232

บทที่ 232 จี้อี้ ผมขอโทษ (2)

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะชายหนุ่มจ้องมองเธอมาตลอดตั้งแต่ต้นจนจบโดยที่ไม่ได้ละสายตา หรือว่าระหว่างนั้นเขามองมาที่เธออีกครั้งพอดี ดวงตาของเธอและเขาจึงสบเข้าหากันอีกครั้งอย่างคาดไม่ถึง

หัวใจของจี้อี้เต้นอย่างรุนแรง ทว่าเพียงแค่วินาทีเดียว เธอก็แสร้งทำเป็นไม่สนใจมองเฮ่อจี้เฉินที่อยู่ตรงนั้น พร้อมกับละสายตาออก 

หรือว่าเป็นเพราะเธอสบตากับเขาเมื่อครู่ จึงทำให้ในสมองเธอปรากฏภาพก่อนหน้านี้ที่เขาพยักหน้าให้กับตนเอง ขึ้นมา ปลายนิ้วของเธอกดโทรศัพท์มือถือที่ใช้ทับกระดาษบนโต๊ะโดยไม่รู้ตัว 

เกมส์สิ้นสุดลงแล้ว มีคนเริ่มคิดวิธีเล่นเกมส์แบบใหม่ขึ้นอีกครั้ง

ขณะที่ทุกคนเสนอการเล่นของแต่ละคน โทรศัพท์มือถือของเฮ่อจี้เฉินก็มีส่งเสียงดังขึ้นมา

เขาล้วงโทรศัพท์มือถือออกมาดู พร้อมกับกดรับโดยที่ไม่หลบไปคุยที่อื่น

คนที่อยู่ปลายสายโทรศัพท์ไม่รู้ว่าพูดอะไรอยู่ เขาจึงตอบคนในโทรศัพท์กลับไปว่า " ผมรู้แล้ว กำลังไป" หลังจากนั้นก็ตัดสายโทรศัพท์ ลุกขึ้น หยิบเสื้อนอกที่อยู่ข้างหลัง แล้วก็พูดกับคนในห้องว่า " ผมมีธุระ ต้องขอกลับก่อน"