ตอนที่ 219

ตอนที่ 219 อิจฉาริษยา

เสิ่นอี้พยักหน้า "มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เหมือนกัน แต่มีบางอย่างที่ไม่เหมือนกัน ไม่ต้องพูดถึงวิธีการก่อคดี อาจเป็นไปได้ว่าฆาตกรหาเครื่องมือที่ใช้ประโยชน์ จุดนี้ไม่สามารถพูดได้ ดังนั้นแล้วมีทางเป็นไปได้มากกว่าฆ่าเพราะความชอบ ก็เหมือนกับคดีของรายแรก เสี่ยวหลิงมีความเป็นไปได้มากว่ามีคนนัดเธอไปคุยที่ซอยข้างหลัง ผลกลายเป็นว่าเสี่ยวหลิงทำให้ฆาตกรบันดาลโทสะ ฆาตกรเลยใช้เข็มขัดหนังรัดคอเสี่ยวหลิงจนตาย” 

"คดีที่สองก็มีความเป็นไปได้ว่าฆาตกรมาถึงที่ห้องของเสี่ยวถิง บางทีมีพูดคุยอะไรกับเธอ ผลลัพธ์กลายเป็นว่าคุยกันไม่จบ ดันไปทำให้ฆาตกรโมโห เขาก็เลยคว้ามีดปอกผลไม้แล้วแทงเสี่ยวถิงจนตาย! ถ้าฆาตกรที่ฆ่าเสี่ยวหลิงและเสี่ยวถิงเป็นคนเดียวกัน คนคนนี้จะเป็นใคร เรื่องอะไรที่ทำให้เขาบันดาลโทสะ ถึงขั้นลงมือฆ่าคนได้"

เหล่าเทียพูดว่า "ในบาร์ผู้ชายที่มีความสัมพันธ์กับเสี่ยวหลิงและเสี่ยวถิงมีไม่น้อย โดยทั่วไปก็จะเป็นแขกของบาร์ แต่ถ้าคนที่ช่วงนี้ทั้งสองอยู่ด้วยมากหน่อย ก็คงจะเป็นฉินเฉาฮุ้ย"

เสิ่นอี้เองก็เห็นด้วยกับจุดๆ นี้ "แน่นอน แต่ผมกลับคิกว่ามีความเป็นไปได้มากว่าฉินเฉาฮุ้ยจะถูกใส่ร้าย!"

ทุกๆ คนต่างก็ตกใจ 

หยางปินรีบพูดขึ้นว่า "ดังนั้นมีความเป็นไปได้มากว่าฆาตกรจะไม่มีความแค้นอะไรกับผู้ตายทั้งสองที่ฆ่าพวกเธอทั้งสองคน เพราะตั้งใจใส่ร้ายฉินเฉาฮุ้ย ใจจริงคนที่เขาเกลียดและอยากฆ่าจริงๆ ความจริงแล้วคือฉินเฉาฮุ้ย! ถ้าเป็นอย่างนี้ฆาตกรคนนั้นไม่ได้อยากฆ่าคน แต่เป็นการฆาตกรรมโดยเจตนา เขาวางแผนที่จะฆ่าเสี่ยวหลิงและเสี่ยวถิงมาก่อนและเจาะจงใส่ร้ายฉินเฉาฮุ้ย ดังนั้นจึงตั้งใจเรื่องเลือกเป็นพิเศษ หลังจากที่เลือกผู้ตายสองคนที่เคยพบกับฉินเฉาฮุ้ย จึงได้ลงมือ"

เสิ่นอี้พยักหน้า "มีความเป็นไปได้ บางทีเดิมทีฆาตกรเองก็อยากฆ่าเหยื่อสองคน แต่กลัวว่าตำรวจจะสงสัยเขาเข้า ดังนั้นมีความเป็นไปได้ว่าอาจอยากใส่ร้ายฉินเฉาฮุ้ย"

"อืม..." หยางปินกล่าว "นี่ก็ใช่ พูดเช่นนี้ นอกจากฉินเฉาฮุ้ย มีความเป็นไปได้ว่าแขกมีความสัมพันธ์กับเหยื่อทั้งสองคนก่อนหน้านี้ กระทั่งยังมีความเป็นไปได้ว่าจะเป็นคนในบาร์ ขอบเขตยังค่อนข้างกว้าง จุดที่สำคัญที่สุดคือก่อนหน้านี้ไม่รู้ว่าเหยื่อทั้งสองคนมีความแค้นกับใครบ้าง บางทีพวกเราคงต้องเลือกสืบจากคนข้างตัวของฉินเฉาฮุ้ยก่อน" 

เสิ่นอี้พูดว่า "เบาะแสของทั้งสองทางเองก็ห้ามทิ้ง ต้องสืบเช่นกัน"

"หัวหน้าหยาง นี่เป็นบันทึกการโทรที่ถ่ายออกมาครับ!" จงอี้ฮ่าวเอารายชื่อที่อยู่ในมือส่งให้หยางปิน "เมื่อคืนวานผู้ตายโทรศัพท์หาฉินเฉาฮุ้ยแน่ๆ เวลาคือตอนกลางคืน หนึ่งทุ่มสี่สิบเจ็ดนาที ตอนนั้นฉินเฉาฮุ้ยไม่รับ หลังจากนั้นตอนสามทุ่มสิบเอ็ดนาที ผู้ตายโทรอีกครั้ง ครั้งนี้ฉินเฉาฮุ้ยรับโทรศัพท์ คุยกันประมาณสองนาทีสี่สิบสี่วินาที หลังจากนั้นก็ไม่มีแล้ว"

หยางปินดูแล้วพูดว่า "มีความเป็นไปได้ว่าจะนัดกันไว้แล้ว ดังนั้นถึงได้ไม่โทรศัพท์อีก ตรวจสอบกล้องวงจรปิดที่อยู่ใกล้เคียง ดูว่าได้จับภาพรถของฉินเฉาฮุ้ยเอาไว้หรือไม่ แต่ถ้าเป็นแผนการฆาตกรรมของเขา เกรงว่าจะไม่มีทางถ่ายภาพรถของเขาได้จริง ถึงแม้ว่าเขาจะมา คงจะปลอมแปลงและไม่ทำให้พวกเราตรวจสอบได้"

"ใช่!" เสิ่นอี้พูด "ถึงยังไงผมก็ยังตัดสินไปที่แนวโน้มก่อนหน้านี้ ฉินเฉาฮุ้ยไม่ใช่ฆาตกร! เพราะเขาไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ แค่สาวนั่งดริ้งสองคนในผับ ถ้าฉินเฉาฮุ้ยจะจัดการกับพวกเธอจริงๆ สั่งลงไปแค่ประโยคเดียวต้องมีคนช่วยเขาจัดการอย่างแน่นอน ตัวฉินเฉาฮุ้ยไม่เห็นต้องลงมือเองเสียด้วยซ้ำ"

หยางปินพูดออกมาว่า "พูดเช่นนี้ งั้นก็มีความเป็นไปได้มากฉินเฉาฮุ้ยจะถูกใส่ร้าย แต่คนที่ลงมือทำเรื่องนี้ แน่นอนว่าต้องค่อนข้างเข้าใจสถานการณ์เป็นอย่างดี รู้ว่าเสี่ยวหลิงและเสี่ยวถิงจะพบกับฉินเฉาฮุ้ยเมื่อไหร่ เวลาไหนเหมาะสมที่สุดที่จะใส่ร้ายฉินเฉาฮุ้ย และอีกอย่างเขายังต้องมีโอกาส เอากระดุมชุดของฉินเฉาฮุ้ย คนคนนี้เป็นใครกัน"

"ต้องเป็นคนที่มักอยู่กับฉินเฉาฮุ้ยและเหยื่อสองคนนั้น" เสิ่นอี้ครุ่นคิด "ถ้าบอกว่ามีโอกาสเอากระดุมชุดของฉินเฉาฮุ้ย..."

ลู่เว่ยรีบพูดว่า "คนรับใช้ในบ้านของฉินเฉาฮุ้ย"

เสิ่นอี้ไม่รู้ว่าจะขำหรือจะร้องไห้ดี "คนรับใช้ในบ้านของฉินเฉาฮุ้ย เขาอยู่ในบ้านของฉินเฉาฮุ้ยดีๆ ไม่เป็นหรือไง ไหงต้องออกมาฆ่าคนด้วย อีกอย่างถ้าเป็นแค่คนรับใช้ในบ้านของฉินเฉาฮุ้ย จะแน่ใจได้ยังไงว่าฉินเฉาฮุ้ยจะไปที่ไหนบ้าง แล้วเป็นไปไม่ได้ที่จะทราบว่าฉินเฉาฮุ้ยไปพบกับใครบางคนในบาร์ ยังมีอีกนิด ผมว่าผู้ตายทั้งสองคนและฆาตกรต้องรู้จักกันอย่างแน่นอน และยังต้องเป็นคนที่คุ้นเคยมากๆ อีกด้วย!" 

"งั้นสำหรับเสี่ยวหลิง มีคนแปลกหน้านัดเธอไปในตรอกหลังบาร์ เธอจะไปไหม ยังมีเสี่ยวถิง พวกคุณจำได้ไหม ตอนที่เธอตาย สวมชุดนอน แล้วยังเป็นชุดนอนแนวเซ็กซี่ ถ้าไม่ใช่คนที่เชื่อใจมากๆ เธอคงไม่มีทางสวมชุดเช่นนี้ไปพบคนคนนั้นหรอก" 

"คนคุ้นเคยเหรอ และอีกอย่างยังเป็นผู้ชาย..." ลู่เว่ยรีบพูดว่า "ต้องเป็นแขกที่บาร์อย่างแน่นอน!" 

"คุณค้นหาในใบรายชื่อหรือยัง" เสิ่นอี้ถามเหล่าเทีย

"หาแล้ว มีหลายคนที่มักเลือกเสี่ยวหลิง เสี่ยวถิง แต่ไม่มีความขัดแย้ง...นอกจากฉินเฉาฮุ้ย ไม่มีแขกเรียกทั้งสองคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเร็วๆ นี้ยิ่งไม่มีเลย เพราะทั้งหมดรู้ว่าพวกเธอเป็นคนของฉินเฉาฮุ้ย ปกติก็เลยไม่เลือก แต่หลังจากที่เสี่ยวหลิงแย่งตำแหน่งของเสี่ยวถิง ยังมีชายอีกคนหนึ่ง แต่ผู้ชายคนนั้นไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ กับเสี่ยวหลิง ทว่าหลังจากนั้นกลับพัวพันกับเสี่ยวเหลียน ได้ยินว่ามาว่าถูกเสี่ยวถิงจับได้ตอนอยู่บนเตียง เลยทำให้ทะเลาะกัน"

"อืม" เสิ่นอี้รีบถามว่า "เกิดอะไรขึ้น"

เมื่อกี้มาม่าซังคนนั้นถึงแม้ว่าจะพูดเรื่องนี่ออกมานิดหน่อย แต่จับได้เรื่องบนเตียง

จงอี้ฮ่าวพูดว่า "เกิดอะไรขึ้นนั้น ก็ไม่ค่อยแน่ใจนัก ได้ยินมาว่าเสี่ยวเหลียนคนนั้น ระยะเวลาที่มาทำงานที่บาร์ฮวางเจียก็ใกล้ๆ กับเสี่ยวถิง ทั้งสองคนนี้ถึงแม้ว่าจะเป็นคนบ้านเดียวกัน อายุใกล้ๆ กัน แต่มีความสัมพันธ์ไม่ดีต่อกันมาโดยตลอด งานแบบนี้ทำให้พวกเธอชอบการแข่งขัน บางครั้งมีการแย่งแขกกัน มีหมดแหละ ดังนั้นถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้จะมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน พอทะเลาะกับบ่อยๆ เข้า ทะเลาะกันมากก็เลยเกิดเป็นความแค้นขึ้นมา" 

"ได้ยินพวกเขาพูดว่า เสี่ยวถิงและเสี่ยวเหลียน ตั้งแต่เข้ามาที่บาร์วันแรก แก่งแย่งชิงดีกันมาโดยตลอด แย่งแขก แย่งคู่ขา ภายหลังที่เสี่ยวถิงแย่งฉินเฉาฮุ้ยไป เขาเป็นคนที่เสี่ยวเหลียนสนใจมานาน และมักถูกเสี่ยวถิงโอ้อวดต่อหน้า ลึกๆ ในใจเลยทำให้เสี่ยวเหลียนเกลียดเสียวถิงเป็นอย่างมาก ภายหลังที่มีคนมาแย่งฉินเฉาฮุ้ยจากเสี่ยวถิง เสี่ยวเหลียนก็เลยหัวเราะเยาะ แต่คิดไม่ถึง ไม่นานก็ชิงแขกรายใหญ่ไปได้อีก “

"มีอยู่คืนหนึ่ง เธอบอกว่าป่วย เลยเลิกงานกลับไปเร็วหน่อย ผลกลายเป็นว่าเห็นเสี่ยวเหลียนกับผู้ชายคนนั้นกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกัน ทำให้เสี่ยวถิงโกรธจัด ทะเลาะกันใหญ่โต ทะเลาะจนคนทั้งบาร์ต่างก็รู้กันหมด ขนาดมาม่าซังพูดออกหน้า เสี่ยวถิงยังมองข้าม"