บทที่ 162-3 สงครามน้ำลายของเหล่าบัณฑิต

บทที่ 162-3 สงครามน้ำลายของเหล่าบัณฑิต

กลุ่มคนเหล่านี้พากันหันกลับไปมองอย่างพร้อมเพรียงกันที่หน้าประตู จึงได้เห็นเด็กหนุ่มผู้สวมชุดขาวผู้หนึ่งเดินเข้ามา คนที่มาใหม่มีร่างกายไม่สูงมากนัก คิ้วและตาสวยงาม เครื่องหน้าหล่อเหลางดงาม สวมเสื้อผ้าตัวใหญ่หลวมๆ ใบหน้าหล่อใส มุมปากเผยรอยยิ้มบาง เป็นเด็กหนุ่มที่หล่อเหลางดงามยิ่งนัก

“กระหม่อมเซี่ยชิง ถวายบังคมฝ่าบาท ขอฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปีหมื่นๆ ปี”

“ลุกขึ้นเถิด” น้ำเสียงเข้มงวดของฉู่หลีดังขึ้น “ขุนนางที่รักของข้าทุกท่าน นี่คือเซี่ยชิง เป็นขุนนางคนสนิทของข้าเอง ต่อไปนี้หน้าที่ข้าหลวงใหญ่แห่งตงหนานจะยกให้เป็นหน้าที่ของเขา หวังว่าทุกท่านจะร่วมมือร่วมใจกับเขาเพื่อสร้างแผ่นดินตงหนานให้เจริญรุ่งเรืองอีกครั้ง”

เหล่าขุนนางที่ถูกจู่โจมกะทันหันเช่นนี้ถึงกับนิ่งงันไปในทันที แม้แต่เหล่าขุนนางจากหนานฉู่ก็ยังแปลกใจ ผ่านไปสักครู่ ราชเลขากรมพิธีการซุนชิงเฉิงก็ร้องสะอึกสะอื้นขึ้นมา “ฝ่าบาท ทรงทำเช่นนี้ไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะ!”