บทที่ 575 น่าเกรงขาม
มือของหยางชูขยับกลไกที่ซ่อนอยู่ และแล้วตู้หนังสือตรงมุมห้องก็ขยับออกไป เผยให้เห็นช่องที่มืดมิด
อันอ๋องตกใจ “มีจริงๆ ด้วย! ”
หยางชูเองก็ดูประหลาดใจเช่นกัน “ที่แท้อยู่ที่นี่นี่เอง! ”
เขาติดตามหมิงเวยมายังเส้นทางลับมาแล้ว มีแผนที่ในมือจึงรู้ว่ามีทางเข้าในท้องพระโรง
อันอ๋องตื่นเต้นมาก “พวกเราเข้าไปสำรวจกันไหม”
“ดี! ” หยางชูมองไปรอบๆ อย่างกระตือรือร้น หยิบเทียนไขเข้ามาใส่ในตะเกียงแล้วให้อีกฝ่ายถือ “มืดเกินไป ท่านถือไว้เถอะ”
“ได้! ” อันอ๋องรู้สึกสนุกมาก “เมื่อก่อนข้าอยู่คนเดียวเลยไม่กล้าเดินไปรอบๆ มีเจ้าไปด้วยก็ดีเลย เจ้าเป็นวรยุทธ ไม่กลัวเรื่องความปลอดภัยแล้ว”
หยางชูยิ้มตอบเขา จากนั้นรีบใช้ผ้าคลุมห่อขนมแล้วยัดใส่อ้อมแขนของอีกฝ่าย
“เจ้าทำอะไรน่ะ” อันอ๋องงุนงง
“เส้นทางยลับมักจะไม่เห็นดวงอาทิตย์ อากาศหนาวเช่นนี้ต้องหนาวยิ่งกว่าเดิมแน่ พวกเราต้องเตรียมพร้อม”
อันอ๋องพยักหน้า “ที่เจ้าพูดมาก็มีเหตุผล”
หยางชูกลอกตาและพูดว่า “เสื้อผ้าของท่านบางไป เปลี่ยนชุดใหม่ดีไหม”
“จำเป็นหรือ”
webnovel.com で好きな作者や翻訳者を応援してください