ตอนที่ 105

ตอนที่ 105 คดีเก่า

เสิ่นอี้ไม่แปลกใจเลยสักนิดที่เห็นปฏิกิริยาเช่นนี้ของเหล่าเทีย 

ในห้องนี้ คนที่อายุมากที่สุดก็คือเหล่าเทีย หลายสิบปีก่อนที่เกิดคดีนี้ขึ้น เขาเข้ามากองสอบสวนแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็นคนจัดการกับคดีนี้ แต่ก็คงเคยได้ยินมาบ้าง

เป็นอย่างที่คิด ทันใดนั้นเหล่าเทียก็พูดอีกครั้งอย่างรวดเร็วว่า “เรื่องนี้น่าจะเกิดขึ้นราวๆ 14 ปีหรือ 15 ปีก่อนได้ ตอนนั้นผมเพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่ถึง 2 ปี แม้ว่าจะไม่ได้อยู่กองคดีพิเศษ แต่ก็ให้ความร่วมมือช่วยงานสอบสวนบางส่วน ยุ่งเกี่ยวกับข้อมูลตรงนั้นน้อยมาก ดังนั้นเลยรู้ไม่มากเท่าไหร่”

"พอศาสตราจารย์เสิ่นพูดแบบนี้ ผมก็คิดขึ้นมาได้ คดีฆ่าต่อเนื่องเมื่อสิบกว่าปีก่อน ทั้งวิธีการที่ฆาตกรก่ออาชญากรรม และวิธีการที่ฆาตกรก่ออาชญากรรมในตอนนี้เหมือนกันมาก! ยิ่ง...ยิ่งวิธีการเคลื่อนย้ายศพ......" 

“ผมจำได้ว่าคดีฆ่าต่อเนื่องก่อนหน้านี้ก็เหมือนจะเป็นแบบนี้ หลังจากแยกชิ้นส่วนศพก็จะแบ่งชิ้นส่วนศพลงไปกล่องกระดาษ ห่อเอาไว้เป็นอย่างดี แล้วเลือกเคลื่อนย้ายศพไปในสถานที่ต่างๆ กัน ทุกชิ้นส่วนของศพ ถูกเคลื่อนย้ายทั้งหมดสามครั้ง ต้องเป็นแบบนี้แน่นอน" 

เวลาผ่านไปนานมากแล้ว อีกทั้งครั้งนั้นเหล่าเทียก็ไม่ได้ร่วมสืบสวน ดังนั้นจึงจำได้ไม่แม่นยำนัก แต่วิธีการเคลื่อนย้ายศพเขากลับจำได้ เพราะมีการใช้กล่องกระดาษแบบนี้เหมือนกัน แล้วยังห่อเอาไว้อย่างดี การกระทำเช่นนี้พบได้น้อยมาก จึงทำให้เขาสามารถจดจำได้อย่างแม่นยำ

จงอี้ฮ่าวพูดอย่างสงสัยว่า "ปีนั้นคดีปิดไม่ได้ ฆาตกรอยู่เงียบมาหลายสิบปี แล้วจึงก่อคดีขึ้นอีกครั้งเหรอครับ"

"คดีปิดได้แล้ว!" เหล่าเทียบุ้ยปาก "ทำไมคดีถึงยังจะปิดไม่ได้ล่ะ ทีแรกนั้นทางจังหวัดได้ออกคำสั่งว่าต้องปิดคดีให้ได้ภายในหนึ่งเดือน แล้วหลังจากนั้นคดีก็ปิดได้จริงๆ แม้แต่ฆาตกรก็ถูกจับกุม แล้วก็ถูกยิงเป้าในปีเดียวกัน" 

"งั้นเกิดอะไรขึ้น" จงอี้ฮ่าวยิ่งรู้สึกประหลาดใจ "ฆาตกรรมเลียนแบบหรอ" 

เหล่าเทียสองจิตสองใจเล็กน้อย "นี่......" 

หยางปินรีบถามขึ้นมาทันที "รายละเอียดของคดี ตอนนั้นได้มีการประกาศออกไปไหม?"

เหล่าเทียยิ้มแห้งๆ “หัวหน้าหยาง ชิ้นส่วนของศพถูกใส่เอาไว้ในกล่องกระดาษเหมือนครั้งนี้ รายละเอียดเหล่านี้ เดิมทีก็ไม่ต้องพึ่งการประกาศของกรมตำรวจอยู่แล้ว ทั้งยังไม่ใช่ความลับอะไร! อีกอย่างทีแรกคนที่พบชิ้นส่วนศพเหล่านี้ ก็ไม่ใช่คนของกองสอบสวน ข้อมูลเหล่านี้ เลยแพร่ออกไปได้อย่างง่ายดาย"

หยางปินครุ่นคิดแล้วพูดออกมาว่า "ถ้าพูดอย่างนี้ ก็เป็นไปได้มากว่าจะเป็นการฆาตกรรมเลียนแบบ! แต่ทำไมฆาตกรถึงต้องเลียบแบบคดีเมื่อสิบปีก่อนด้วย ตอนที่เห็นคดีนี้ครั้งแรกมีตรงไหนที่พิเศษบ้าง หรือว่าฆาตกรรู้สึกว่าการนำศพไปใส่ห่อแบบนี้เป็นความคิดที่สร้างสรรค์ดี ดังนั้นเลยคิดที่จะเลียนแบบ"

เสิ่นอี้ค่อยๆ พูดขึ้นมาอย่างช้าๆ ว่า “แฟ้มคดีนั่นก่อนหน้านี้ผมได้ดูคร่าวๆ แล้ว จริงๆ แล้วเรื่องเมื่อ 15 ปีก่อน สถานที่ก็คือเมืองตงไห่!”

เสิ่นอี้พูดจบ ก็เอาแฟ้มข้อมูลคดีต่อเนื่องในอดีตส่งไปให้เย่หนิง ส่วนหยางปินก็รอว่าคนอื่นๆ จะพูดอะไร

ตอนนั้นไม่ถึงครึ่งเดือน ภายในเมืองตงไห่ก็เผชิญกับคดีหั่นศพที่มีมาต่อเนื่อง และส่งผลกระทบที่เลวร้ายมากๆ!

คดีฆาตกรรมเริ่มต้นตั้งแต่เดือนสิงหาคมจนถึงเดือนธันวาคม ในสามสิบวันจะเกิดขึ้นหนึ่งครั้ง ครั้งแรก ช่วงเวลาที่ค้นพบชิ้นส่วนศพคือวันที่ 5 เดือนสิงหาคม สิ่งแรกที่พบก็คือส่วนขาที่ถูกหั่นออกมาเป็นชิ้นๆ กระทั่งวันถัดมา นั่นก็คือวันที่ 6 เดือนสิงหาคม ส่วนที่เหลือของร่างกายถูกพบในสถานที่สองแห่ง เมื่อผ่านการชันสูตร ก็ยืนยันได้ว่าเป็นอวัยวะส่วนอื่นๆ ของผู้ตายคนเดียวกัน

ผู้ตายเป็นวัยรุ่นเพศหญิง เสียชีวิตเพราะสูญเสียเลือดเป็นจำนวนมาก เธอถูกมีดแทงที่บริเวณหน้าอกสองครั้ง และถูกแทงที่ช่องท้องสี่ครั้ง ทว่ากลับไม่พบร่องรอยบาดแผลที่ส่วนอื่น แล้วก็เช่นเดียวกันไม่มีหลักฐานยืนยันว่าก่อนหน้านี้ผู้ตายถูกล่วงละเมิดทางเพศ

หลังจากที่เหยื่อตายชิ้นส่วนของศพถูกหั่นออกมารวมกันได้ทั้งหมด 10 ชิ้น 

แขน และขา ถูกหั่นแยกออกมาได้ทั้งหมด 8 ชิ้น 

ส่วนหัวถูกตัดออกมา และชิ้นส่วนของแขนที่ถูกตัดทั้งหมด 4 ชิ้น ถูกยัดลงไปในกล่องกระดาษ นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่พบชิ้นส่วนศพ 

สิ่งที่พบเป็นอันดับแรกๆ คือชิ้นส่วนของขาทั้งสองข้างที่ถูกหั่นออกเป็นสี่ส่วน รองลงมาก็คือลำตัว 

แต่ทุกชิ้นส่วนของศพ ฆาตกรใช้วิธีเคลื่อนย้ายศพเหมือนกัน อันดับแรกคือใส่เข้าไปในกล่องกระดาษ หลังจากนั้นก็ห่อด้วยกระดาษสีข้างนอก แล้วก็ผูกด้วยริบบิ้น ห่ออย่างสวยงามจนคล้ายกับกล่องของขวัญปกติทั่วไป

ไม่มีใครทราบว่าทำไมฆาตกรถึงได้ทำแบบนี้ แต่นี้กลับกลายเป็นลักษณะพิเศษที่เห็นได้อย่างขัดเจน 

นอกนั้นแล้ว ฆาตกรไม่ได้ทิ้งหลักฐานการกระทำที่ผิดกฎหมายใดๆ อีก ลายนิ้วมือ เส้นผม คราบเลือด...ไม่มีให้พบเห็น ทางตำรวจได้ตรวจสอบร่างของผู้ตายหนึ่งรอบ ทว่ากลับไม่พบร่องรอยน่าสงสัยใดๆ แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาคิดไม่ถึงคือ คดีฆ่าหั่นศพคดีแรกยังไม่ทันปิด เหยื่อรายที่สองก็โผล่มาเสียแล้ว 

วันที่สิบเอ็ดเดือนกันยายน วันที่สิบสอง วันที่สิบห้า ช่วงระยะเวลาสั้นๆ ไม่กี่วัน ในสถานที่ต่างๆ กัน ได้พบชิ้นส่วนร่างกาย เหตุผลการตายและวิธีการหั่นศพเหมือนกับเหยื่อรายแรกที่พบเมื่อหนึ่งเดือนก่อน สิ่งที่เหมือนกันคือวิธีการแทงหน้าอกและเอวอยู่หลายครั้ง เหยื่อสูญเสียเลือดเป็นจำนวนมากและตาย หลังจากตายก็ถูกหั่นศพ 

ชิ้นส่วนของร่างกายถูกหั่นออกมาสิบส่วน วิธีการห่อเหมือนกับเหยื่อก่อนหน้านี้ ส่วนหัวและแขนทั้งสองข้างใส่อยู่ด้วยกัน ขาทั้งสองข้างถูกใส่อยู่ในกล่องกระดาษใบหนึ่ง ลำตัวใส่อยู่อีกกล่อง ถูกแบ่งออกเป็นสามชุด ถูกเคลื่อนย้ายไปในสถานที่ที่แตกต่างกัน กล่องกระดาษถูกบรรจุอยู่ในถุงพลาสติก ที่ถูกผูกเป็นปม

คล้ายกับกล่องของขวัญขนาดใหญ่! 

ไม่รู้ว่าอยากจะส่งของขวัญให้กับครอบครัวผู้ตาย หรือว่าส่งของขวัญให้กับตำรวจ!

คดีเก่ายังปิดไม่ได้ เหยื่อรายใหม่ก็ปรากฏเสียแล้ว เมื่อวิธีการก่อคดีเหมือนกันจึงเป็นเรื่องปกติที่ทางตำรวจจะต้องมีการตรวจสอบ แต่จากร่างเหยื่อของผู้ตายทั้งสองคนกลับไม่พบสิ่งที่เกี่ยวเนื่องใดๆ ถึงแม้จะส่งกองกำลังตำรวจเข้าไปช่วยตรวจสอบมากขนาดไหน ทว่ากลับไม่บรรลุผลใดๆ เลย

ฆาตกรเป็นคนที่ฉลาดหลักแหลม เขาไม่ทิ้งร่องรอยหรือเงื่อนงำใดๆ เอาไว้ และในขณะเดียวกัน การสืบสวนคดีอาชญากรรมก็ไม่ได้มีความก้าวหน้าเหมือนตอนนี้ แม้แต่กล้องวงจรปิดก็ยังไม่มี การปิดคดี จึงเป็นเรื่องที่ลำบากลำบน ผลกลายเป็นว่าสองคดีก่อนหน้านี้ยังไม่ทันได้ปิด ก็เกิดคดีที่สามขึ้น และปาไปถึงคดีฆ่าหั่นศพรายที่สี่เสียแล้ว  

เพราะเวลานั้นฆาตกรเคลื่อนย้ายศพตามใจชอบ ผู้ที่คนพบศพจึงล้วนเป็นชาวบ้าน ในช่วงเวลาไม่กี่เดือนที่เกิดคดีฆาตกรต่อเนื่อง ข่าวก็แพร่สะพัดไปทั่วทั้งเมืองตงไห่ ทางตำรวจเลยต้องออกประกาศคำเตือน เตือนชาวบ้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิงว่าตอนกลางคืนห้ามอยู่บ้านเพียงลำพังเป็นอันขาด เพื่อหลีกเลี่ยงเหตุการณ์ไม่คาดคิด

มีผู้หญิงวัยรุ่นหลายคนกลายเป็นเหยื่อ ทว่าทางตำรวจกลับไม่สามารถปิดคดีได้ ทำให้ผู้คนหวาดหวั่นเป็นจำนวนมาก ทางจังหวัดเลยส่งเจ้าหน้าที่ลงมาแล้วจัดตั้งกลุ่มเฉพาะกิจ ทั้งออกคำสั่งไปที่ผู้กำกับว่าต้องปิดคดีให้ได้ภายในหนึ่งเดือน สำนักงานสาขาและสถานีตำรวจหลายแห่งในเมืองตงไห่ส่งคนมา สิ่งสำคัญที่สุดก็คือช่วยตรวจสอบและค้นหาหลักฐาน งานมีมากมายมหาศาล ถึงกำลังตำรวจจะมีมากขึ้น แต่หลายเดือนมานี้ ตรวจหาเบาะแสเท่าไหร่ก็ตรวจหาไม่พบ

ทว่าจากการตรวจสอบใหญ่ครั้งนี้ ในที่สุดก็ทำให้พวกเขาได้พบกับเบาะแส