไม่ไล่ตะเพิดเธอเร็วๆ นี้อยู่แล้ว ดังนั้นเธอจึงมีเวลาอีกมากที่จะทำให้เขาเริ่มยอมรับในตัวเธอทีละน้อย และการจะทำให้เขายอมเปลี่ยนการเรียกขานชื่อเธอนั้นก็จะเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น
ロックされた章
webnovel.com で好きな作者や翻訳者を応援してください