678 พบกันอีกครั้ง

บทที่ 678 พบกันอีกครั้ง

เทียนเฉิงตี้กลับวังด้วยท่าทีอารมณ์ดี

เขาพูดกับฉางเจิ้งหมิง “เจิ้งหมิง เจิ้นไม่เข้าใจในสิ่งที่ไต้ซือพูด รอให้เจิ้นคิดให้ออกก่อนแล้วจะบอกกับพวกเจ้า”

ฉางเจิ้งหมิงตอบรับด้วยความเคาระแล้วถอยออกไป

หลังจากเทียนเฉิงตี้ชำระดายเสร็จ เขาก็นึกถึงเสด็จแม่จึงไปที่ตำหนักไทเฮาที่ล่วงลับไปแล้ว

เขาให้นางในและขันทีรออยู่ข้างนอก ส่วนตนก็เข้าไปในห้องโถงซึ่งเป็นที่เก็บของสำคัญของไทเฮาไว้

เทียนบนตะเกียงถูกดึงออกมาทีละดวง จากนั้นก็วางเป็นวงกลมตามเนื้อหาในกระดาษที่ปู้จือไต้ซือได้เขียนเอาไว้

จากนั้นนั่งตรงกลางเทียน เขาหยิบตราประทับมาถือไว้ในมือและจ้องมองไปที่นาฬิกาน้ำ

เมื่อขีดระดับของนาฬิกาน้ำบอกเวลายามจื่อ[footnoteRef:1] เขาก็วางตราประทับลงบนไฟ [1: ยามจื่อ : 23.00 น. - 1.00 น.]

ควันสีเขียวพ่นออกมาจากตราประทับและค่อยๆ กลายเป็นหมอกสีขาว

หมอกสีขาวนี้ลอยสูงขึ้นเรื่อยๆ ผ่านหลังคา เกิดแสงระยิบระยับเหมือนกระจกสะท้อนแสงเหนือพระราชวัง

……………………………

ก่อนนอนเสวี่ยอิงดื่มน้ำมากเกินไปจึงตื่นไปทำธุระส่วนตัวกลางดึก