ตอนที่ 102

ตอนที่ 102 เกี่ยวข้องกันไหม

สามีของเมิ่งซินถงทำงานอยู่ต่างถิ่น วันหยุดมักจะชอบออกไปเตะบอลกับเพื่อนร่วมงาน ตกปลา ออกไปทำกิจกรรมกลางแจ้ง หลายวันมานี้ที่เกิดเรื่องกับเมิ่งซินถง เขาออกไปปีนเขากับเพื่อนพอดี ก่อนหน้าที่จะไปเขาก็เคยบอกกับเมิ่งซินถงเอาไว้แล้ว และอีกอย่างสถานที่ที่พวกเขาไปก็ลับตาคนและห่างไกลจากตัวเมือง ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ ดังนั้นสองถึงสามวันมานี้ เขาจึงไม่เคยได้ติดต่อกับเมิ่งซินถง

ตอนที่ทราบข่าวการหายตัวไปของเมิ่งซินถง เขาเองก็เพิ่งกลับมาได้ไม่นาน

เช่นเดียวกับทุกคดีฆาตกรรม ฝ่ายตำรวจมักจะเริ่มสอบสวนจากคนใกล้ตัวก่อน สามีของเมิ่งซินถงคือคนแรกที่ถูกตรวจสอบ แต่ข้อสงสัยดังกล่าวกลับต้องถูกตัดออกไป หลายวันมานี้เขาไม่มีทางมีเวลาวิ่งกลับมาก่อคดีได้

แม้แต่เพื่อนร่วมงานเหล่านั้นของเมิ่งซินถง ก็สอบสวนได้ยาก เพราะต่างก็ไม่รู้ว่าเมิ่งซินถงหายไปตอนไหน จึงได้ข้อมูลมาเล็กน้อยเท่านั้น

ช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์สองวัน เพื่อนร่วมงานเหล่านั้นของเธอ ต่างก็เตรียมกิจกรรมที่จะทำเอาไว้อยู่แล้ว มีบางส่วนที่พาลูกๆ ออกไปเที่ยวเล่น มีบางส่วนที่ออกไปเที่ยวกับเพื่อน ถึงแม้ว่าจะมีพยาน แต่ก็ พิสูจน์ไม่ได้ว่าพยานคนนั้นจะอยู่ในสายตาตลอด 24 ชั่วโมง

ในช่วงเวลานั้นทั้งฝ่ายสามีของเมิ่งซินถง จางหยวนและพ่อแม่ของเธอ ไม่รู้ว่าวิ่งเข้าออกสถานีตำรวจกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง พวกเขากังวล ฝ่ายตำรวจเองก็ร้อนใจ แต่ในเมื่อไม่พบเบาะแสอะไร จึงไม่ได้ลงมือเสียที 

เกรงว่าตอนนั้นคงไม่มีใครคิด ว่าเมื่อมาเจอเมิ่งซินถงอีกครั้ง ก็หลังจากนั้นเกือบจะหนึ่งเดือน และเธอก็กลายสภาพเป็นกองศพเสียแล้ว 

หยางปินถอนลมหายใจ "เช้าวันพรุ่งนี้ผมจะแจ้งครอบครัวผู้ตายให้มายืนยันศพ" 

"แปลกจริงๆ!" ลู่เว่ยหลุดปากพูดออกมา "เธอหายตัวไปเกือบหนึ่งเดือน ทำไมถึงเพิ่งเอาศพมาทิ้ง หรือว่าก่อนหน้านี้เธอจะถูกฆาตกรกักขังมาโดยตลอด”

"ก็อาจเป็นไปได้" หยางปินพูด "ดังนั้นก็ยืนยันได้เรื่องหนึ่ง ว่าฆาตกรต้องมีที่อยู่เป็นของตนเอง ไม่อย่างนั้นคงไม่สามารถกักขังคนคนหนึ่งได้นานขนาดนี้หรอก" 

"หัวหน้าหยางครับ" จู่ๆ เสิ่นอี้ก็พูดโพล่งขึ้นมา "มาดูข้อมูลคนที่หายไปอีกสองคนเถอะครับ"

หยางปินพูดอย่างสงสัย "คุณยังอยากจะดูข้อมูลของคนที่เหลืออีกเหรอ" 

"ใช่ครับ!" สีหน้าของเสิ่นอี้จริงจัง เขาพูดว่า “ร้อยทั้งร้อยเป้าหมายของฆาตกรไม่มีทางหยุดอยู่แค่คนๆเดียว" 

สีหน้าของหยางปินเปลี่ยนแปลงไป "ศาสตราจารย์เสิ่น คุณสงสัยว่าฆาตกรจะลงมือก่อคดีอีกใช่ไหม"

"มีทางเป็นไปได้ อันดับแรกคงต้องดูข้อมูลของอีกสองคนก่อน ผมบอกไม่ได้หรอกว่าจะหาข้อมูลอะไรได้" 

“ดี!" หยางปินไม่พูดอะไรอีก เขานำข้อมูลของผู้หญิงที่หายไปอีกสองคนวางลงบนโปรเจคเตอร์ แล้วพูดอธิบาย 

เหลียงปิง อายุ 28 ปี อาชีพคุณครูประถม

ยังไม่แต่งงาน อยู่คนเดียวในหอพักครูของโรงเรียน 

คู่หมั้นเรียนอยู่ที่ต่างประเทศ เดิมทีวางแผนเอาไว้ว่าปีหน้าจะกลับมาแต่งงานกับเหลียงปิง 

เวลาที่หายตัว อยู่ในระหว่างวันที่ 18-20 กรกฎาคม 

แรกเริ่มช่วงเวลาที่ระบุเอาไว้ คือหลังจากวันที่ 19 กรกฎาคมตอนบ่าย สี่โมง จนถึงวันที่ 20 กรกฎาคมตอน 10 โมงเช้า 

ตอนบ่ายของวันที่ 19 กรกฎาคมเวลา บ่าย 3.57 น. เหลียงปิงยังโพสข้อความลงไปใน Weibo*  

ทว่ารุ่งเช้าของวันถัดมา เวลา 10.04 น. ตอนที่เพื่อนร่วมงานโทรไปหาเธอ โทรศัพท์ก็ปิดเสียแล้ว

เดิมทีเหลียงปิงมีนัดกับเพื่อนคุณครูอีกสองคน ว่าวันอาทิตย์จะไปซื้อของและไปดูหนังด้วยกัน ทว่าตอนเช้าของวันที่ 20 เพื่อนร่วมงานของเธอสองคนไปตามสถานที่ที่นัดกันเอาไว้แต่ก็ไม่พบเธอ โทรศัพท์ไปหา ก็ปิดเครื่อง ทั้งสองคนคิดว่าเหลียงปิงยังนอนไม่ตื่น เลยไม่ได้สนใจ แล้วไปซื้อของและดูหนังกัน 

ตกดึกทั้งสองคนต่างก็ส่ง Weibo ไปหาเหลียงปิง ถามว่าเธอทำอะไรอยู่ แต่เธอก็ไม่ตอบกลับมา หนึ่งในเพื่อนร่วมงานเลยโทรศัพท์ไปหาเธอ แต่โทรศัพท์มือถือกลับยังคงปิดอยู่ ทว่าความผิดปกติเหล่านี้กลับไม่ได้ดึงดูดความสนใจของพวกเธอ

จนกระทั้งตอนเช้าของวันที่ 23 เดือนกรกฎาคม คู่หมั้นของเหลียงปิงพยายามติดต่อเธอหลายครั้ง แต่ก็โทรไม่ติด โทรศัพท์ของเหลียงปิงปิดอยู่ตลอดเวลา

คู่หมั้นของเธอรู้สึกว่ามันแปลกมาก เพราะแต่ไหนแต่ไรโทรศัพท์ของเหลียงปิงไม่เคยปิด เธอติดโทรศัพท์มือถือกว่าอะไรดี ไม่ว่าเวลาไหน ขอแค่มีเวลาเธอก็จะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเล่นแล้ว ตอนแปรงฟันเธอก็เล่น Weixin* และ Weibo อีกทั้งยังชอบถ่ายรูปตัวเอง ไปที่ไหนก็ต้องพกแบตสำรอง เพื่อรับรองว่าโทรศัพท์จะมีแบตตลอด 24 ชั่วโมง 

แต่ตอนนี้ ทำไมจู่ๆ เธอถึงได้ปิดโทรศัพท์ล่ะ

โทรศัพท์มือถือพังเหรอ หรือว่าอะไร

คู่หมั้นของเหลียงปิงจึงดูความเคลื่อนไหวใน Weixin และ Weibo ของเหลียงปิง เขาค้นพบว่าหลายวันมานี้ ทั้งใน Weixin และ Weibo ของเธอไม่มีข้อความใหม่ๆ อัพเดทเลย เช่นนั้นจึงยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่

ตามความเข้าใจของเขาที่มีต่อเหลียงปิง เธอจะต้องอัพเดทสิ่งใหม่ๆ เข้าไปใน Weibo และ Weixin ทุกวัน เห็นอะไรก็จะชอบถ่ายรูป หลังจากนั้นก็จะส่งข้อความมาคุย ในหนึ่งวันเธอมักจะส่งมาหลายข้อความ ไม่เหมือนกับตอนนี้ ที่ผ่านมาหลายวันแล้วแต่กลับไม่ส่งมาเลยสักข้อความเดียว ซึ่งจริงๆ แล้วนั้นเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

คู่หมั้นของเหลียงปิงยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่ามันแปลก  คงไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเหลียงปิงใช่ไหม ไม่อย่างงั้น ไม่มีทางเป็นไปได้เลยว่าหลายวันมานี้  Weibo และ Weixin ของเธอจะไม่มีอะไรอัพเดท แม้แต่โทรศัพท์มือถือก็ยังปิด

คู่หมั้นของเหลียงปิง ก่อนหน้านี้ก็เคยสอนที่เดียวกันกับพวกเธอ ความสัมพันธ์เขากับพวกครูก็จัดว่าดี แล้วยังมีวิธีติดต่อกับพวกเขา เมื่อเขาพบสถานการณ์แปลกๆ ของเหลียงปิง จึงรีบติดต่อไปหาผู้อำนวยการและครูผู้สอนคนอื่นๆ อยากถามว่าหลายวันมานี้พวกเขาได้เจอกับเหลียงปิงบ้างไหม

พอได้ยินจากอาจารย์สองคนบอกว่าเมื่อสองวันก่อน จู่ๆ เหลียงปิงก็ผิดนัดอย่างไม่มีสาเหตุ แล้วหลังจากนั้นยังติดต่อเธอไม่ได้อีก คู่หมั้นของเหลียงปิงจึงรีบร้อน ไหว้วานให้พวกเธอรีบไปดูเหลียงปิงที่หอพัก

หลังจากที่ผู้อำนวยการโรงเรียนได้ยินเรื่องนี้ ก็รู้สึกว่าสถานการณ์มันดูไม่ชอบมาพากล มีหลายคนไปเคาะประตูห้องของเหลียงปิง หลังจากที่ไม่มีการตอบรับ จึงพังประตูเข้าไป ทว่าภายในห้องของเหลียงปิงกลับว่างเปล่า ไม่พบความผิดปกติใดๆ แล้วก็ไม่รู้อีกด้วยว่าเหลียงปิงไปอยู่ที่ไหน 

หลังจากที่หารือกับคู่หมั้นของเหลียงปิงแล้ว ผู้อำนวยการโรงเรียนจึงตัดสินใจแจ้งตำรวจ

จากที่ทำความเข้าใจเบื้องต้นแล้ว ทางตำรวจเข้าใจว่าเหลียงปิงหายไปชั่วคราว อีกทั้งระยะเวลาที่หายตัวไปก็เป็นวันที่สองหลังจากที่เพื่อนร่วมงานของเธอติดต่อไม่ได้

หลังจากที่เหลียงปิงหายตัวไป คนในครอบครัวของเธอไม่ได้รับการติดต่อใดๆ จากเธอ โดยพื้นฐานแล้วไม่สามารถระบุได้เลยว่าเป็นการลักพาตัว แต่ถ้าไม่ใช่การลักพาตัว แล้วเหลียงปิงจะไปอยู่ที่ไหนได้ ตามนิสัยปกติของเธอ ทางตำรวจเองก็ไม่คิดว่าเหลียงปิงจะออกไปไหนคนเดียว จึงเป็นไปได้มากว่าจะถูกลักพาตัว

ตามทีเพื่อนร่วมงานของเหลียงปิงและเพื่อนบอก พวกเขาส่วนใหญ่ต่างก็รู้สึกว่าเหลียงปิงเป็นคนที่นิสัยดีมาก ไม่เหมือนคนที่จะไปมีเรื่องบาดหมางกับใครเค้าได้ และก่อนหน้าที่เธอจะหายไป ก็ไม่รู้สึกว่าเธอมีอะไรแปลกๆ ตอนกลางคืนวันพุธ ตอนที่เธอออกไปร้องเพลง KTV (คาราโอเกะ) กับเพื่อนร่วมงานยังอารมณ์ดีอยู่เลย

Weibo* คือ โปรแกรมแชทของจีน

Weixin* คือ โปรแกรมที่สามารถเข้าไปอัพเดทเรื่องของเราได้ วิธีการใช้คล้ายกับ Facebook