ตอนที่ 247

ตอนที่ 247 ฉันก็มีเรื่องจะเล่าหนึ่งเรื่อง

มู่หรงซีหันไปพูดกับฉินเฉาฮุ้ยว่า "เฉาฮุ้ย ก่อนหน้านี้ฉันพูดกับคุณชัดเจนไปแล้ว! ฉันกับคนคนนั้น เดิมทีแล้วไม่มีความรู้สึกฉันท์พ่อลูกสาวเลยสักนิด ถ้าไม่ใช่เขาฉันก็คงไม่ต้องเปลี่ยนเป็นแบบนี้ คนก็ไม่ใช่ ผีก็ไม่เชิง ยังมีแม่ของฉันที่ถูกเขาฆ่าตายอีก คนแบบนี้ฉันจะมีความรู้สึกต่อเขาได้ยังไงกัน ฉันจะอาลัยอาวรณ์ต่อเขาทำไม"

พอเห็นมู่หรงซีดูตื่นเต้นอย่างน่าเหลือเชื่อ เย่หนิงจึงเงียบไป 

ภายในใจของเธอครุ่นคิด ผู้หญิงคนนี้เล่นละครเก่งชะมัด เมื่อกี้เธอไม่ได้เกือบจะให้ผู้หญิงคนนี้หลอกเธองั้นเหรอ ส่วนฉินเฉาฮุ้ย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรียกว่าถูกหลอกคงไม่พอ! 

ผู้หญิงคนนี้เพื่อที่จะได้บรรลุจุดประสงค์ของตนเอง อาจกล่าวได้ว่าใช้วิธีการมากมายจริงๆ! หลอกลวงฉินเฉาฮุ้ยครั้งแล้วครั้งเล่า ฉินเฉาฮุ้ยคนนี้คงถูกกระทำเช่นนี้มามากกว่าสองร้อยปี มู่หรงซีต้องเสียแรงไปไม่น้อยอย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นทำไมฉินเฉาฮุ้ยถึงได้เชื่อเธอขนาดนี้ล่ะ

ขณะที่เย่หนิงยังคงคิดเช่นนี้ คาดไม่ถึงว่าจะได้ยินมู่หรงซีพูดขึ้นมาว่า "เฉาฮุ้ย สองร้อยกว่าปี พวกเราอยู่ด้วยกันมาตั้งสองร้อยกว่าปี ความรู้สึกของฉันที่มีต่อคุณ คุณยังไม่รู้อีกเหรอ หรือว่าคุณคิดว่าฉันหลอกคุณ ทีตอนที่คุณมีปัญหา ใครกันที่ช่วยคุณ ใครที่ทำให้คุณมีชีวิตจนถึงตอนนี้ ถ้าไม่ใช่ฉัน ตอนนี้เกรงว่าคุณคงจะกลายเป็นชิ้นเนื้อเน่าๆ ไปแล้ว......" 

"ไม่ต้องมาพูดให้น่าฟังหน่อยเลย!" เย่หนิงไม่ฟังต่อ พูดตัดบทมู่หรงซีตรงๆ ว่า "คุณช่วยเขางั้นเหรอ ที่คุณช่วยเขาคุณก็แค่อยากหาผู้ช่วยมาช่วยเหลือเท่านั้น คุณทำดีกับเขา ไม่ใช่ทำให้เขาเพื่อตายใจงั้นเหรอ! ถ้าให้ฉันพูด คุณคงได้คาดการณ์เอาไว้ก่อนแล้ว คุณรู้สถานการณ์ของฉินเฉาฮุ้ย รู้ว่าเขาต้องพึ่งผีดิบพวกนี้ถึงจะมีชีวิตอยู่ได้ ไม่อย่างนั้นจะเป็นซากเนื้อเน่าเปื่อย กลายเป็นซากเนื้อแล้วตายจาก หลังจากนั้น......"

เย่หนิงมองฉินเฉาฮุ้ยอีกครั้ง "บางที คนคนนี้ที่สร้างผีดิบฉินเฉาฮุ้ยอาจขาดคุณไม่ได้! ถึงได้เปลี่ยนให้เป็นเช่นนี้ใช่ไหม"

มู่หรงซีแทบอยากจะพุ่งไปตบเย่หนิงให้ตาย เธอไม่ได้ทำทั้งหมดนี้ และเธอไม่ได้คิดถึง อย่างนั้นก็เป็นเธอเองที่ลากฉินเฉาฮุ้ยเข้ามาเอง

ใบหน้าของมู่หรงซีประหลาดใจ "เฉาฮุ้ย หรือว่าคุณจะเชื่อคำพูดของเธอ ความรู้สึกของพวกเราสองร้อยกว่าปี พวกเราอยู่ด้วยกันกว่าสองร้อยปี คุณรู้จักเธอแค่สองวัน เธอพูดไปเรื่อยเปื่อยคุณก็เชื่อ แล้วก็สงสัยฉันแล้วงั้นเหรอ"

เย่หนิงถอนหายใจ "พี่มู่หรง คุณรีบฆ่าปิดปาก คนอื่นจะไม่สงสัยหรือไง" 

มู่หรงซีพูดเสียงเย็นว่า "ฉันจะฆ่าคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่า จะทำไมล่ะ!"

เธอพูดพลาง พูดกับฉินเฉาฮุ้ยอีกครั้งว่า "ถ้าก็คุณเชื่อเธอจริงๆ งั้นฉันก็จะไป!"

ฉินเฉาฮุ้ยฉีกยิ้ม "น่าน่า เธอก็แค่พูดเท่านั้นเอง คุณจะตื่นเต้นทำไม อย่าโกรธเลยนะครับ" 

สีหน้าของมู่หรงซีไม่น่าดูเป็นอย่างมาก "ฉินเฉาฮุ้ย คุณเชื่อคำพูดของเธองั้นเหรอ" 

มู่หรงซีพูดพลาง ยิ้มเย็นแล้วพูดขึ้นว่า "เย่หนิง เธอมองไม่ออกจริงๆ หรอ ว่าฉันยังมีความสามารถอะไรอีก" 

"ก็เรื่องของเธอสิ" เย่หนิงพูดอย่างไม่สนใจ "คำพูดของคุณ ก่อนหลังเดิมทีก็ขัดแย้งกันอยู่แล้ว เป็นเรื่องโกหกอยู่แล้ว มันยากมากที่จะทำให้คนเชื่อถือได้!"

"ฉันพูดก่อนหลังขัดแย้ง เรื่องโกหกทั้งเพเหรอ" 

"หรือว่าไม่ใช่ล่ะ" เย่หนิงพูดอย่างช้าๆ ว่า "ถ้าให้ฉันพูด ความจริงทั้งหมดนี้ล้วนเป็นแผนที่คุณวางเอาไว้ทั้งนั้น ใช้ประโยชน์จากฉินเฉาฮุ้ยให้เขาช่วยราชาผีดิบออกมา! ความจริงแล้วเมื่อสองร้อยกว่าปีก่อน ก็ได้วางแผนนี้เอาไว้แล้ว เพราะคุณรอเวลานี้มาโดยตลอด รอช่วงที่ผนึกอ่อนแรง ซึ่งก็ตรงกับวันสุริยุปราคาพอดี เพื่อวันนี้คุณถึงกับต้องรอกว่าสองร้อยปี!"

"เพื่อยืนยันว่าจะไม่ผิดพลาด คุณถึงได้วางแผนเอาไว้ไม่น้อย อันดับแรกคุณต้องมีผู้ช่วยก่อน! ตามที่พูด ถึงแม้ในสี่ขุนศึกจะตายไปแล้วสองคน แต่ยังเหลืออีกสองคน มีพวกเขาช่วยเหลือ คุณต้องได้รับชัยชนะอย่างแน่นอน แต่ทั้งสองคนนี้เดิมทีกลับไม่อยากเข้าร่วมสงครามระหว่างผีดิบกับมนุษย์ ยิ่งกว่านั้นยังไม่อยากปล่อยราชาผีดิบให้ออกมาทำร้ายมนุษย์อีกต่อไป คุณไม่ได้รับการช่วยเหลือจากพวกเขา ถึงต้องหาผู้ช่วยคนอื่นให้มาช่วยเหลือ คุณอยากหากลุ่มคนที่มีความภักดีต่อคุณ เพื่อใช้คน ดังนั้น คนที่สร้างผีดิบ ก็เลยมาเช่นนี้เอง!"

"คุณใช้วิธีใหม่ทั้งหมดสร้างผีดิบจำนวนมาก เพื่อคุณจะได้ใช้ ทว่าน่าเสียดายผีดิบเหล่านั้นส่วนใหญ่แล้วมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นเนื้อเน่าเสียแล้ว คุณลองใช้วิธีมากมาย สุดท้ายในที่สุดมีผลิตภัณฑ์สองชิ้นที่ดำรงชีวิตต่อไปได้ ฉินเฉาฮุ้ยก็คือหนึ่งในนั้น" 

เย่หนิงฉีกยิ้ม "ฉันพูดไม่ผิดใช่ไหม" 

มู่หรงซีฉีกยิ้มเย็นแต่ไม่พูด 

เย่หนิงเองก็ไม่สนใจเธอ พูดต่อไปว่า "ที่คุณวางแผนเอาไว้เช่นนี้ เพราะก่อนหน้านี้กองทัพผีดิบถูกทำลายไปไม่น้อย ในช่วงเวลาสั้นที่คุณต้องสร้างกองทัพ เพื่อที่จะสร้างกองทัพผีดิบได้โดยเร็ว คุณถึงต้องใช้วิธีนี้ คุณขุดคนตายออกมาจากในหลุมศพ ท้ายที่สุดขนาดคนเป็นคุณก็ไม่ยอมปล่อย! พึ่งพาผู้สร้างผีดิบ ไม่สนว่าคนตายหรือคนเป็น คุณก็เปลี่ยนพวกเขาเป็นผีดิบทั้งหมด! โดยคุณรับปากว่าจะให้ชีวิตอมตะกับพวกเขา เพื่อที่จะให้พวกเขาขายชีวิตให้กับคุณ!"

"อืม ถูกแล้ว ถ้าฉันเดาไม่ผิด ฉันคิดว่าคุณคงจะใช้ของอย่างอื่นที่ทำให้ควบคุมพวกเขาได้ ยกตัวอย่างเช่นพวกแมลงดูดเลือดไงล่ะ ถ้าพวกเขาไม่ฟังคำสั่งของคุณ คุณก็จะไม่ให้ยากับพวกเขา คนทุกคนล้วนกลัวความตาย คุณบีบบังคับโดยการใช้ลูกอมมาล่อ คนเหล่านั้นถึงได้ขายชีวิตให้ คุณพยายามสร้างผีดิบอย่างสุดชีวิต โดยที่ไม่สนใจความเป็นความตายของพวกเขาเลยสักนิด ถึงอย่างไรก็เป็นแค่การใช้ประโยชน์ตัวหมากเท่านั้น รอจนคุณช่วยราชาผีดิบออกมาได้ คนเหล่านี้ก็จะไม่มีประโยชน์อีกต่อไปแล้ว เพราะกองทัพกว่าหนึ่งพัน หนึ่งหมื่นชีวิต ไม่ได้เหนือกว่าราชาผีดิบเลย! ผีดิบพวกนี้มีค่าให้ใช้ประโยชน์แค่ครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นไม่ว่าจะเป็นหรือตาย คุณก็ไม่สนใจแล้ว!"

"ส่วนที่ว่าทำไมคุณถึงอยากช่วยราชาผีดิบออกมานั้น" เย่หนิงมองฉินเฉาฮุ้ย แล้วฉีกยิ้มอย่างแฝงความนัยว่า "เพื่อเฉาฮุ้ย ฮ่าๆ......" 

มู่หรงซีพูดเสียงเย็นว่า "ฉันกับคนคนนั้นไม่มีความสัมพันธ์ฉันท์พ่อลูกมานานแล้ว! แม่ของฉันถูกเขาฆ่าตาย! ส่วนฉันก็ไม่เคยเห็นคนคนนี้เป็นพ่อเลยด้วยซ้ำ! เขากับฉันไม่มีความเกี่ยวข้องกันเลยสักนิด!"

"ผิดๆๆ!" เย่หนิงส่ายหน้า "พวกคุณไม่เพียงแต่เกี่ยวข้องกัน ทั้งยังมีความเกี่ยวข้องที่สำคัญมากๆ อีกด้วย งั้นฉันขอลองคิดดูนะ! ถ้าไม่ ฉันจะเล่าเรื่องหนึ่งให้พวกคุณฟัง"

มู่หรงซียิ้มเย็น "แต่ฉันไม่สนใจจะฟังเรื่องของคุณหรอก" 

"คุณไม่สนใจ บางทีฉินเฉาฮุ้ยอาจจะสนใจก็ได้" เย่หนิงมองฉินเฉาฮุ้ย ถามว่า "ฉินเฉา สนใจอยากฟังเรื่องที่ฉันจะเล่าไหมคะ" 

คาดไม่ถึงว่าฉินเฉาฮุ้ยดูจะสนใจเป็นอย่างมาก "ไหนลองพูดมาสิ" 

"เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหนึ่งพันปีก่อน" เย่หนิงกลืนน้ำลาย แล้วจึงพูดอย่างช้าๆ ว่า "เวลานั้นมีท่านอ๋องคนหนึ่งที่เก่งกาจสามารถและเชี่ยวชาญการรบ ถึงแม้ท่านอ๋องจะเก่งกาจมาก ทว่าน่าเสียดาย..."