ส่วนที่ 4 ตอนที่ 003

ตอนที่ 3 กลับจวน แต่กลับคิดถึงด้านนอกของถนนสิบเอ็ดสาย

ตอนที่เดินผ่านสะพานหน่ายเหอ นางเกือบจะถูกหญิงวัยกลางคนผู้หนึ่งที่รีบกลับบ้านเพื่อหลบหิมะชนเข้า ในตอนที่หญิงวัยกลางคนกำลังจะล้มลง นางก็ยื่นมือเข้าไปช่วยพยุงไว้

หญิงวัยกลางคนผู้นั้นถึงได้พบว่าที่ใต้สะพานหิมะมีแม่นางที่ถือร่มอยู่ผู้หนึ่ง หลังจากที่เอ่ยขอบคุณ ก็มองเห็นเสื้อที่แสนบางของแม่นางผู้นั้น จึงพูดขึ้นอย่างเป็นห่วง “แม่นางสวมเสื้อที่บางถึงเพียงนี้ ไม่หนาวหรือ”

สวีโหย่วหรงส่ายหน้า ถือร่มแล้วเดินต่อไปตามทางที่มีหิมะ

จากพระราชวังไปจนถึงทางใต้ของเมือง นาทีนี้ในใจก็อดไม่ได้ที่จะผิดหวังอยู่บ้าง

ตั้งแต่ที่คณะทูตเข้าจิงตูเป็นต้นมา ประตูใหญ่ของจวนขุนพลเทพตงอวี้ก็เปิดออก ไม่ต้องพูดถึงฝูงคนที่ยืนรออยู่กลางหิมะ พูดเพียงแค่ผู้ดูแลกับคนรับใช้ในจวนขุนพลเทพ แม้แต่ดวงตาก็มองจนกลายเป็นสีเขียวแล้ว

สวีโหย่วหรงถือร่มเดินเข้าไปในจวนขุนพลเทพตงอวี้ภายใต้สายตาของทุกคน

ถึงกับไม่มีใครสังเกตเห็นว่านางเข้ามาอย่างไร เหล่าผู้ดูแลกับคนรับใช้ที่วันนี้เตรียมตัวยุ่งกันมาหลายสิบวันล้วนนิ่งอึ้งไปแล้ว ในใจต่างสงสัยกันว่าคนผู้นี้เป็นใครกัน