ส่วนที่ 2 ตอนที่ 114

ตอนที่ 114 ต้นสนสามต้น (ตอนปลาย)

ในฐานะแปดมรสุมที่ถูกคนบนโลกมองว่าเป็นผู้ที่มีคุณธรรมและบารมีสูงส่ง ในสายตาของชาวประชาก็เป็นดั่งเทพก็มิปาน แต่สำหรับซูหลีก็คือสวะแปดคน ยิ่งอย่าลืมตอนแรกสุด เขาก็เคยพูดว่าอีกฝ่ายเป็นตาแก่โง่เง่า นี่มันก็เท่านั้น เมื่อฟังน้ำเสียงของเขา ดูเหมือนหากพูดว่าจะฆ่าก็สามารถฆ่าผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในต้าลู่เหล่านี้ได้ ช่างหลงระเริงหยิ่งยโสเสียจริง ถึงเขาจะเป็นอาจารย์ปู่เล็กในตำนานของเขาหลีซาน คนที่ได้ยินคำพูดนี้ ณ ที่นี้ ยังคงรู้สึกว่าช่างกำเริบยิ่งนัก ถึงขนาดไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเลยทีเดียว

บนใบหน้าของจูลั่วไม่ได้เผยให้เห็นถึงความยั่วเย้าเพราะความกำเริบ และก็ไม่ได้โกรธแค้น แต่ยังเฉยเมยอยู่เช่นนั้น ในฐานะประมุขพรรคไร้เทียมทาน จิตใจในการบำเพ็ญเพียรของเขาได้ตัดขาดอารมณ์ความรู้สึก คำพูดนี้ไม่ได้มีความหมายที่เย็นชาโหดร้าย แต่มีความหมายที่เหมือนดวงจันทร์ที่สาดส่องบนพื้นที่ราบหิมะ โดดเดี่ยวเย็นยะเยือก และไม่ถูกของนอกกายทำให้สับสน

เขามองไปที่ซูหลีแล้วพูดขึ้น “เจ้าไม่มีโอกาสแล้ว”