0170 นกหวีดทองแดง
ราชันย์เร้นลับ 170 : นกหวีดทองแดง
ขณะไคลน์เดินผ่านห้องทำงานหัวหน้า มันชำเลืองเข้าไปและพบว่าดันน์·สมิทกำลังเอนหลังพิงเก้าอี้พลางสูบไปป์อันโปรดอย่างสบายใจ
ดันน์ชำเลืองมองตอบก่อนจะเปลี่ยนท่านั่ง
“…สีหน้าดีมาก ไม่เหมือนคนเพิ่งดื่มโอสถ”
“อาจเป็นข้อได้เปรียบของการย่อยโอสถจนหมดจดก่อนดื่มขวดใหม่ครับ”
ไคลน์ปิดประตูด้านหลังพร้อมกับเดินมานั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามดันน์
ตนและหัวหน้าต่างตระหนักถึงเทคนิคสวมบทบาทแล้ว ดังนั้นคำสาบานต่อหน้าสมบัติเทพธิดาจึงอนุญาตให้สนทนากันได้ พวกเขาสามารถแลกเปลี่ยนทัศนคติและข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวได้อย่างอิสระ
แต่ก็ไม่มีใครต้องการพูดถึง เนื่องจากทั้งคู่ล้วนเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้ว สายตาชายหนุ่มเพียงประสานสายตากับดันน์อย่างเงียบงัน
จนกระทั่งไคลน์ตัดสินใจถาม
“เจ้าคุณท่านไปแล้วหรือ?”
“ในฐานะอาวุโสใหญ่ ท่านมีงานอื่นอีกมากให้ต้องเร่งสะสาง”
ดันน์เว้นวรรคเล็กน้อย
“…แล้วก็ท่านนำคู่ดวงตาคริสตัลสีแดงจากซากศพลุงนีลล์ติดตัวไปด้วย”
“ทำไมกัน?”
ดันน์หยิบถ้วยกาแฟขึ้นมาจิบ ก่อนจะมอบคำตอบหลังจากนั่งเงียบงันสักพัก
ロックされた章
webnovel.com で好きな作者や翻訳者を応援してください