บทที่ 062 อายุยืน

บทที่ 62 อายุยืน

ต่อให้เส้นทางยาวไกลสักเพียงใด ย่อมมีปลายทางให้สิ้นสุด

ในที่สุดประตูหินที่หนักแสนหนักก็เปิดกว้างออก ร่างกายที่อ่อนปวกเปียกของชิงเซี่ยคุกเข่าอยู่ตรงหน้าประตู เลือดเนื้อจากมือทั้งคู่ของนางเริ่มเบลอเลือน ชิงเซี่ยมองไปยังฉากน่าตื่นตะลึงทั้งหมดเบื้องหน้า ก็รู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างช่างเหมือนกับความฝันที่ไร้สาระตื่นหนึ่ง

สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าของนาง ก็คือโลกที่เต็มไปด้วยสีเหลืองทองผืนหนึ่ง

ทรายสีทองกระพริบระยิบระยับเป็นประกายไปทั่ว ทุกหนแห่งล้วนดารดาษไปด้วยทองคำที่เปล่งแสงแวววาวดูละลานตา ตะเกียงน้ำมันที่กำลังลุกโชนอยู่รอบด้านอย่างเงียบๆ ยิ่งสะท้อนให้เห็นผืนทรายสีทองสุกสว่างดึงดูดสายตามากยิ่งขึ้น ด้านบนเหนือผืนทรายสีทอง เป็นพระราชวังโบราณและเรียบง่ายตั้งตระหง่านอยู่ ทุกก้อนอิฐ ทุกแผ่นกระเบื้องที่ประกอบขึ้น ล้วนรังสรรค์มาจากทองคำด้วยกันทั้งสิ้น ทำให้พระราชวังแห่งนี้ทั้งโบราณเรียบง่ายและรกร้างว่างเปล่า แต่ทว่าก็หรูหรามั่งคั่งและมหึมาเทียมฟ้า