014

ตอนที่ 14 บอสบอกให้คุณเรียกแท็กซี่ไปโรงพยาบาล

ผู้คนโดยรอบต่างพากันหันมองเรื่องราวที่เกิดขึ้น ส่วนซานซานก็ยังคงเอาเรื่องกับลู่อี้หนงอยู่

ลู่อี้หนงแสร้งทำเป็นตกใจและรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรม “คุณเซิ่นคะ คุณนั่นแหละที่ลากตัวยวี่หว่านออกไปทำให้เขาสะดุดล้มลง ฉันจะไปขัดขาเขาได้ยังไง”

“ลู่อี้หนง เธอไม่รู้สึกอายบ้างหรอ ฉันเห็นกับตา” ซานซานหน้าแดงด้วยความโกรธ มัวแต่เอาเรื่องกับลู่อี้หนงจนลืมที่จะช่วยพยุงยวี่หว่านให้ลุกขึ้น

ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ ลู่เฉินเพิ่งประชุมเสร็จและเดินออกมาจากห้องประชุมพร้อมกับเฉิงฉีตง ด้วยระยะจากห้องประชุมถึงประตูของห้องจัดเลี้ยงในโรงแรมทำให้ทันเห็นเหตุการณ์เข้าพอดี ลู่เฉินเห็นยวี่หว่านล้มอยู่ในกองของแชมเปญก็นึกขึ้นได้ว่าเธอคือคนที่อยู่ในห้องของบอสเมื่อตอนบ่าย จึงอดไม่ได้ที่จะพูดออกมา “บอสครับ ผู้หญิงคนนั้น.....”

ลู่เฉินคิดว่าเฉิงฉีตงน่าจะสนิทสนมกับผู้หญิงคนนี้ เพราะไม่ว่ายังไงวันนี้ก็เจอถึงสองครั้งแล้ว จึงเอ่ยปากบอกเฉิงฉีตง

เฉิงฉีตงหยุดก้าวทันที สายตาจ้องมองไปที่หญิงสาวที่ล้มลงบนพื้นจนลุกไม่ขึ้น คิ้วขมวดขึ้นเล็กน้อย

เธออีกแล้ว

“จะเข้าไปช่วยเธอมั้ยครับ” ลู่เฉินเห็นเฉิงฉีตงหยุดชะงักจึงถามออกไป

เฉิงฉีตงมองเห็นหญิงสาวล้มลงบนพื้น แขนและคอมีเลือดไหลออกมาอย่างเห็นได้ชัด ขอบตาแดงระเรื่อแต่กลับฝืนกลั้นน้ำตาเอาไว้ จะลุกก็ลุกไม่ขึ้นเพราะทุกที่เต็มไปด้วยเศษแก้ว

เทียบกับใบหน้าที่ดูร้ายกาจของหล่อนก่อนหน้านี้แล้ว ตอนนี้หล่อนช่างดูอ่อนแอยิ่งนัก

“อืม” เฉิงฉีตงพยักหน้า แล้วหมุนตัวเดินออกไปจากล็อบบี้

ลู่เฉินได้ยินดังนั้นก็เดินไปยังยวี่หว่านทันที เขายื่นมือไปประคองยวี่หว่านขึ้นมา

“ขอบคุณค่ะ” น้ำเสียงของยวี่หว่านดูไม่ปกติ หล่อนตกใจอย่างยิ่ง ไม่คิดว่าลู่อี้หนงจะใช้วิธีสกปรกแบบนี้กับเธอต่อหน้าผู้คนมากมายแบบนี้ เธอประเมินลู่อี้หนงต่ำไปจริงๆ

ยวี่หว่านมองผู้ชายที่ประคองเธออย่างถ้วนถี่ เธอรู้สึกคุ้นหน้าเขามาก ทันใดก็นึกขึ้นได้ว่าเขาเป็นผู้ช่วยของเฉิงฉีตง แล้ววันนี้เธอก็เจอกับเขาถึงสองครั้งแล้ว

“ไม่เป็นไรครับ บนตัวคุณมีแต่เลือด รีบไปโรงพยาบาลเถอะ” ลู่เฉินคิดในใจว่าความสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิงคนนี้กับบอสของเขาคงจะไม่ธรรมดา บอสถึงได้ทำดีกับเธอถึงขนาดนี้

ยวี่หว่านพยักหน้า เอียงตัวไปเรียกซานซานที่กำลังทะเลาะอยู่กับลู่อี้หนง “ซานซาน เราไปกันเถอะ”

“เธอรีบเรียกแท็กซี่ไปโรงพยาบาลก่อน วันนี้ฉันต้องหาคำอธิบายเรื่องนี้ให้ได้”

ลู่อี้หนงขอบตาแดงก่ำ ใบหน้าที่ขาวก็กลับแดงระเรื่อขึ้น แขกที่มาร่วมงานที่ยืนอยู่ข้างๆต่างซุบซิบ “นี่แหละเฉียวยวี่หว่าน ได้ยินมาว่าสองปีที่แล้วทำเข็มทิ่มตาลู่อี้หนงน้องสาวตัวเองจนได้รับบาดเจ็บ ไม่คิดว่าสองปีผ่านไปแล้วยังจะกลับมาทำร้ายน้องตัวเองได้อีก”

“นั่นนะสิ ผู้หญิงขี้คุกอย่างนี้อยู่ห่างๆไว้จะดีกว่า”

ยวี่หว่านได้ยินคำพูดแบบนั้นรู้สึกทั้งโกรธทั้งน่าขัน หล่อนเห็นซานซานยืนยันที่จะอยู่ต่อ จึงเดินออกไปพร้อมกับลู่เฉิน เพราะหล่อนต้องรีบไปล้างแผลตาม

“คุณรอตรงนี้ก่อนนะครับ ผมจะไปเอารถ” ลู่เฉินปล่อยมือที่กำลังประคองยวี่หว่าน

ยวี่หว่านพยักหน้า เขามองตามร่างของลู่เฉินที่เดินออกไป ในใจคิดไปว่าจะใช่เฉิงฉีตงให้ผู้ช่วยเขาเข้ามาประคองเธอหรือเปล่านะ?

ทันใดนั้น ลู่เฉินก็ขับรถมา เขาลงรถแล้วมาขอโทษขอโพยกับยวี่หว่าน “ขอโทษครับคุณผู้หญิง บอสบอกว่า.....ให้คุณเรียกแท็กซี่ไปโรงพยาบาลครับ”