ส่วนที่ 4 ตอนที่ 022

ตอนที่ 22 ใช่เอียงร่มให้ดั่งสหายเก่าหรือไม่

มือของถังซานสือลิ่วยกขึ้นต่ำอย่างมาก ใบหน้าก็ก้มลงต่ำอย่างมาก กระทั่งเสียงของเขาก็ยังทุ้มต่ำอย่างมากเหลือเกิน

แม้จะมองไม่เห็นใบหน้าของเขา แต่ก็พอจะจินตนาการออกว่าสีหน้าของเขาในยามนี้นั้นกระอักกระอ่วนใจเพียงใด

กลุ่มผู้คนเบี่ยงตัวออกราวกับสายน้ำ แม้เขาจะรู้สึกกระอักกระอ่วนใจมากกว่านี้เพียงใด แต่ในฐานะที่เขาเป็นทั้งเพื่อนสนิทของเฉินฉางเซิง อีกทั้งยังดำรงตำแหน่งผู้คุมกฎของสำนักฝึกหลวง แถมเวลานี้ทั้งซูม่ออวี๋และเซวียนหยวนผ้อต่างก็ยืนหยัดอย่างยิ่งว่าจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น สิ่งเดียวที่เขาทำได้ในยามนี้คือเดินหน้าเข้าไปยังเบื้องหน้าใต้เท้าสังฆราช

เหมาชิวอวี่สีหน้าไม่สู้ดีนัก กำลังพยายามข่มใจตนเองอย่างยิ่งไม่ให้กล่าวคำตำหนิออกมา

ต่างจากใต้เท้าสังฆราชที่ยื่นไม้เท้าศักดิ์สิทธิ์วางลงบนฝ่ามือของถังซานสือลิ่วด้วยท่าทางสงบนิ่ง

ไม้เท้าศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้หนักอย่างที่ทุกคนจินตนาการเอาไว้ ทว่าถังซานสือลิ่วกลับรู้สึกว่ามันหนักอึ้งราวขุนเขาจนตัวเขาแทบทนแบกรับไม่ไหว พลันคุกเข่าลงเพื่อแสดงความเคารพแทนเฉินฉางเซิง