บทที่ 158-5 บ่วงกรรมยังดำเนิน

บทที่ 158-5 บ่วงกรรมยังดำเนิน

ในคืนนั้น ฉีอันก็หลับลงเสียแล้ว

การศึกของตงฉีในครั้งนี้ ยาวนานติดต่อกันหลายปี ด้วยการร่วมมือเป็นพันธมิตรเข้าจู่โจมของบรรดาน้องชายในหลายปีมานี้ หัวใจของเขาก็เหนื่อยล้าเต็มที และยิ่งหลายวันมานี้ที่ต้องหนีเอาชีวิตรอดราวกับหมาข้างถนนจนชายที่เคยหยิ่งทะนงในอดีตต้องเกือบจะพ่ายแพ้ไป

ชิงเซี่ยสวมชุดยาวทำจากผ้าฝ้ายสีขาว นั่งกอดเข่าอยู่ที่ดาดฟ้าเรืออันว่างเปล่า มองคลื่นสีขาวของท้องทะเลกว้างภายใต้แสงจันทร์ ดวงใจของนางค่อยๆ สงบลง

ดวงจันทร์กระจ่างแขวนอยู่บนท้องฟ้ากว้าง แสงสีขาวซีดสาดส่องออกมา คลื่นละอองบนท้องทะเลใสสะอาด มีปลาแหวกว่ายเป็นเงาสีดำจนก่อให้เกิดละอองขาวดังหิมะ ลมชื้นแฝงกลิ่นคาวปลาพุ่งเข้าปะทะใบหน้า โบกพัดปลายเส้นผมและพัดชายกระโปรงสีขาวของชิงเซี่ย

ห้าปีแล้ว เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดในห้าปีนี้ เหมือนปลายธนูที่ถูกยิงพุ่งออกไป ห้าปีมานี้ นางเอาแต่จมอยู่แต่ในโลกของตัวเองเสมอ น้อยเหลือเกินที่จะได้รับข่าวจากภายนอก ทันใดนั้นในนาทีที่สติกลับมา ทุกอย่างก็ถาโถมเข้ามาราวกับฟ้าถล่มแผ่นดินสะเทือน