379

บทที่ 379 สายที่ไม่ได้รับ (2)

“ฉันคิดว่า ในชีวิตนี้ทั้งชีวิต จะต้องอยู่แต่ในห้องขังนั้นไปตลอดแล้วเสียอีก จะต้องเจอหน้ากับนักโทษต่างๆ ในทุกๆ วัน ต้องใช้ชีวิตเหมือนกับเป็นสัตว์ตัวหนึ่ง” ตื่นกี่โมง ได้กินข้าวกี่โมง ทำงานกี่โมง ก็ล้วนแล้วมีนาฬิกาคอยกำกับเอาไว้อยู่เสมอ หล่อนคิดว่าตัวเองจะต้องใช้ชีวิตแบบนั้นไปจนชินชาแล้วเสียอีก แต่ไม่คิดเลยว่าจะได้เจียงเซ่อมาช่วยหาทนายความมาให้ และช่วยหล่อนจัดการเรื่องคดีความ อีกทั้งยังช่วยสะสางทางด้านบริษัทจวี้เฟิงบันเทิงให้อีกด้วย และสุดท้ายหล่อนก็ได้อยู่ในเรือนจำอีกแค่ไม่กี่ปี ก็ได้ออกมาแล้ว

“ที่โทรมาหา ก็แค่อยากจะบอกกับเธอเสียหน่อย”

น้ำเสียงของหล่อนมันเบามากจริงๆ และจังหวะการพูดของหล่อนก็ดูไม่ค่อยลื่นไหลเท่าไหร่ เห็นได้ชัดว่าเพราะหล่อนต้องอยู่ในเรือนจำมานาน และหล่อนก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกับใครอยู่แล้ว