ส่วนที่ 7 ตอนที่ 103

ตอนที่ 103 เจ้ากับข้าสะใจ เขากับนางบนกระดาษ

หลังจากหวังผ้อกับผู้คุมกฏเผ่ามารประดาบกัน ผู้ที่เคลื่อนไหวเป็นคนแรก มิใช่เซียงอ๋องที่กระโดดออกมาจากแสงอาทิตย์ และมิใช่คนชุดดำที่ซ่อนตัว หลังจากวางกับดัก

แต่เป็นขุนพลเทพเฮ่อหมิง

เขาลูบใบหน้าอันอ่อนล้า ก่อนเดินไปยังประตูกระโจมบัญชาการกลาง มองไปยังที่ๆ ไกลแสนไกล

พลหมาป่าหยุดการจู่โจม กลายเป็นลำธารดำมืดหลายสาย ไหลคืนสู่เส้นทางในความมืดที่อยู่เบื้องล่างยอดเขานั่วรื่อหลั่ง

ผู้คุมกฎเผ่ามารพ่ายแพ้หนีไปแล้ว เซียงอ๋องตามไปแล้ว หัวหน้าพรรคหลีซานไล่ตามไปแล้ว

ไหวเหรินเต้ากูนั่งลงรักษาอาการบาดเจ็บ เหมาชิวอวี่เข้าขวางขุนพลมารที่สามและขุนพลมารที่แปด หวังผ้อยืนอยู่ที่เดิม ไม่ขยับเขยื้อน

เจ้าชายแห่งเมืองเสวียเหล่าท่านนั้นตกลงบนทุ่งหญ้า กระแทกดินหินนับครั้งไม่ถ้วน ยากที่จะลุกขึ้นยืนได้อีก เนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผล อยากดูฝ่ายตรงข้ามแต่กำลังจะตาย

“เจ้าคือผู้บัญชาการทหารสูงสุดเผ่ามนุษย์?”

เจ้าชายผู้นั้นจ้องมองขุนพลเทพเฮ่อหมิง เห็นอารมณ์คลุ้มคลั่งในแววตา “เช่นนั้นวันนี้โชคของเจ้าก็ไม่ดีเอามากๆ”