670 ของนาง

บทที่ 670 ของนาง

ไม่กี่วันต่อมา การประชุมอภิปรายวัดตงจือก็เริ่มขึ้น

เส้นทางจากหนานอันไปเขาเวิ่นเสียมีประชาชนคนหนุ่มสาวคนแก่ไปทั่วทุกที่

หมิงเวยยกม่านขึ้นรถและถามเวินซิ่วอี๋ว่า “ชาวแคว้นฉู่คึกคักขนาดนี้เลยหรือ หญิงชราผู้นั้นแทบเดินไม่ไหวแล้วแต่อยากชมการอภิปรายพุทธศาสนา” Comment by นัชชา ตั้งประจักษ์ภักดี: 辩经

นางชี้ไปที่หญิงชราคนหนึ่งที่หลานชายของนางแบกขึ้นหลัง นางดูเหมือนอายุแปดสิบปีแล้ว

เวินซิ่วอี๋นั่งอยู่ด้านในสุด สีหน้าราวกับจะไปหลุมฝังศพ “ข้าจะรู้ได้อย่างไร ทำไมไม่ถามพวกนางล่ะ”

เสวี่ยอิงและไห่เอี้ยนที่ถูกพูดถึงมองหน้ากันด้วยท่าทางที่ทำอะไรไม่ถูก

หมิงเวยยิ้มแล้วเรียก “คุณหนูเวิน...”

เวินซิ่วอี๋ทนไม่ไหวระเบิดออกไปว่า “คุณหนูเวินอะไร ท่านก็รู้ว่าข้าไม่ได้แซ่เวิน จงใจเรียกให้ข้าอับอาบหรือไง กลับมาแคว้นฉู่ตั้งนานแล้วจะเรียกคุณหนูทำไมอีก”

หมิงเวยเลิกคิ้ว “แล้วท่านแซ่อะไร”

“ข้าไม่มีแซ่! ” เวินซิ่วอี๋พูดอย่างโกรธจัด “พวกเราสำนักหมอผีไม่ใช่คนจงหยวน ไม่มีการสืบทอดแซ่! ”

“แต่คุณชายฉือ...”

“เขาชื่อฉือชิ่งท่านก็คือว่าเขาแซ่ฉือหรือ พวกท่านแค่คิดไปเอง! ”