ประกาศศักดา
ประกาศศักดา
ศาลาหกเหลี่ยมกลางน้ำ
หลี่ถิงถิงกำลังพูดคุยกับสหายของตนอย่างออกรสออกชาติสหายของนางแต่ละคนล้วนแล้วแต่เป็นผู้ลากมากดี นางบอกใครต่อใครว่ามารดาของนางคือฮูหยินเอกคนไหม่และนางคือคุณหนูใหญ่
"ฮูหยินใหญ่ไปใหนเสียเล่า"สหายคนหนึ่งเอ่ยถาม
"ท่านแม่ไปดูของว่างให้พวกเจ้าอยู่น่ะ"
"แต่มันนานแล้วนะ"
"นั่นซิ...เอ๊ะ นั่นใครน่ะ"
หลี่ถิงถิงหันไปดูแววตาวาวโรจน์
"นังคนชั้นต่ำเจ้ากล้าดียังไงเอาชุดข้ามาใส่"
"ชุดเจ้างั้นรึ"เถียนเถียนแค่นเสียงหัวเราะ
"นี่เจ้าเป็นคนใช้ที่ไม่เจียมตนเลยนะ"
"นั่นซิ แถมยังเอาชุดคุณหนูใหญ่มาใส่อีกด้วย"สหายหลี่ถิงถิงคนหนึ่งพูดเหยียดหยาม
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า คุณหนูใหญ่งั้นเรอะ พวกเจ้าช่างโง่เขลาเสียจริง ถูกหลอกแล้วยังไม่รู้ตัวอีก"
"พูดบ้าอะไรของเจ้า พวกเจ้าอย่าไปฟังนังนี่มันเป็นบ้า อย่าไปถือสามันเลย"
"ฮึ...มีใครอยู่แถวนี้บ้าง ออกมาหาข้าเดี๋ยวนี้"เถียนเถียนตะโกนเรียกคนงาน
"ขอรับคุณหนูใหญ่"
สหายของหลี่ถิงถิงถึงกับอึ้ง
"ลากนังถิงถิงไปโบยข้อหาแอบอ้างเป็นคุณหนูใหญ่ แห่งจวนแม่ทัพหลี่"
"พ่อบ้านหลี่เจ้ากล้ารวมหัวกับนางกลั่นแกล้งข้ารึ"หลี่ถิงถิงโกรธจนตัวสั่น
"กลั่นแกล้งเจ้างั้นรึ"เสียงหวานใสเอ่ยขึ้น
ทุกคนหันไปมองพบว่าเป็นคุณหนูฟ่าน ฟ่านเหม่ยฮวา
"นางเป็นคุณหนูใหญ่เป็นบุตรีที่ถูกต้องไม่ใช่บุตรีที่มีมารดาปีนเตียงบุรุษเพื่อความสุขสบายเช่นเจ้า"
"คุณหนูฟ่าน ฟ่านเหม่ยฮวา"
"หืมม....บุตรีตระกูลคหบดีที่กำลังโด่งดังอยู่ในตอนนี้น่ะเหรอ"สหายอีกคนถามด้วยความแปลกใจ
"งั้นที่คุณหนูฟ่านก็เป็นเรื่องจริงน่ะซิแต่แม่ของนางเป็นฮูหยินเอกคนใหม่ไม่ใช่เหรอ"
"ฮูหยินเอกมีเพียงท่านแม่ของข้าเท่านั้น"
หลี่ถิงถิงที่ถูกฉีกหน้าก็โกรธหากแต่โกรธมารดาที่ทำตัวต่ำทราม
หลังจากจบเรื่องวุ่นๆ เถียนเถียนก็เตรียมตัวเพื่อเข้าพิธีปักปิ่นในอีก 1เดือน ข้างหน้า
เถียนเถียนสั่งให้ชิงชิง เอาสมบัติทั้งหมดของตนออกมาดูแล้วก็พบว่ามีบางส่วนหายไปจึงให้คนไปค้นเรือนของ จินหวั่นหนิงและเรือนหลี่ถิงถิงจึงได้กลับมาครบแต่ชิงชิงก็เอาของของพวกมันมาด้วยเพื่อเป็นดอกเบี้ยให้คุณหนูของตน
และแล้วจากความทรงจำของร่างเดิมก็พบว่าได้เงินไปฝากไว้ที่ร้านฝากเงินจำนวนมาก จึงชวนชิงชิงไปตรวจสอบดูว่าตอนนี้มีจำนวนเท่าไหร่
ร้านรับฝากเงิน
หญิงสาวส่งป้ายหยกให้กับหลงจู๊พร้อมบอกจุดประสงค์
"มาแล้วขอรับคุณหนู นี่เป็นจำนวนเงินของคุณหนูขอรับ"
"โอ้โฮ้!!!!! 30 ล้านตำลึงทอง สุดยอดมาก ขอบคุณหลงจู๊มากเจ้าค่ะ"พูดจบแล้วก็เดินออกจากร้านรับฝากเงิน
"ชิงชิง ไปจวนท่านผู้ว่ากัน"
"ไปทำไมกันเจ้าคะคุณหนู"
"ไปหาซื้อที่ดินไว้ทำไร่"เถียนเถียนเอ่ยอย่างร่าเริง
ชิงชิงที่เห็นคุณหนูร่าเริงก็ยิ้มตาม
บนชั้นสองของร้านรับฝากเงินมีสายตา สองคู่จ้องมองพวกนางอยู่
"คุนหมิงเจ้าห้ามมองนางนะข้าจองนางไว้เป็นชายาของข้า"
"ฮึ...ฝันไปเถอะพะย่ะค่ะองค์ชาย"
"นี่เจ้าจะแย่งนางกับข้าหรือ"
"บุรุษที่ไม่มีความชัดเจนไม่เอาแน่เอานอนอย่างองค์ชายไม่คู่ควรกับน้องสาวกระหม่อมพะย่ะค่ะ"บุรุษอีกคนเอ่ยเสียงเหี้ยม
"น้องสาวเจ้าหรือคนใหนล่ะ"
"กระหม่อมไม่นับนังเด็กอัปรีย์นั่นเป็นน้องพะย่ะค่ะ"ตอบกลับเสียงเหี้ยม
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
สาเหตุที่น้องมีเงินมากขนาดนั้นเพราะน้องแอบเอาทรัพย์สินของมารดาไปฝากเอาไว้และพ่อน้องส่งเงิไปไว้ให้ที่ร้านรับฝากเงินประกอบกับท่านตาท่านยายส่งเงินทองมาให้หลานสาวใช้เพราเกลัวว่าหลานจะลำบาก
"ฉลาดมาก!!!!!"