548 กลิ่น

บทที่ 548 กลิ่น

ซูถูเพ่งมองแล้วพบว่าอีกฝ่ายเป็นสตรี

อายุประมาณสิบแปดสิบเก้า ดูจากเสื้อผ้าที่สวมใส่เหมือนนางจะเป็นคุณหนูจากตระกูลใหญ่ ในมือถือม้วนภาพจำนวนมาก ไม่มีสาวใช้ข้างกายติดตาม

เมื่อเห็นเขาไม่ตอบ อีกฝ่ายก็เร่งเร้า “มองอะไร ข้าถามท่านนะ! !”

เขารู้ว่าที่จงหยวน การจ้องมองสตรีนั้นไม่สุภาพนัก ดังนั้นเขาจึงหลุบตาลงอย่างรวดเร็วและโค้งคำนับ “ต้องขออภัยด้วย ข้าเป็นนักท่องเที่ยวมาจากต่างเมือง มัวแต่มองทิวทิศน์เลยไม่ทันสังเกต…”

“ที่แท้มาจากต่างเมืองนี่เอง ไม่น่าแปลกใจเลยที่จะไม่รู้ ถนนเส้นนี้เป็นเขตจวนอ๋อง คนนอกควรหลีกเลี่ยง ท่านอย่ามาเดินเล่นแถวนี้ ถ้าไม่ระวังไปชนใครเข้าอีกจะเป็นปัญหาได้” อีกฝ่ายไม่มีท่าทีเขินอายอย่างที่สตรีจงหยวนควรมี อีกทั้งยังมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า “ท่านรูปงามเช่นนี้ ให้ทหารยามยิงธนูใส่ช่างน่าเสียดาย” Comment by นัชชา ตั้งประจักษ์ภักดี: 射成刺猬ไม่แน่ใจคำแปล

ซูถูตอบในใจว่าใช่ เขาคิดว่าสตรีทุกคนในจงหยวนนั้นไม่ใช่ว่าบอบบางเขินอายหรอกหรือ ทำไมแม่นางผู้นี้ถึงพูดเช่นนี้…

“เอาล่ะ ท่านรีบไปเถอะ อย่ารอช้าเลย! ”

ซูถูโค้งคำนับอีกครั้ง “ข้าขอตัวก่อน”