ส่วนที่ 2 ตอนที่ 118

ตอนที่ 118 ชักกระบี่ (ตอนปลาย)

เฉินฉางเซิงตัดสินใจแล้ว ไม่อาจรอให้หวังผ้อพ่ายแพ้แล้วค่อยลงมือ จากที่ยืนอยู่บนถนนได้เปลี่ยนมาเป็นกำแพงหน้าหลังสองด้าน มองดูแล้วโศกเศร้าอาดูรคลุกเคล้าไปด้วยความฮึกเหิม แต่ที่จริงแล้วไม่มีความหมายเลย ก่อนหน้าเขาคิดเช่นนี้ เป็นเพราะว่าเขาไม่ได้มีความมั่นใจอยู่เลย เพียงแค่คิดจะพยายามให้เต็มที่แล้วทำตามลิขิตฟ้า...เขาจะมีพรสวรรค์น่าตกตะลึงขนาดไหน อย่างไรก็เพิ่งบำเพ็ญเพียรได้เพียงหนึ่งปี ไม่ต้องพูดถึงเส้นชีพจรในร่างที่ยังคงขาดสะบั้นอยู่ เพียงแค่พูดถึงตอนนี้ การคิดจะต่อสู้กับแปดมรสุม นี่ก็เป็นเรื่องกำเริบเสิบสานน่าหัวร่อแล้วจริงๆ

เดิมทีเขาคิดว่าต่อให้อีกสักพักตนชักกระบี่ออกมา ก็เพียงแค่เพื่อให้ได้ทุ่มเทอย่างสุดความสามารถ แต่ว่าในตอนนี้เขาเปลี่ยนความคิดแล้ว เพราะว่าการล้มลงของผู้บำเพ็ญเพียรทุกคน ได้เพิ่มความมั่นใจให้กับเขาส่วนหนึ่ง ผู้บำเพ็ญเพียรในระดับทะลวงอเวจีก็ไม่อาจจะคุกคามเขาได้แล้ว เมื่อครู่ถึงขนาดมีผู้บำเพ็ญเพียรที่เพิ่งเข้าสู่ระดับรวบรวมดวงดาวได้ไม่นานผู้หนึ่ง ถึงกับถูกกระบี่ของเขาฟันกลางสายฝนจนล้มลง!