บทที่ 024 ความเฟื่องฟูของเมืองหลวง

บทที่ 24 ความเฟื่องฟูของเมืองหลวง

สุภาพชนที่คนพูดถึงอาจจะมีรูปลักษณ์เช่นคนที่กำลังอยู่ตรงหน้านางเวลานี้ก็เป็นได้

ชายในชุดสีครามหม่นๆ ดวงตากลมสดใส เงาร่างซึ่งอยู่ท่ามกลางสวนดอกเหมยสีขาว มองดูแล้วโดดเด่นและสง่างาม บริเวณนั้นอบอวลไปด้วยกลิ่นชาอ่อนๆ ที่ลอยวนอยู่ในอากาศ จริงๆ แล้วชิงเซี่ยไม่ค่อยได้ดื่มด่ำกับรสชาติของชาสักเท่าใดนัก ด้วยโอกาสนั่งดื่มชาอย่างสงบในยุคปัจจุบันนั้นมีไม่มากนัก แต่ก็เคยบ้างเพราะหน้าที่ และเคยเรียนรู้เกี่ยวกับพิธีชงชาของญี่ปุ่น ทั้งยังเข้าใจเรื่องของขั้นตอนอยู่บ้าง เมื่อก่อน

นั่งดื่มสุราโดยไม่ได้มุ่งเสพรสชาติของสุรา*

จึงไม่เคยดื่มด่ำกับรสชาติของชาอย่างจริงจังเลยสักครั้ง วันนี้ได้นั่งอยู่ในสวนที่เต็มไปด้วยต้นเหมย และอยู่ท่ามกลางหิมะขาว ทำให้นางรู้สึกวิเศษเหลือเกิน

พอรับจอกชา**จื่อซา****จากมือของชายผู้นั้นมา ทันทีที่นางสูดดมกลิ่นก็รู้สึกว่ามีความหอมอ่อนๆ ของชาลอยขึ้นมา จนอดที่จะเอ่ยคำเยินยอไม่ได้ “ช่างหอมเสียเหลือเกิน!”