บทที่ 183 โง่อะไรขนาดนี้!
บทที่ 183 โง่อะไรแบบนี้!
เขากอดเธออย่างแนบแน่น…
ไม่ต้องแสดงอะไรออกมา ไม่ต้องใช้คำหวานปลอมประโลมใดๆ แค่อ้อมกอดแน่นๆ ธรรมดาๆ นั้นก็ดีกว่าคำพูดของเขาเป็นไหนๆ
ชั่วครู่ต่อมา โม่ถิงลุกขึ้นนั่งทั้งๆ ที่ถังหนิงยังอยู่ในอ้อมแขน ตอนที่เขากำลังจะก้าวลงจากเตียงอยู่นั่นเอง เขาก็รู้สึกว่าถังหนิงกำลังดึงเขากลับไป โม่ถิงมองหญิงสาวด้วยความสงสัย
ถังหนิงทำท่าเหมือนเด็กสาวแสนซนขณะที่เธอเกาะแผ่นอกของชายหนุ่ม
โม่ถิงหันไปเปิดโคมไฟหัวเตียงและลูบไล้หลังเธออย่างอ่อนโยน มุมปากของเขาโค้งขึ้นเล็กน้อยเป็นรอยยิ้มบางๆ “คุณจะไม่ไปอาบน้ำเหรอ”
“ฉันแค่อยากให้คุณกอดฉันแบบนี้ไปเรื่อยๆ” ถังหนิงซุกหน้าของเธอที่อกของโม่ถิงด้วยท่าทางน่ารักน่าเอ็นดู “ฉันไม่อยากแยกจากคุณ”
“คุณบอกว่าไม่ให้ผมไปลอนดอนด้วยไมใช่เหรอครับ”
ฉันแค่ไม่อยากให้คุณเหนื่อยเกินไป…
แล้วก็ไม่อยากให้ตัวฉันเองเหนื่อยเกินไปด้วย…
แท้ที่จริงแล้ว ทั้งคู่ต่างเข้าใจสถานการณ์ดี แต่โม่ถิงที่คอยเอาใจภรรยาของตัวเองจนเธอเสียนิสัยจะยอมให้เธอไปลอนดอนคนเดียวอย่างนั้นหรือ
โม่ถิงไม่เล่าแผนของเขาให้ถังหนิงฟัง เขาจะรอเซอร์ไพรส์ภรรยาตัวน้อยคนนี้อีกสักรอบ
ロックされた章
webnovel.com で好きな作者や翻訳者を応援してください