บทที่ 126-1 พบจือเหยียนอีกครั้ง

บทที่ 126-1 พบจือเหยียนอีกครั้ง

ด้านในของห้องโถงหินมีขนาดใหญ่โต อาณาเขตกว้างขวาง ด้านกว้างและด้านยาวมีขนาดร้อยกว่าลี้ ยอดสูงตระหง่าน มืดมนและลึก มองด้วยตาเปล่าไม่เห็นจุดสิ้นสุด ภายในห้องโถงหินมีลักษณะโบราณเรียบง่าย ใยแมงมุมขวางทแยง ฝุ่นที่เกาะกันหนาหลายชั้นแสดงให้เห็นว่าสถานที่แห่งนี้ไม่มีผู้คนเข้ามาเยี่ยมเยียนเป็นเวลานานแล้ว ตรงกลางของห้องมีกลไกที่ทำจากไม้ขนาดใหญ่โตวางนิ่งอยู่บนฐานที่ทำจากหินที่ยาวสิบกว่าจ้าง* ด้านบนมีสีสันหลากหลาย ทั้งแดงหม่นเช่นเลือด เขียวเข้มเหมือนต้นไผ่ น้ำเงินเข้มดังท้องทะเล รวมตัวกันมากมาย เหมือนของวิเศษแต่โบราณที่ส่องประกายลึกลับ ทุกสีเกี่ยวกระหวัดพันกัน ข้อต่อขนาดใหญ่เชื่อมต่อยุ่งเหยิงกระจัดกระจาย เกี่ยวพันไม่ห่างกัน

ชิงเซี่ยและซีหลินอวี้ร้องอย่างตกใจแทบจะพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย เมื่อพบร่างของฉู่เจิงที่ปากอ้าตาค้าง ทั้งร่างเต็มไปด้วยเลือดสดๆ ล้มตัวกองอยู่ที่พื้น