573 พายุหิมะ

บทที่ 573 พายุหิมะ

“ใต้เท้า ท่านอาจารย์ของท่านมาขอรับ”

เจี่ยงเหวินเฟิงได้ยินรายงานและเห็นฟู่จินสวมเสื้อคลุมเดินเข้ามาจากด้านนอก ร่มในมือของเขายังมีเกล็ดหิมะติดอยู่

เขาหัวเราะไม่ออก “อาจารย์ หิมะตกหนักเช่นนี้ แค่ร่มจะบังลมหนาวได้อย่างไร สวมเสื้อกันฝนไม่ดีกว่าหรือ”

ฟู่จินวางร่มลงแล้วพูดขณะถอดเสื้อคลุมออก “สวมเสื้อกันฝนอะไรกัน ดำอย่างกับอีกา” Comment by นัชชา ตั้งประจักษ์ภักดี: 乌压压的跟只乌鸦似的

เจี่ยงเหวินเฟิงรู้สึกจนปัญญา

ด้วยบุคลิกของอาจารย์แล้วคงเปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้ว

“ท่านมาทำไมหรือ” เจี่ยงเหวินเฟิงให้เขานั่งข้างเตาไฟแล้วยื่นชาร้อนให้เขา

ฟู่จินจิบคำหนึ่งแล้วพูดว่า “แน่นอนว่ามีเรื่องสำคัญ”

“ท่านไม่กลัวถูกคนเห็นหรือ”

ในช่วงสามปีที่ผ่านมา ฟู่จินไม่ได้ติดต่อกับเขามากนัก มีหลายคนรู้ว่าพวกเขาเป็นอาจารย์และลูกศิษย์กัน แต่กลับไม่มีใครคิดว่าพวกเขาเป็นพรรคพวกเดียวกัน

ลูกศิษย์ของฟู่จินมีมากมาย เจี่ยงเหวินเฟิงก็เป็นหนึ่งในนั้น

“เวลานี้แล้วจะกลัวอะไร” ฟู่จินดื่มชาเสร็จแล้วถาม “เจ้าส่งคนไปซิ่งโจวหรือ”

เจี่ยงเหวินเฟิงตอบใช่

ฟู่จินพยักหน้า “ส่งคนไปเขาซิ่วชานด้วย”